NesneYönelimliProgramlama

Nesnelerin bazı özellikleri: Boyut, şekil, renk, koku gibi özellikler, bir nesneyi diğerlerinden ayırt etmeye yardımcı olur. Nitelikler (attributes veya fields), bir nesnenin durumunu tanımlar ve içindeki veriyi taşır. Davranışlar (methods), nesnenin gerçekleştirebileceği işlemleri veya fonksiyonları tanımlar. Nesneler, fiziksel veya soyut olabilir.

Tasarım desenleri (design patterns), yazılım geliştirmede sıkça karşılaşılan problemleri çözmek için kullanılan tekrarlanabilir ve genel çözümlerdir. Tasarım desenleri üç ana kategoriye ayrılır: 1. Yaratıcı tasarım desenleri (Creational Patterns). Factory Method; Abstract Factory; Builder; Prototype; Singleton. 2. Yapısal tasarım desenleri (Structural Patterns). Adapter; Bridge; Composite; Decorator; Facade; Flyweight; Proxy. 3. Davranışsal tasarım desenleri (Behavioral Patterns). Chain of Responsibility; Command; Iterator; Mediator; Memento; Observer; State; Strategy; Template Method; Visitor. Tasarım desenleri, yazılımın daha modüler, anlaşılır ve bakımı kolay hale gelmesine yardımcı olur.

Nesne ve sınıf arasındaki temel farklar şunlardır: Nesne, bir sınıfın örneklemesidir ve sınıfın tanımladığı özelliklere sahip olup, sınıfın metodlarını çağırabilir. Sınıf, bir nesnenin değişkenlerini, özelliklerini, yordamlarını ve olaylarını açıklayan bir türün tanımıdır. Özetle, sınıflar nesnelerin şablonu iken, nesneler bu şablona göre oluşturulan özgün varlıklardır.

C++ öğrenmek zor olarak değerlendirilebilir. C++'ı zor kılan bazı unsurlar şunlardır: Pointerlar ve referanslar. Çok sayıda standart. Planlı ve programlı ilerleme gerekliliği. Ancak, C++ güçlü ve hızlı bir programlama dili olup, geniş kullanım alanına sahiptir. C++ öğrenmenin zorluğunu aşmak için temel kavramları öğrenmek, derleyici ve IDE kurmak, çevrimiçi kaynaklardan yararlanmak, kitap okumak, proje geliştirmek ve toplulukla etkileşime geçmek önerilir.

Toplama ve kompozisyon arasındaki temel farklar şunlardır: İlişkinin türü: Toplama, iki nesne arasında "bir" ilişkisini tanımlayan bir ilişki türüdür. Bağımlılık: Toplama ilişkisinde bağlantılı nesneler birbirine bağımlı değildir. Sistem kapsamında bulunma: Toplama ilişkisinde birbiriyle ilişkili nesneler, birbirleri olmadan bir sistemin kapsamında kalabilir. Silme etkisi: Toplama ilişkisinde tek bir öğeyi silmek, ilişkilendirilmiş başka bir öğeyi etkilemez. Toplama, bir ucunda boş bir ok başı olan düz bir çizgi ile, kompozisyon ise uçlardan herhangi birinde dolu bir ok başı olan düz bir çizgi ile gösterilir.

C++ dilinde dört çeşit constructor bulunmaktadır: 1. Varsayılan (Default) Constructor: Herhangi bir argüman almaz ve varsayılan değerlerle nesne oluşturmak için kullanılır. 2. Parametreli (Parameterized) Constructor: Argüman alır ve belirli başlangıç değerleriyle nesne oluşturmak için kullanılır. 3. Kopyalama (Copy) Constructor: Mevcut bir nesneyi kopyalayarak yeni bir nesne oluşturmak için kullanılır. 4. Taşıma (Move) Constructor: Geçici bir nesneden yeni bir nesneye kaynak aktarmak için kullanılır.

Abstract sınıf, "soyut sınıf" anlamına gelir ve kendi başına nesne türetimi yapamayan, ancak diğer sınıfların miras alabileceği temel yapılar oluşturmak için kullanılan sınıflardır. Abstract method ise, yalnızca tanımının yapıldığı, ancak gövdesinin bulunmadığı yöntemlerdir. Abstract sınıflar ve yöntemler, genellikle kalıtım ve soyutlama kavramlarıyla birlikte kullanılır.

Nesne yönelimli test türleri şunlardır: Birim Testi (Unit Testing). Alt Sistem Testi. Sistem Testi (System Testing). Hata Durumu Testi (Error Handling Tests). Entegrasyon Testi (Integration Tests). Uzaktan Servis Testi (Remote Service Tests). Dağıtım Testi (Deployment Tests). Soyutlama Testi (Abstraction Testing).

Parça-bütün ilişkisi, daha büyük ve karmaşık bir varlığı oluşturan bireysel bileşenler arasındaki ilişkidir. Örneğin, bir sandviçi oluşturan ekmek, et, sebzeler ve baharatlar, bir araya geldiklerinde öğle yemeği keyfini yaratan bütünü oluşturur. Parça-bütün ilişkisi, sadece fiziksel nesneler için değil, aynı zamanda şehirler, doğal dünya ve soyut kavramlar için de geçerlidir. Parça-bütün ilişkisi kurma becerisi, bireylerin bir bütünün parçalarını nasıl birbirine bağlayacaklarını, bu parçaların bir araya gelerek nasıl anlamlı bir yapıyı oluşturduğunu anlama ve görselleştirme becerisidir.

Yapısal ve nesne yönelimli programlama (OOP) arasındaki temel farklar şunlardır: Program organizasyonu: Yapısal programlamada programlar, işlevler adı verilen küçük bölümlere ayrılır. Veri ve işlev kullanımı: Yapısal programlamada veriler ve işlevler ayrı ayrı işlenir. Miras ve polimorfizm: Yapısal programlamada miras ve polimorfizm gibi özellikler desteklenmez. Erişim belirleyicileri: Yapısal programlamanın herhangi bir erişim belirleyicisi yoktur. Güvenlik: Yapısal programlamanın verileri gizlemek için uygun bir yolu yoktur, bu nedenle daha az güvenlidir. Karmaşıklık: OOP programları, yapısal programlara göre genellikle daha karmaşıktır. Bellek kullanımı: OOP programları, nesneler ve bunların arasındaki referanslar için daha fazla bellek gerektirir. Bağımlılık: OOP programlarında nesneler birbirine bağımlı olabilir. Uygun paradigmanın seçimi, proje gereksinimlerine ve hedeflerine bağlıdır.

Sınıf (class) ve nesne (object) arasındaki temel farklar şunlardır: Tanım ve Kullanım: Sınıf, nesnelerin şablonu veya planıdır; nesne ise bu şablona göre oluşturulan gerçek varlıktır. Bellek Tahsisi: Sınıf tanımlandığında bellek tahsis edilmez, nesne oluşturulduğunda tahsis edilir. Değişebilirlik: Sınıf tanımlandıktan sonra değiştirilemez, nesneler ise değiştirilebilir. Fiziksel ve Mantıksal Varlık: Sınıf mantıksal bir varlık, nesne ise fiziksel bir varlıktır. Çokluk: Sınıf yalnızca bir kez tanımlanır, ancak bir sınıftan birçok nesne oluşturulabilir.

Nesne yönelimli programlama (OOP) finalinde genellikle aşağıdaki temel prensipler ve yapılar uygulanır: Sınıf ve Nesne Tanımlama: `class` ifadesi ile sınıf tanımlanır ve bu sınıftan nesneler oluşturulur. Kapsülleme (Encapsulation): Verilerin ve işlevlerin bir arada tutularak dış dünyadan gizlenmesi sağlanır. Kalıtım (Inheritance): Bir sınıf, başka bir sınıfın özelliklerini ve davranışlarını devralabilir. Soyutlama (Abstraction): Gereksiz detaylar gizlenerek sadece temel nitelikler gösterilir. Polimorfizm: Bir nesnenin farklı şekillerde davranabilmesi veya farklı sınıfların aynı arayüzü kullanabilmesi sağlanır. Örnek bir uygulama: 1. Sınıf Tanımı: `class Araba:` şeklinde tanımlanır. 2. Nesne Oluşturma: `araba1 = Araba("Toyota", "Corolla", 2020)` şeklinde bir nesne oluşturulur. 3. Metot Kullanımı: `araba1.araba_bilgileri()` ile nesnenin metodu çağrılır. OOP finallerinde, bu prensipler ve yapılar doğrultusunda kod yazma, sınıf hiyerarşileri oluşturma ve kalıtım uygulamaları gibi konular ele alınabilir.

Encapsulation (kapsülleme), bir sınıfın içerisinde bulunan metotların ve değişkenlerin korunması işlemidir. Bu kavram, nesne yönelimli programlamanın ilk prensibi olarak kabul edilir. Kapsülleme, aynı zamanda veriyi güvenli bir kasa içerisinde muhafaza etme işlemi olarak da tanımlanabilir. Encapsulation için kullanılan bazı erişim belirteçleri şunlardır: Public. Private. Internal. Protected.

Türkçede dört temel nesne türü bulunmamaktadır. Ancak, cümlede öznenin yaptığı işten etkilenen ögeler belirtili nesne ve belirtisiz nesne olarak ikiye ayrılır: Belirtili nesne: İsmin belirtme hâl ekini (-ı, -i, -u, -ü) alır. Belirtisiz nesne: Hâl eklerinden hiçbirini almaz (yalın hâldedir).

Init konusu, farklı programlama dillerinde çeşitli anlamlar taşıyabilir: Python'da OOP (Object Oriented Programming). C#'ta. Ayrıca, "init" konusu, "TurkHackTeam" forumunda bir fonksiyon adı olarak da ele alınmıştır.

Enum (numaralandırma) ve class (sınıf) arasındaki temel farklar: Veri Tipi: Enumlar tek bir değişken tipi tutabilirken, sealed classlar her bir state için farklı değişken tipleri tutabilir. İsim Çatışmaları: Unscoped enumlarda (geleneksel enum) isim çatışmaları olabilirken, scoped enumlarda (enum class) bu durum önlenir. Örtülü Dönüşümler: Unscoped enumlar örtük dönüşümlere izin verirken, scoped enumlarda (enum class) bu engellenir. Nesne Üretimi: Sealed classlardan nesne üretilemez, çünkü soyutturlar. Kullanım: Enumlar sabit değerleri ifade etmek için kullanılırken, classlar daha karmaşık yapılar ve nesneler için kullanılır.

Enkapsülan, enkapsülasyon işleminde kullanılan kaplama materyalidir. Enkapsülasyonun bazı kullanım amaçları: Koruma: Aktif bileşenleri sıcaklık, nem, pH ve mikroorganizma gibi dış etkenlerden korur. Fonksiyonellik: Aktif maddenin fonksiyonel özelliklerini geliştirir. Raf ömrü: Ürünün raf ömrünü uzatır. Maskeleme: İstenmeyen tat ve aroma maddelerini maskeler. Uygulama alanı: Aktif maddenin uygulama alanını artırır. Dozaj: Optimal dozu sağlar. Enkapsülasyon, gıda, ilaç, tarım, tıp, kozmetik, kimya gibi birçok sektörde kullanılmaktadır.

Kapsülleme, nesne yönelimli programlamada herhangi bir nesnenin metotlarını, verilerini ve değişkenlerini diğer nesnelerden saklayarak ve bunlara erişimi sınırlandırarak yanlış kullanımlardan koruyan bir konsepttir. Kapsüllemenin temel amaçları: Veri güvenliği: Verilere doğrudan erişimi kısıtlayarak, yanlışlıkla veya kötü niyetli değişikliklerin önüne geçer. Modülerlik: Kodun daha modüler ve anlaşılır olmasını sağlar. Kodun bakımı ve değişimi: Sınıfın iç yapısını değiştirdiğimizde, dışarıdaki kodun etkilenme olasılığını azaltır. Çoğu programlama dili, kapsüllemeyi public (halka açık, kamu), private (özel, gizli) ve protected (korumalı) erişim belirteçleri ile destekler.

Polymorphism, bir nesnenin birden fazla tipte olabilmesine veya farklı sınıfların aynı isimli metotları aynı şekilde kullanabilmesine olanak tanıyan bir nesne yönelimli programlama (OOP) kavramıdır. Polymorphism'in bazı avantajları: Kodun yeniden kullanılabilirliğini artırır. Tekrar tekrar kod yazımını engeller, bu da zamandan tasarruf sağlar. Kodun daha esnek ve okunabilir hale gelmesini sağlar. Polymorphism iki ana türde incelenir: 1. UpCasting (Üst Sınıf Referansının Alt Sınıf Nesnelerini Tutabilmesi). 2. Metot Override (Alt Sınıfların Üst Sınıf Metotlarını Yeniden Tanımlaması). Biyolojide polimorfizm, iki veya daha fazla farklı fenotipin aynı tür popülasyonunda bulunmasıdır.

Evet, OOP (Nesne Yönelimli Programlama) ve nesne yönelimi aynı şeyi ifade eder. Nesne yönelimli programlama, yazılım geliştirme paradigmasında önemli bir yer tutar ve programların tasarımında, verilerin ve işlemlerin birbirine bağlı nesneler olarak düzenlenmesine dayanan bir yaklaşımdır.