GökCisimleri

Hayır, "comet" ve "comett" aynı değildir. "Comet" kuyruklu yıldız anlamına gelen bir terimdir.

Yıldız çeşitlerinden bazıları şunlardır: Kırmızı cüce yıldızlar (M tayf sınıfı). Turuncu cüce yıldızlar (K tayf sınıfı). Güneş benzeri sarı yıldızlar (G tayf sınıfı). Sirius benzeri beyaz yıldızlar (A ve F tayf sınıfı). Mavi devler. Kırmızı süperdevler. Beyaz cüceler. Yıldızları sınıflandırmak için birçok astronom kendi yöntemini geliştirse de, günümüzde en fazla kullanılan sınıflandırma yöntemi William Wilson Morgan ve Philip C Keenan tarafından 1943 yılında açıklanan “Morgan–Keenan” yöntemidir. Yıldızların sınıflandırılması hakkında daha fazla bilgi için aşağıdaki kaynaklara başvurulabilir: kozmikanafor.com; evrimagaci.org; uzay.co.

Güneş'in bazı özellikleri: Boyut: Çapı yaklaşık 1.400.000 km olup, bu değer 109 Dünya çapına eşittir. Kütle: Dünya'nın kütlesinin yaklaşık 333.000 katıdır. Sıcaklık: Yüzey sıcaklığı yaklaşık 5.500 °C, merkez sıcaklığı ise 15 milyon °C'yi aşar. Bileşim: %98'i hidrojen ve helyum, %2'si diğer elementlerden oluşur. Dönme: Ekvatoru yaklaşık 25 günde, kutupları ise yaklaşık 36 günde döner. Mesafe: Dünya'dan yaklaşık 150 milyon kilometre uzaklıktadır. Enerji Üretimi: Çekirdeğinde hidrojen atomları birleşerek helyum oluşturur ve bu süreçte büyük miktarlarda enerji salınır. Atmosfer: Fotosfer, kromosfer ve korona olmak üzere üç katmandan oluşur. Yaş: Yaklaşık 4,5 milyar yaşındadır.

Dünya dışında yaşamın olup olmadığı kesin olarak bilinmemektedir. Dünya dışı yaşam, Dünya dışında başlayıp yine Dünya dışında yayıldığı ve hâlen devam ettiği düşünülen, insan dışı form ve organizmaların varlığına dair bir hayat hipotezidir. Dünya dışı yaşamın varlığı hakkında araştırmalar yapan bilim dalına astrobiyoloji denir. Bazı bilim insanlarının dünya dışı yaşamın olabileceği düşündüğü yerler şunlardır: Mars ve diğer gezegenler. Gliese 581 yıldızının gezegenleri. Hycean gezegenleri. Dünya dışı yaşamla ilgili araştırmalar devam etmektedir.

Uzay, gezegenlerin, galaksilerin, yıldızların ve diğer gök cisimlerinin bulunduğu, sonsuz olduğu düşünülen ama kesin bir kanıya varılamamış olan alana verilen isimdir. Uzay, aynı zamanda "feza" olarak da adlandırılır.

Küresel simetri, bir atomun elektron dizilişindeki son orbitalin tam dolu veya yarı dolu olması durumudur. Küresel simetri özelliği gösteren atomlar, genellikle periyodik cetvelin ilk 20 elementini içerir. Küresel simetri, aynı zamanda bir cismin merkezinden geçen herhangi bir düzlemde katlandığında kendisine benzediği bir simetri türüdür.

Uzayın içinde bulunan bazı şeyler: Gök cisimleri: yıldızlar, gezegenler, asteroidler, kuyruklu yıldızlar. Gaz ve toz bulutları: çoğunlukla hidrojen ve helyum gazlarından oluşur, yıldızların ve gezegenlerin oluşumunda rol oynar. Karanlık madde ve enerji: uzayın %85'ini oluşturur, ancak tam olarak ne oldukları bilinmemektedir. Yıldız tozları: yıldızların patlaması sonucu oluşur ve yeni gök cisimlerinin oluşumuna katkıda bulunur. Kozmik ışınlar: güneş patlamaları veya diğer yıldızların etkisiyle oluşan yüklü parçacıklar. Kara delikler: çok yoğun ve kütleçekimi ışığı bile yutabilecek kadar güçlü olan kozmik yapılar. Ayrıca, uzayda milyonlarca yıldız ve gezegen bulunduğu ve bunların sadece bir kısmının keşfedildiği bilinmektedir.

Yer çekimi, kütle çekimi olarak gök cisimleri temelinde şu şekilde açıklanabilir: Kütle çekim kuvveti. Cismin kütlesi ve çekim kuvveti. Uzaklıkla azalma. Dünya'nın kütle çekim kuvveti. Yer çekimi kuvveti. Ayrıca, yer çekimi (veya yer çekimi kuvveti) ile ilgili şu bilgilere de ulaşılmıştır: Cisimlerin ağırlıkları bulundukları konuma göre değişiklik gösterir, çünkü ağırlık kütleye ve yer çekimine bağlıdır. Bir cisme etki eden yer çekimi kuvvetine ağırlık denir ve ağırlık, bir kuvvet olduğu için dinamometre ile ölçülür. Uzayda yer çekimi olmadığı için ağırlık da sıfırdır. Ay'da ağırlık, Dünya'daki ağırlığın altıda biridir. Yer çekimi, normalde gelgit etkileri olarak açıklanan Ay ve Güneş'in kütle çekim etkisini içermez.

Astronomi, kısaca gök bilimi olarak tanımlanır ve yıldızlar, gezegenler, galaksiler gibi gök cisimlerinin yapısını, özelliklerini ve hareketlerini inceleyen bir bilim dalıdır. Ayrıca, dünya atmosferinin dışında gerçekleşen tüm gözlemlenebilir olay ve olguları da kapsar.

Rasathanenin (gözlemevinin) kısaca tanımı şu şekildedir: Rasathaneler, uzaydaki her çeşit değişikliği gözlemlemek, veriler toplamak ve incelemek için kurulan, teleskop ve diğer yardımcı aletlerle donatılmış özel binalardır. Rasathanelerde gezegenlerin günlük hareketleri, yıldızların birbirleriyle olan yakınlığı ve meteorlar incelenir. Rasathaneler, nüfus yoğunluğunun ve ışık kirliliğinin az olduğu, deprem riski taşıyan bölgelerden uzak ve yüksek yerlerde kurulur.

Eliptik yörünge, dışmerkezliği (basıklık) 0'dan büyük ancak 1'den küçük olan yörüngedir. Eliptik bir yörüngede: Özgül enerji her zaman negatiftir. Yörüngesel hız, dışmerkezliğe değil, yarı-büyük eksenin uzunluğuna bağlıdır. Eliptik yörüngelere örnek olarak Hohmann transfer yörüngesi, Molniya yörünge ve Tundra yörünge verilebilir. Ayrıca, çift yıldız sistemlerindeki yıldızlar da birbirleri etrafında eliptik yörüngelerde dolanırlar.

Batlamyus'un dünya modeli, Dünya merkezli (yer merkezli) bir evren anlayışına dayanır. Bu modelde: Dünya, evrenin merkezinde hareketsiz bir şekilde yer alır. Ay, Merkür, Venüs, Güneş, Mars, Jüpiter ve Satürn gibi gök cisimleri, Dünya etrafında dairesel ve sabit hızlarla dönerler. Sabit yıldızlar küresi, evrenin sonudur. Batlamyus, bu modeli "Almagest" adlı eserinde matematiksel ve geometrik olarak açıklamıştır.

Kuasarların neden bu kadar tehlikeli olduğuna dair bir bilgi bulunamamıştır. Ancak, kuasarların bazı özellikleri şu şekildedir: Aşırı parlaklık. Yüksek enerji. Uzak mesafe. Kuasarlar hakkında daha fazla bilgi edinmek için aşağıdaki kaynaklar kullanılabilir: evrimagaci.org; bilimgenc.tubitak.gov.tr; evrenatlasi.com.tr.

Gökyüzündeki değişik cisimler şunlardır: Yıldızlar. Gezegenler. Uydular. Kuyruklu Yıldızlar. Asteroitler. Göktaşları. Bulutsu (Nebula). Cüce Gezegenler. Kahverengi Cüceler. Nötron Yıldızları. Kara Delikler.

Astronomik haritaların birkaç kullanım amacı vardır: Navigasyon: Eski zamanlardan beri yıldız haritaları, gemiciler tarafından önemli bir profesyonel alet olarak kullanılmıştır. Astronomi: Astronomlar, yıldız, bulutsu ve galaksi gibi astronomik nesneleri belirlemek ve yerlerini tespit etmek için yıldız haritalarını kullanırlar. Astrokartografi: Bu yöntem, bireyin doğum haritasının dünya haritasına yansıtılmasıyla, kişinin yaşam yeri seçimi, kariyer kararları ve kişisel gelişim gibi konularda rehberlik eder. Astronomik haritalar, ayrıca, belirli bir tarih ve saate göre ayarlanabilen yıldız bulucu tekerlekler veya düzlem küreler şeklinde de kullanılabilir.

Gezegenler, hem kendi etrafında hem de Güneş etrafında dönen gök cisimleridir.

"Yıldızlara ve geriye" ifadesi, farklı bağlamlarda farklı anlamlar taşıyabilir. Astronomi bağlamında, "geriye doğru hareket" terimi, bir gök cisminin, kütle çekimi altında bulunduğu birincil cismin dönüş yönüne göre tam tersi yönündeki yörünge veya dönme hareketini ifade eder. Kur'an'da yıldızlara yemin edilmesi, yıldızların insanlar için önemli olması ve yön tayini gibi işlevleriyle ilgilidir. Bu ifadenin başka bir anlamı veya kullanımı hakkında bilgi bulunamadı.

Asteroit ve meteorit arasındaki temel fark, bulundukları konum ve atmosferle etkileşimleridir: Asteroit, Güneş etrafında dönen, genellikle Mars ve Jüpiter arasındaki asteroit kuşağında bulunan, kaya ve metal parçalarından oluşan gök cisimleridir. Meteorit, bir asteroit veya kuyruklu yıldızdan kopan küçük parçaların, Dünya'nın atmosferine girip tamamen yanmadan yeryüzüne ulaşabilen kısmıdır. Özetle: - Asteroit: Güneş etrafında dönen büyük kaya ve metal parçaları. - Meteorit: Atmosferden geçip yeryüzüne ulaşan küçük parçalar.

Güneş Sistemi, Güneş'in kütleçekim kuvvetiyle yörüngede tutulan ve çeşitli gök cisimlerinden oluşmuş bir sistemdir. Güneş Sistemi'ndeki bazı gök cisimleri: Gezegenler: Merkür, Venüs, Dünya, Mars, Jüpiter, Satürn, Uranüs, Neptün. Cüce Gezegenler: Ceres, Plüton, Eris, Haumea, Makemake. Asteroitler: Küçük, kayalık cisimlerdir ve çoğunlukla Mars ile Jüpiter arasında bulunan Asteroit Kuşağı'nda yer alırlar. Kuyruklu Yıldızlar: Buz, toz ve kaya parçalarından oluşurlar. Doğal Uydular (Aylar): Gezegenlerin, cüce gezegenlerin ya da küçük Güneş Sistemi cisimlerinin etrafında dolanan gök cisimleridir. Ayrıca, Güneş Sistemi'nde seyrek disk, gündurgun (heliopause) ve Oort Bulutu gibi yapılar da bulunur.

Astrofiziğin amacı, gök cisimlerinin yapılarını ve evrendeki yerlerini belirlemek için fizik ve kimya yasalarını kullanarak evreni daha iyi anlamaktır. Astrofiziğin bazı amaçları: Evrenin kökenini ve evrimini araştırmak. Yıldızların, gezegenlerin, galaksilerin ve bulutsuların doğum, yaşam ve ölüm süreçlerini incelemek. Evrendeki enerji ve maddenin etkileşimlerini anlamak. Kozmolojik olayları, örneğin evrenin genişlemesini incelemek. Teknolojik gelişmelere katkı sağlamak, örneğin uydu teknolojisi, GPS sistemleri ve hava durumu tahmininde astrofiziksel prensipleri kullanmak.