KaraDelik

TON 618 kara deliğinin kütlesi 66 milyar Güneş kütlesi olarak hesaplanmıştır.

Seyirci filminin sonunda, Matthew McConaughey'in canlandırdığı Cooper karakteri kara deliğin içine düşer ve beşinci boyut olarak tasvir edilen bir yapıya ulaşır. Cooper, geçmişteki kızına saat aracılığıyla kuantum verilerini Morse koduyla bir mesaj iletmeyi başarır. Cooper, uyandığında kendisini Satürn yakınlarında uzay boşluğunda bulur ve Cooper İstasyonu'nda uyanır.

Bir kara deliğin ömrü, evrenin yaşından daha uzun olabilir. Ancak, kara deliklerin tamamen yok olması da mümkündür.

Samanyolu'nun merkezindeki kara deliğin adı Sagittarius A (Yay A)'dır.

Kara delik ve nötron yıldızı arasındaki temel farklar şunlardır: 1. Yapı: - Kara delik, ışığın bile kaçamadığı, sonsuz yoğunlukta ve sıfır hacimde bir noktadır. - Nötron yıldızı, büyük bir yıldızın süpernova patlamasından sonra geride bıraktığı, sıkı bir şekilde paketlenmiş nötronlardan oluşan yoğun bir kalıntıdır. 2. Özellikler: - Kara delikler, yerçekimsel zaman genişlemesi, spagettileşme ve güçlü radyasyon jetlerinin emisyonu gibi özelliklere sahiptir. - Nötron yıldızları, yoğun manyetik alanlara sahiptir ve döndükçe elektromanyetik radyasyon ışınları yayarlar (pulsar). 3. Gözlemlenebilirlik: - Kara delikler, doğrudan gözlem için zorluk teşkil eder. - Nötron yıldızları, çeşitli astronomik gözlemler ve deneyler yoluyla kapsamlı bir şekilde incelenebilir.

Evet, kara deliğin bir sınırı vardır ve bu sınıra "olay ufku" denir. Olay ufku, kara deliğin "görünmez" sınırıdır; bu sınırı geçen hiçbir şey, ışık bile, geri dönemez.

İlk kara delik fotoğrafı, 10 Nisan 2019 tarihinde çekildi.

Kara deliğin içine giren bir insan, olağanüstü güçlü bir çekim kuvveti hissederdi. Başlıca hisler: 1. Spagettileşme: Kişinin vücudu, kara deliğe daha yakın olan kısımlarda daha güçlü çekim nedeniyle uzun ve ince bir şekle girer. 2. Zaman algısı: Olay ufkunu geçtikten sonra zaman yavaşlar ve kişi için geri dönüş imkansız hale gelir. 3. Fizik kurallarının ihlali: Kara deliğin merkezindeki tekillik noktasında fizik yasaları anlamını yitirir. Gerçek hayatta kara deliklere yaklaşmak mümkün değildir, bu nedenle bu hislerin tam olarak nasıl olacağı bilimsel olarak kesin olarak bilinmemektedir.

Evet, Samanyolu Galaksisi'nin merkezinde bir kara delik bulunmaktadır. Bu kara delik, "Yay A" olarak adlandırılır ve güneşten 4 milyon kat daha büyüktür.

Kara deliğin keşfiyle ilgili ilk teoriyi ortaya atan kişi 1783 yılında İngiliz bilim insanı John Michell'dir. Modern anlamda kara delik teorisinin gelişimi ise Albert Einstein'ın 1915 yılında yayınladığı Genel Görelilik Teorisi ile başlamıştır. Kara deliklerin varlığının kanıtlanması ise 20. yüzyılın ortalarından itibaren bilim insanlarının gözlemsel veriler toplamasıyla mümkün olmuştur.

Spagettileşen bir cisim, genellikle bir kara deliğin yakınına düştüğünde oraya doğru çekilir. Kara deliğin güçlü yerçekimi kuvvetleri, cismin dikey olarak gerilmesine ve yatay olarak sıkışmasına neden olur, bu da cismin bir spagetti demeti gibi uzamasına yol açar.

Andromeda Galaksisi'nin merkezindeki kara deliğin kütlesi 30×10⁶ Güneş kütlesidir. Ayrıca, bu kara deliğin toplam kütlesi 7×10⁸ Güneş kütlesine ulaşmaktadır. Chandra X-ışını Uydusu ile yapılan gözlemler, Andromeda Galaksisi'nin merkezindeki kara deliğin, Samanyolu Galaksisi'nin merkezindeki Sagittarius A'dan neredeyse 25 kat daha büyük bir kütleye sahip olduğunu ortaya koymuştur.

Kara deliğin Dünya'ya gelmesi mümkün değildir. Kara delikler, evrendeki en güçlü kütleçekim alanlarına sahip cisimlerdir ve çevresindeki hiçbir madde veya radyasyonun kaçmasına izin vermezler. Dünya'nın bir kara delik tarafından yutulması da söz konusu değildir, çünkü kara delikler çok uzaktadır ve Dünya için bir tehdit oluşturmazlar.

Kara deliğin içine düşüldüğünde yok olma süresi kesin olarak belirlenemez, ancak tamamen mantıklı bir senaryoda olay ufkuna ulaşmadan önce ölüneceği tahmin edilmektedir. Olay ufkunda, kara deliğin yerçekimi o kadar güçlüdür ki hiçbir mekanik kuvvet onu yenemez ve kişi parçalanarak yok olur.

Gözle görülemeyen küçük delikler, makula deliği ve kara delik olarak iki farklı bağlamda değerlendirilebilir. 1. Makula Deliği: Retinanın merkezindeki makula bölgesinde hücrelerin bütünlüklerinin bozularak kopması sonucu oluşan yuvarlak bir boşluktur. 2. Kara Delik: Uzayda ışığın bile kaçamadığı, yüksek çekim kuvvetine sahip gök cisimleridir.

Evrendeki en büyük 5 kara delik şunlardır: 1. TON 618: Yaklaşık 66 milyar güneş kütlesine sahip, Dünya'dan 10,37 milyar ışıkyılı uzaklıkta. 2. S5 0014+81: Cepheus takımyıldızında, son derece şiddetli bir blazarın merkezi kara deliği. 3. IC 1101: Evrenin en büyük ve en parlak gökadalarından biri, 40 ila 100 milyar güneş kütlesi. 4. H1821+643: Dracon takımyıldızında, 30 milyar güneş kütlesine sahip parlak bir kuasar. 5. NGC 6166: Herkül takımyıldızında, yaklaşık 39 bin küresel küme gökadanın yörüngesinde dönen 30 milyar güneş kütleli bir süper kütleli kara delik.

En büyük kara deliklerden biri olan TON 618 ile Dünya arasındaki mesafe yaklaşık 10,37 milyar ışık yılıdır.

Kuasar ve kara delik farklı gök cisimleridir. Kuasar, etkin galaksilerin çekirdeğinde bulunan ve aşırı miktarda enerji yayan bir kara deliktir. Kara delik ise, çekim gücünden hiçbir maddenin ve hatta ışığın bile kaçamadığı, genellikle büyük kütleli yıldızların çökmesiyle oluşan yapılardır.

Kara deliği içine çeken şey, onun muazzam çekim kuvvetidir. Kara delikler, büyük kütleli yıldızların çökmesiyle oluşur ve çevresindeki maddeleri, yıldızları ve hatta gazları çekerek yutarlar.

En büyük kara delik, küçük olan kara deliği doğrudan yemez. Kara delikler, uzayda diğer nesneleri yutmak yerine, kendi çekim yasalarına göre hareket ederler. Ancak, bir kara deliğin çekim kuvveti o kadar güçlüdür ki, yanına çok yakın bir küçük kara delik gelse bile, büyük kara delik küçük olanı kendine doğru çeker ve kendi kütlesine ekler.