KanTestleri

Total Demir Bağlama Kapasitesi (TIBC) ve Doymamış Demir Bağlama Kapasitesi (UIBC) yüksekliğinin başlıca nedenleri şunlardır: 1. Demir Eksikliği: Demir eksikliği anemisi durumunda TIBC ve UIBC değerleri yükselir. 2. Hamilelik: Gebelik döneminde demir eksikliği sıkça görüldüğü için TIBC değeri yüksek olabilir. 3. Doğum Kontrol Hapları: Bu tür ilaçların kullanımı UIBC değerini artırabilir. 4. Karaciğer Hastalıkları: Hepatit ve karaciğer yetmezliği gibi durumlar demir bağlama kapasitesini yükseltir. 5. Hemolitik Anemi: Vücuttan demir kaybının olduğu durumlarda UIBC değeri artar. Bu durumların tespiti ve doğru tedavi için bir doktora başvurulması önerilir.

Canan Karatay'a göre iyi kolesterol (HDL) seviyesi 60 mg/dL'nin üzerinde olmalıdır.

Rabdomiyoliz laboratuvar bulguları şunlardır: 1. Kreatin Kinaz (CK) Düzeyi: Serum kreatin kinaz düzeyi, kas yaralanmasının sona ermesinden sonraki 3-5 gün içinde bir düşüş göstermeden önce belirgin şekilde yükselir. 2. Miyoglobin Düzeyi: Miyoglobin, kas yıkımından sonra yükselmeye başlar ve idrarla atılır. 3. AST ve ALT Gibi Transaminazlar: Artmış transaminaz seviyeleri görülür. 4. Serum Elektrolit Bozuklukları: Hipovolemi, hiperpotasemi, hiperfosfatemi, hipokalsemi ve hiperürisemi gibi elektrolit dengesizlikleri ortaya çıkar. 5. İdrar Tahlili: İdrarda miyoglobinüri, kola rengi idrar ve proteinüri tespit edilir.

Hemoliz referans aralığı genellikle 0.0 – 0.5 g/dL arasında kabul edilir. Ancak bu değer, kullanılan test yöntemine ve laboratuvarın referans aralıklarına bağlı olarak değişiklik gösterebilir.

RBC kısaltması, kırmızı kan hücreleri anlamına gelen erythrocytes (eritrosit) kelimesinin İngilizce karşılığının baş harflerinden oluşur. RBC testi ise kandaki eritrosit sayısını ve özelliklerini inceleyen bir kan testidir.

Transferrin satürasyonu %51 değeri, normal aralık olan %20-50 arasında yer aldığı için normal olarak kabul edilir.

Multipl miyelom tanısı için çeşitli tahliller ve testler uygulanır: 1. Kan Testleri: Tam kan sayımı (CBC), serum protein elektroforezi (SPEP), serbest hafif zincir analizi, beta-2 mikroglobulin, kalsiyum ve kreatinin seviyeleri gibi testler yapılır. 2. İdrar Testleri: 24 saatlik idrar analizi ve idrar protein elektroforezi, idrarda anormal proteinleri tespit etmek için kullanılır. 3. Kemik İliği Biyopsisi: Kemik iliğinden alınan örneğin mikroskop altında incelenmesi, kanserli plazma hücrelerinin varlığını doğrular. 4. Görüntüleme Testleri: Röntgen, MRI, CT ve PET taramaları, kemiklerdeki hasarı ve tümörlerin varlığını değerlendirmek için kullanılır. 5. Genetik ve Moleküler Testler: FISH ve karyotip analizi gibi testler, spesifik genetik değişiklikleri ve kromozom anormalliklerini tespit eder.

Alanin aminotransferaz (ALT) seviyesinin yüksek olması, karaciğer hasarı veya hastalığının bir işareti olabilir. ALT seviyesinin yüksek olmasına neden olabilecek bazı durumlar: hepatit (karaciğer iltihabı); enfeksiyon; siroz; karaciğer kanseri; karaciğere kan akışının yetersizliği; alkol kaynaklı karaciğer hasarı; hemokromatozis (vücutta çok fazla demir olması); bazı ilaçlar (örneğin, kolesterol veya ağrı kesiciler). ALT yüksekliği belirtileri: mide bulantısı ve kusma; iştahsızlık; tükenmişlik, zayıflık; ciltte ve gözlerde sarılık; karın ağrısı; ayak bileklerinde veya bacaklarda şişlik; koyu renkli idrar. ALT seviyesinin yüksek olması durumunda, doğru teşhis ve tedavi için bir sağlık uzmanına başvurulması önerilir.

Glike hemoglobin (HbA1c) değerinin 6.1 olması, kan şekeri seviyesinin yüksek olduğunu gösterir. Sağlıklı bireylerde HbA1c seviyesinin %4.0 - %5.6 arasında olması beklenir.

Apolipoprotein B (Apo B) yüksekliği, kanda Apo B seviyesinin normal değerlerin üzerinde olması durumudur. Normal referans aralıkları: Yetişkinler için: 60 – 120 mg/dL (0,6 – 1,2 g/L). Yüksek değerler, aterosklerotik damar değişiklikleri ve kardiyovasküler hastalık riskini gösterir. Yüksek Apo B seviyelerinin bazı nedenleri: metabolik sendrom ve tip 2 diyabet; kronik böbrek hastalığı; hiperlipidemi ve ailesel dislipidemi. Apo B seviyesinin yüksek olması durumunda, lipid paneli testleri, kardiyovasküler risk faktörlerinin sorgulanması ve yaşam tarzı değişiklikleri veya ilaç tedavisi gerekebilir. Apo B testi, kesin tanı ve tedavi planlaması için yalnızca yetkili sağlık profesyonelleri tarafından değerlendirilmelidir.

Hematokrit (HCT) değerine bakılmasının birkaç nedeni vardır: 1. Anemi Teşhisi ve İzlemi: HCT, vücutta yetersiz miktarda sağlıklı kırmızı kan hücresi bulunup bulunmadığını gösteren bir parametredir. 2. Polisitemi Kontrolü: Yüksek HCT değerleri, vücutta aşırı miktarda kırmızı kan hücresi bulunduğunu (polisitemi) işaret edebilir ve bu durumun dolaşım sorunlarına yol açmasını önlemek için izlenir. 3. Dehidratasyon Takibi: HCT, dehidratasyonun bir işareti olarak da kullanılabilir; dehidrasyon durumunda kan hacmi azalır ve HCT değeri yükselir. 4. Kronik Hastalıklar ve Tedaviler: Kronik akciğer hastalıkları, kalp ve dolaşım sorunları gibi durumlarda HCT değeri etkilenebilir ve bu nedenle izlenir. 5. Kanser Tedavileri: Kemoterapi veya radyoterapi gibi kanser tedavileri sırasında HCT değerleri değişebilir ve bu durum kemik iliği fonksiyonunu değerlendirmek için takip edilir.

Kanda azot yüksekliğinin (kan üre azotu - BUN) nedenleri şunlar olabilir: 1. Böbrek fonksiyon bozukluğu: Böbreklerin atık maddeleri ve fazla sıvıyı süzme yeteneğinin azalması. 2. Dehidrasyon: Yetersiz sıvı alımı, kanın yoğunlaşmasına ve azot seviyelerinin artmasına neden olabilir. 3. Yüksek protein alımı: Diyette aşırı protein tüketimi, azot seviyelerinin yükselmesine yol açabilir. 4. Karaciğer hastalıkları: Karaciğer, azotlu atıkların işlenmesinde önemli bir rol oynar; karaciğer yetmezliği durumlarında azot seviyeleri artabilir. 5. Diabetes mellitus: Diyabet hastalarında böbrek hasarı gelişebilir ve bu da azot birikimine yol açabilir. 6. Enfeksiyonlar ve iltihaplanma: Metabolizmayı etkileyerek azot seviyelerini yükseltebilir. Tedavi, altta yatan nedene bağlı olarak değişir ve hidrasyon, diyet değişiklikleri, ilaç tedavisi veya diyaliz gibi yöntemleri içerebilir. Kesin teşhis ve tedavi için bir sağlık profesyoneline danışmak önemlidir.

LDL kolesterol seviyesi 141 mg/dL yüksek olarak kabul edilir.

Dahiliye tahlilleri için genellikle aç karnına olunması önerilir. Ancak, tüm testler için aç karnına olunması gerekli değildir; bazı testlerde tok karnına olunması daha sağlıklı sonuçlar verebilir. En doğru bilgiyi, tetkiki isteyen doktordan almak önemlidir.

Doku transglutaminaz antikorlarının (tTG-IgA) yüksek olması, genellikle çölyak hastalığının güçlü bir göstergesi olarak kabul edilir. Yüksek tTG-IgA seviyelerinin belirtileri arasında ise kronik ishal, karın ağrısı, şişkinlik, açıklanamayan kilo kaybı, yorgunluk, anemi ve osteoporoz gibi durumlar yer alır. Kesin teşhis için genellikle bu testin yanı sıra diğer kan testleri ve bağırsak biyopsisi gibi prosedürler de gereklidir. Sonuçların yorumlanması için bir doktora başvurmak önemlidir.

Kanda BA 08 yüksek ifadesi, bazofil değerinin yüksek olduğunu belirtir. Ayrıca, daha ciddi vakalarda kanser gibi ciddi hastalıklarla da ilişkilendirilebilir. Kesin teşhis ve uygun tedavi için bir doktora başvurulması önerilir.

Serum protein yüksekliği, çeşitli hastalıkların belirtisi olabilir. Başlıca hastalıklar şunlardır: 1. Kronik iltihaplı hastalıklar: Tüberküloz, HIV gibi uzun süreli enfeksiyonlar. 2. Karaciğer hastalıkları: Hepatit veya sirozun erken evreleri. 3. Otoimmün hastalıklar: Lupus, romatoid artrit. 4. Multipl miyelom ve diğer kan kanserleri. 5. Dehidrasyon: Aşırı sıvı kaybı, protein konsantrasyonunu artırabilir. Ayrıca, tropikal hastalıklar, sarkoidoz gibi granülomatöz hastalıklar ve beslenme yetersizlikleri de serum protein yüksekliğine yol açabilir. Bu tür sağlık sorunlarında kesin teşhis ve tedavi için bir doktora başvurulması önerilir.

Serum osmolaritesi, aşağıdaki formül kullanılarak hesaplanır: Serum Osmolaritesi (mOsm/kg) = 2(Na) + glikoz/18 + BUN/2.8. Bu denklemde, Na, glikoz ve BUN değerleri milimol/litre (mmol/L) cinsinden ölçülür. Gerekli ölçümler için adımlar: 1. Serum sodyum (Na+) seviyesi bir kan testi ile belirlenir. 2. Serum glikoz ve BUN seviyeleri aynı kan örneğinden ölçülür. 3. Diğer solütlerin ölçümleri (varsa) yapılır. Hesaplama için bir serum osmolaritesi hesaplayıcısı da kullanılabilir.

Hiperkalsemi tanısı, kandaki kalsiyum seviyesinin ölçülmesi ve altta yatan nedenlerin belirlenmesi ile konur. Tanı süreci genellikle şu adımları içerir: 1. Kan Testleri: Serum toplam kalsiyum ve iyonize kalsiyum düzeyleri, paratiroid hormon (PTH) seviyeleri, böbrek fonksiyon testleri ve D vitamini düzeyleri ölçülür. 2. Görüntüleme Yöntemleri: Kemik yoğunluğu taramaları, ultrason, BT ve MR gibi yöntemler kullanılarak paratiroid bezleri ve diğer olası kitleler görüntülenir. 3. Ek Tanı Yöntemleri: İdrar analizi, biyopsi ve genetik testler gibi ek yöntemler gerekebilir. Hiperkalsemi şüphesi olan kişilerin bir sağlık profesyoneline danışmaları önemlidir.

WBC (beyaz kan hücresi) değeri için en yüksek normal sınır, mikrolitre başına 11.000 mcL olarak kabul edilir. Ancak bu değer, laboratuvara göre değişiklik gösterebilir.