MustafaKemalPaşa

Tekâlif-i Milliye Emirleri, Türk Kurtuluş Savaşı sırasında, ordunun ihtiyaçlarını karşılamak ve savaşa hazırlanmak amacıyla 7-8 Ağustos 1921 tarihlerinde yayımlanan on maddelik bir dizi emirdir. Bazı Tekâlif-i Milliye Emirleri: Silah ve cephane: Halkın elindeki silah ve cephane üç gün içinde orduya teslim edilecek. Giyim: Her aile bir askeri giydirecek. Gıda ve giyim malzemeleri: Yiyecek ve giyecek maddelerinin %40'ına el konulacak ve daha sonra geri ödenecek. Taşıtlar: Halkın elindeki binek hayvanlarının ve taşıt araçlarının %20'sine el konulacak. Sanayi ürünleri: Demirci, dökümcü, nalbant, terzi ve marangoz gibi iş sahipleri ordunun emrinde çalışacak. Ücretsiz ulaşım: Halkın elindeki araçlar, 100 km'lik mesafeye bir defa olmak üzere ücretsiz askeri ulaşım sağlayacak.

Başkomutan Mustafa Kemal Paşa, hiçbir savaşta yenilmemiştir. Mustafa Kemal Paşa, en önemli zaferlerinden birini Büyük Taarruz ve Başkomutanlık Meydan Savaşı'nda, 30 Ağustos 1922'de Yunan ordusuna karşı kazanmıştır.

Tekâlif-i Milliye Emirleri, Türk Kurtuluş Savaşı sırasında Başkomutan Mustafa Kemal Paşa tarafından çıkarılmıştır. Bu emirler, 7 Ağustos 1921 tarihinde yayımlanmış olup, ordunun ihtiyaçlarını karşılamak amacıyla on maddeden oluşmaktadır.

Anafartalar Kahramanı, 1. Dünya Savaşı sırasında Çanakkale Cephesi'nde savaşan Mustafa Kemal Paşa'dır. Mustafa Kemal Paşa, 6 Ağustos 1915 tarihinde başlayan ve 20 Aralık 1915'e kadar süren Anafartalar Cephesi'nde gösterdiği başarılar nedeniyle bu unvanı almıştır.

"Dağ Başını Duman Almış" marşının hikayesi şu şekildedir: Marş, aslında İsveçli şair Gustav Fröding'in bir eseridir. 19 Mayıs 1919'da Samsun'a çıkan Mustafa Kemal Paşa ve silah arkadaşları, Havza'ya giderken aracın bozulması üzerine yollarına yürüyerek devam ettikleri sırada bu marşı söylemişlerdir. 20 Haziran 1938'de "Gençlik ve Spor Bayramı Marşı" olarak kabul edilmiştir. Ayrıca, marşın söz yazarı Ali Ulvi Elöve, marşı İstanbul Muallim Mektebinde tatbikat hocası olarak görev yaptığı dönemde, öğrencilere moral vermek amacıyla yazdığını belirtmiştir.

Havza Genelgesi ile Mustafa Kemal Paşa'nın yetkisi, askeri ve sivil yöneticilere emir verme yetkisi artmıştır. Bu genelge ile Paşa, işgallere karşı protesto mitingleri düzenlenmesi ve İtilaf Devletleri temsilciliklerine uyarı telgrafları gönderilmesi gibi konularda yerel makamlara direktifler verebilmiştir.

İstiklal Marşı'nın kabul edildiği 12 Mart 1921 tarihli oturumda Türkiye Büyük Millet Meclisi'nin (TBMM) ikinci başkanı Abdülhak Adnan (Adıvar) idi. Marş, ilk olarak 1 Mart 1921'deki oturumda gündeme gelmiş, ancak resmi kabul 12 Mart 1921'de gerçekleşmişti.

Mustafa Kemal Paşa, Kanal Cephesi'nde görev yapmamıştır. Mustafa Kemal Paşa'nın görev yaptığı cepheler arasında Çanakkale, Kafkas ve Sina-Filistin cepheleri bulunmaktadır. Çanakkale Cephesi: 19'uncu Tümen Komutanı, Maydos Mıntıka Komutanı, Arıburnu Kuvvetleri Komutanı ve Anafartalar Grup Komutanı olarak görev yapmıştır. Sina-Filistin Cephesi: Yıldırım Orduları'na bağlı 7. Ordu Komutanı olarak görev yapmıştır. Kanal Cephesi ise Osmanlı Devleti'nin I. Dünya Savaşı sırasında açtığı bir cephe olup, burada IV. Ordu Komutanı Cemal Paşa görev yapmıştır.

Mustafa Kemal Paşa, Mondros Ateşkes Antlaşması'na şiddetle tepki göstermiştir. Eleştiriler: Antlaşmanın maddelerinin açık olmadığını ve çeşitli yorumlara yol açabileceğini belirterek, bu durumun İngiliz ihtiraslarının önüne geçilmesini zorlaştıracağını ifade etmiştir. Uyarılar: Sadrazam ve Başkumandanlık Erkan-ı Harbiye-i Umumiye Reisi Ahmet İzzet Paşa'ya, orduların terhis edilmemesi ve İngilizlere boyun eğilmemesi gerektiğini vurgulayan bir telgraf göndermiştir. Eylem: İskenderun'un İngilizlerce işgaline karşı çıkmış ve bu duruma karşı direnç gösterme kararı almıştır. Ayrıca, 13 Kasım 1918'de İstanbul'a geldiğinde, İtilaf Devletleri donanmasını görünce "Geldikleri gibi giderler" diyerek mücadeleye hazır olduğunu belirtmiştir.

Mustafa Kemal Paşa, Türkiye Büyük Millet Meclisi'nin (TBMM) açılışının ardından, millet iradesini ve egemenliğini temsil eden bu meclise ve onun hükümetine başkan seçilerek, Türk bağımsızlık mücadelesinin her bakımdan, askerî, siyasî ve sosyal lideri olmak istediği için meclis başkanı seçilmiştir. Ayrıca, 5 Ağustos 1921 tarihinde, Büyük Millet Meclisi'nin gizli oturumunda, Mustafa Kemal Paşa'ya, 3 ay süreyle askerliğe ait konularda Meclis'in yetkilerini kullanma koşuluyla Başkomutanlık görevi de verilmiştir. Mustafa Kemal Paşa, Sivas'ta birleşen direniş örgütlerinden tüm temsilcilerin Nisan ayında Ankara'ya gelmesi çağrısı yapmış ve 23 Nisan 1920'de Ankara'da Türkiye Büyük Millet Meclisi açılmıştır.

Mustafa Kemal Paşa'nın, Mebuslar Meclisi'nin dağıtılması üzerine aldığı tedbirlerden bazıları şunlardır: Ankara'da meclisin açılması: 19 Mart 1920'de yayınladığı genelgede, Ankara'da olağanüstü yetkilere sahip bir meclisin açılacağını bildirmiş ve seçimlerin yapılmasını istemiştir. Milletvekillerinin katılımı: İstanbul'dan Anadolu'ya geçebilen Mebuslar Meclisi üyelerinin de yeni kurulacak mecliste yer almasını sağlamıştır. İstanbul ile ilişkilerin kesilmesi: İstanbul ile her türlü yazışma yapılmamasını ve vergilerin oraya gönderilmemesini emretmiştir. Resmi mal varlığının dondurulması: Maliye sandıklarındaki paraların tutanakla teslim alınmasını sağlamıştır. İşgal güçlerine karşı önlemler: İşgal güçlerinin İstanbul ve Adana'dan asker sevkiyatını önlemek için Geyve ve Ulukışla demiryolu hattını tahrip ettirmiştir.

Mustafa Kemal Paşa'nın Komutanlar Toplantısı'ndaki görüşlerinden bazıları şunlardır: Başkomutanlık Yasası'nın uzatılması. Orduya komuta etme. Milli Meclis'in İstanbul'da toplanması. Düşman karşısında ordunun durumu. Milletin gücü.

1918'de Halep ve Şam'ı teslim eden komutan, Mustafa Kemal Paşa'dır. Mustafa Kemal Paşa, 7. Ordu Komutanı olarak görev yaparken, 25 Ekim 1918'de Halep'in ve 1 Ekim 1918'de Şam'ın İngiliz ve Arap kuvvetlerine teslim edilmesini sağlamıştır. Ancak, bu teslimiyetler Mondros Mütarekesi kapsamında gerçekleşmiş ve Osmanlı İmparatorluğu'nun savaştaki yenilgisinin bir sonucu olarak ortaya çıkmıştır.

Kütahya-Eskişehir savaşından sonra Mustafa Kemal Paşa'nın ordunun başına geçmesi, 5 Ağustos 1921'de kabul edilen Başkomutanlık Kanunu'nun sonuçlarından biridir. Bu kanunla Mustafa Kemal Paşa'ya, hızlı karar alıp uygulayabilmesi için üç ay süreyle TBMM'nin yasama ve yürütme yetkileri devredilmiştir.

30 Nisan 1919 tarihinde Takvim-i Vekayi'de Mustafa Kemal Paşa'nın 9. Ordu Müfettişi olarak atanması duyurulmuştur. Atama kararı, aynı gün Erkan-ı Harbiye-yi Umûmiye'den Sadarete yazılmış ve padişahın irade-i seniyesi ile resmileşmiştir. Atama, 5 Mayıs 1919'da resmi olarak Takvim-i Vekayi'de yayımlanmıştır.

13 Ekim 1919'da gerçekleşen bazı önemli olaylar: Mustafa Kemal Paşa, Anadolu ve Rumeli Müdafaa-i Hukuk örgütüne genelge yayımladı. Mustafa Kemal Paşa, Harbiye Nazırı Cemal Paşa'ya telgraf çekti. Tasvir-i Efkâr gazetesi başyazarı Velit Ebüzziya'nın, Kuva-yi Milliye ile ilgili sorularına Mustafa Kemal Paşa yanıt verdi. Ayrıca, 13 Ekim 1923'te Ankara, Türkiye Cumhuriyeti'nin başkenti oldu.

"Hoş Gelişler Ola Mustafa Kemal Paşa" türküsü veya marşı, belirli bir usulde değildir. Bu eser, Terekeme Türklerinden Yetim Mehmet Bey (Türkel) tarafından bestelenmiş olup, Kars ilinde 1926 yılında ortaya çıkmıştır. Türkü, ilk kez 6 Ekim 1924'te Mustafa Kemal Atatürk'ün Kars'a gelişinde karşılanmasında kullanılmış ve Atatürk tarafından çok beğenilmiştir. Eserin melodisi, kahramanlık destanını çağrıştıran bir yapıya sahiptir.

Eğin, Kurtuluş Savaşı sırasında Mustafa Kemal Paşa'ya bağlılığını göstermek için telgraf çeken Eğinlilerin çabasıyla 21 Ekim 1922'de Kemaliye adını almıştır. Eğinliler telgrafta 500 atlıyla Mustafa Kemal Paşa'nın emrinde olduklarını bildirmişlerdir. O dönemde alınan Heyet-i Temsiliye kararnamesi ile Eğin'in adı resmi olarak Kemaliye olarak değiştirilmiştir.

3. Ordu Müfettişi olarak Amasya Genelgesi'ni imzalayan kişi Mustafa Kemal Paşa'dır. Amasya Genelgesi, 21-22 Haziran 1919 gecesi, Mustafa Kemal Paşa ve arkadaşları Hüseyin Rauf Orbay, Refet Bele, Ali Fuat Cebesoy tarafından imzalanmıştır.

Kurtuluş Savaşı'nın ilk askeri başarısı, I. İnönü Savaşı'dır. 10 Ocak 1921'de kazanılan bu zafer, Ankara Hükümeti'nin içte ve dışta itibarını artırmıştır.