Denizbilim

Dünyanın en derin noktası olan Mariana Çukuru'nun derinliği 10.994 metre olarak ölçülmüştür.

Evet, alacakaranlık bölgesinde ışık vardır. Alacakaranlık bölgesi olarak da bilinen mezopelajik bölge, 200-1.000 metre arasında kalan ve ışığın çok sönük olduğu bir bölgedir. Ayrıca, alacakaranlık sırasında güneşin ufkun hemen altında bulunduğu ve gökyüzünün eşsiz bir ışık oyunuyla aydınlandığı bir zaman dilimi de vardır.

Evet, dünyanın en derin yerine inilmiştir. Bu yer, Mariana Çukuru olarak bilinen ve Batı Pasifik Okyanusu'ndaki Guam adası yakınında bulunan hilal şeklindeki çukurdur. 68 yaşındaki eski NASA astronotu ve jeolog Dr. Kathy Sullivan, 6 Haziran 2020'de Mariana Çukuru'nun 11 kilometre altına inerek bu noktaya ulaşan ilk kadın olmuştur.

Deniz ortasında dalga olmamasının nedeni, derinliğin dalga boyundan daha fazla olmasıdır. Ayrıca, Kuzey Kutbu gibi bazı bölgelerde büyük okyanus dalgalarının ulaşmasını engelleyen fırtınalar ve buzullar nedeniyle de dalga oluşumu sınırlı olabilir.

Denizbilim (diğer adıyla oşinografi), okyanusların ve denizlerin fiziksel, kimyasal, jeolojik ve biyolojik özellikleri üzerine deneysel ve teorik araştırmalar yapan bilim dalıdır.

Derin ve derin deniz terimleri farklı bağlamlarda kullanılır: 1. Derin: Genel olarak, bir şeyin yüzeyinden aşağıya doğru olan uzaklık anlamına gelir. 2. Derin deniz: Okyanusun, güneş ışıklarının ulaşamadığı ve tabana kadar devam eden bölgelerini ifade eder.

Japon braması (Brama japonica), Pasifik Okyanusu'nda geniş bir alanda bulunur. Bu balık türünün dağılımı şu bölgeleri kapsar: Japonya'dan başlayarak Bering Denizi'ne kadar; Güneyde Peru'ya kadar; Ayrıca Tayvan ve Filipinler'de de rapor edilmiştir.

Okyanus dibi veya deniz yatağı, okyanusun dibini ifade eder.

Dünyanın en derin çukuru olan Mariana Çukuru'nun dibinde şu tür canlılar yaşamaktadır: mikroorganizmalar, balıklar ve yengeçler. Ayrıca, bu derinlikte volkanik püskürmeler ve buradan çıkan sülfürü metabolize edebilen bakteriler de bulunmaktadır. Mariana Çukuru'nun dibindeki basınç, yeryüzündeki basıncın yaklaşık 1000 katıdır.

Denizin dibinde birçok gizemli olay ve yapı bulunmaktadır: 1. Mariana Çukuru: Okyanusların en derin noktası olup, burada hala keşfedilemeyen deniz canlıları olduğu düşünülmektedir. 2. Baltık Denizi Kalıntısı: Denizin 300 metre altında keşfedilen garip bir şekil, uzaylılardan gizli savaş teknolojilerine kadar çeşitli komplo teorilerine yol açmıştır. 3. Kayıp Denizaltılar: 1968 yılında aynı yıl içinde dört farklı ulusa ait denizaltı kaybolmuştur. 4. Yonaguni Anıtı: 1985'te keşfedilen dev merdiven benzeri yapılar, kimler tarafından ve hangi amaçla inşa edildikleri tespit edilememiştir. 5. Derin Su Fotosentezi: Güneş ışınlarının ulaşamadığı derin denizlerde, bazı bakterilerin havalandırma kanallarının loş kırmızı parıltısını kullanarak fotosentez yapması gizemini korumaktadır.

Dünyanın en derin su altı uçurumu, Mariana Çukuru olarak bilinir ve 10.994 metre derinliğe sahiptir.

Pasifik'in dibinde şu ana kadar iki farklı keşif yapılmıştır: 1. Bira Şişesi: 2024 yılında, Mariana Çukuru'nun en dip bölgesinde, okyanusun 11 kilometre altında bir bira şişesi bulunmuştur. 2. Mikroorganizmalar: 2005 yılında, Japon araştırmacılar Guam Adası'nın güneybatısında, 10 bin 896 metre derinlikteki Challenger Çukuru'ndan aldıkları çökelti numunesinde mikro organizmalar tespit etmişlerdir.

Okyanusların sadece %5'i keşfedilmiştir.

Dalga fırtınası ifadesi, iki farklı bağlamda kullanılabilir: 1. Deniz veya okyanus dalgası: Fırtına veya kasırga gibi bir alçak basınç sistemi nedeniyle deniz yüzeyinin kabarması durumunu ifade eder. 2. "Fırtına ve Kar" adlı eser: Orhan Seyfi Orhon'un 1919 yılında yayımlanan ilk şiir kitabıdır.

Hayır, 0,3 tuzluluk oranı yüksek değildir. Tuzluluk oranı, suyun içerdiği çözünmüş tuz miktarını ifade eder. Tatlı su: %0,05'ten az. Acı su: %0,05-%3. Tuzlu su: %3-%5. Salamura: %5'ten fazla. Deniz suyunun tuzluluk oranı ise yaklaşık %3,5'tir.

Marmara Denizi'nde 400 metreden sonra hayatın olmamasının nedeni, oksijen seviyesinin bu derinliklerde oldukça düşmesidir. Yapılan ölçümlere göre, deniz suyunun ilk 30 metresinden sonra oksijen seviyesi balıkların yaşayamayacağı kadar azalmaktadır.

Okyanusların 3 ana bölümü şunlardır: Büyük Okyanus (Pasifik Okyanusu), Atlas Okyanusu (Atlantik) ve Hint Okyanusu.

Okyanus altı, farklı derinliklere göre değişen katmanlara ayrılır ve her katmanın kendine özgü bir görünümü vardır: 1. Fotik Zon: Güneş ışığının ulaşabildiği 200 metrelik yüzey tabakası, en yüksek su sıcaklığına sahiptir ve burada mercanlar, yosunlar, denizanası gibi canlılar bulunur. 2. Mezopelajik Zon: 200-1.000 metre arasında kalan bölge, daha sönük bir ışıkla karakterizedir ve biyolüminesan canlılar bu bölgeden itibaren görülmeye başlar. 3. Batipelajik Zon: 1.000 metre derinlikten sonra ışık görülmez, bu nedenle bu bölge "gece yarısı bölgesi" olarak adlandırılır ve sadece biyolüminesansla aydınlanır. 4. Abisopelajik Zon: 4.000 metreden sonra başlayan bu bölge, okyanus tabanına kadar devam eder ve yüksek basınç nedeniyle az sayıda makroskopik canlıya ev sahipliği yapar. 5. Hadal Zon: Okyanus tabanının en derin kısmı, Mariana Çukuru gibi yerlerde bulunur ve basınç 110 MPa'ya kadar çıkar, burada basket denizyıldızı ve ufak mürekkepbalıkları gibi omurgasız canlılar yaşar.

Ege ve Akdeniz'in en büyük tabak batığı, Balıkesir'in Ayvalık ilçesi açıklarında bulundu.

Denizin altındaki en derin nokta, Mariana Çukuru olarak bilinen ve yaklaşık 10.994 metre derinliğe sahip olan noktadır.