Biliş

RFT (Relational Frame Theory) psikoloji — insanların dil ve bilişini açıklayan psikolojik bir teoridir. Bu teori, B.F. Skinner'ın sözlü davranış çalışmaları temelinde, Steven C. Hayes ve meslektaşları tarafından 1980'lerde geliştirilmiştir. RFT'nin temel ilkeleri şunlardır: İnsanlar, doğrudan öğretilmeden, şeyler arasındaki ilişkileri öğrenme yeteneğine sahiptir. Dil edinimi, kelimelerin ve dil kurallarının ezberlenmesi süreci değil, karmaşık bir ilişkisel çerçeveler ağının geliştirilmesi sürecidir. RFT'nin uygulamaları: Klinik psikoloji. Eğitim. Özel eğitim.

Hazal Subaşı Türkçe ve İngilizce dillerini bilmektedir.

Cognitive ve cognition terimleri benzer ancak farklı anlamlara sahiptir: - Cognitive: Bu terim, zihinsel süreçleri ve yetenekleri ifade eder; düşünme, öğrenme, hatırlama, dikkat, dil ve problem çözme gibi aktiviteleri kapsar. - Cognition: Daha geniş bir terim olup, bilgi edinme, işleme ve kullanma sürecini ifade eder; yani bilişsel süreçlerin ürünlerini de içerir (inançlar, tutumlar, değerler gibi). Özetle, cognitive daha çok süreçlerin kendisini, cognition ise bu süreçlerin sonuçlarını ve çıktılarını vurgular.

Dış dünyayı algılamak mümkündür, ancak bu algı süreci oldukça karmaşıktır ve beynimiz tarafından gerçekleştirilen bir dizi işlemi içerir. Algılama süreci şu şekilde gerçekleşir: 1. Dış dünyadan gelen uyarılar, retinada ışık dalgalarına dönüştürülür ve görsel kortekste işlenir. 2. Görsel korteks, aldığı sinyalleri analiz eder ve anlamlı görüntülere dönüştürür. 3. Beynimiz, önceki deneyimlerimizden ve bilgilerimizden yararlanarak algılarımızı oluşturur. Ancak, algımız subjektiftir ve beynimizin sınırlılıklarından ve önyargılarımızdan etkilenir.

Gemma Arterton Fransızca ve İspanyolca dillerini bilmektedir.

Dil olmadan düşünce olabilir, çünkü canlılar bilgi üretimi olmaksızın düşünebilme yetisine sahiptir. Ancak, düşüncenin dışa vurumu için dil gereklidir.

Sezgi ve sezgisel bilgi kavramları benzer ancak tam olarak aynı şey değildir. Sezgi, genel anlamıyla, gerçekliği dolaysız olarak kavrayabilme yetisi olarak tanımlanır ve bilinçli bir düşünme süreci olmaksızın doğrudan bilgiye ulaşma yolunu ifade eder. Sezgisel bilgi ise, bu sezgisel kavrayışın bir sonucu olarak elde edilen, kanıt ve bilinçli muhakeme olmadan edinilen bilgi olarak tanımlanır. Dolayısıyla, sezgisel bilgi, sezginin bir ürünü olarak ortaya çıkan bilgidir.

İdrak etme, bir şeyin anlamını, önemini veya içeriğini anlama sürecini ifade eder. İdrak etmenin anlaşıldığını gösteren bazı belirtiler: - Bilgiyi içselleştirme: Bireyin, öğrendiği bilgileri sindirip kendi düşünce yapısına dahil etmesi. - Problem çözme yeteneği: Karşılaşılan sorunları daha etkili bir şekilde çözebilme. - Empati ve iletişim: Başkalarının duygularını ve hislerini anlayabilme, daha iyi iletişim kurabilme. - Bilinçli kararlar alma: Daha bilinçli ve düşünceli kararlar verebilme.

Duyusal ve kısa süreli bellek arasındaki fark şu şekildedir: 1. Duyusal Bellek: Çevreden alınan bilginin kısa süreli olarak tutulduğu bellektir. 2. Kısa Süreli Bellek: Duyusal bellekteki bilgilerin dikkat yardımıyla seçilip işlendiği bellektir.

Yaşlılar, eski anıları daha sık hatırlayabilir çünkü uzun süreli bellek çocukluk ve gençlik yıllarındaki anıları daha iyi korur. Ayrıca, duygusal önemi yüksek olan anılar daha güçlü bir şekilde kodlanır ve bu da yaşlıların, geçmişteki önemli olayları daha kolay hatırlamasını sağlar. Nostalji de yaşlıların eski anıları hatırlamasında rol oynayabilir; bu duygu, güven arayışı, kendinden bir parça arama veya günlük zorluklardan kaçış gibi nedenlerle ortaya çıkabilir.

Kısa ve uzun süreli bellek farklı yerlerde depolanır: 1. Kısa Süreli Bellek: Bilgiler, kısa süreli hafızada çoğunlukla işitsel kodlama yoluyla kodlanmış halde sınırlı bir süre (yaklaşık yarım dakika) saklanır. 2. Uzun Süreli Bellek: Bilgiler, uzun süreli hafızada sınırsız bir süre boyunca saklanır.

Melik Duyar, bir kez Fotografik Hafıza Dünya Şampiyonu olmuştur.

Polat Alemdar, İngilizce, Fransızca, Arapça, Rusça ve Kürtçe dillerini çok iyi bilmektedir.

Yedi saniyelik hafıza, kısa süreli hafıza olarak da bilinir ve bilginin yaklaşık 5 ila 9 birim arasında (rakam, kelime vb.) kısa bir süre (genellikle birkaç saniye ile birkaç dakika) boyunca saklandığı hafıza türüdür.

Zihnin temel özellikleri felsefe açısından şu şekilde sıralanabilir: 1. Biliş (Bilme): İçsel ve dışsal bilgi kaynaklarını, her türlü bilme edimini içerir. 2. Duygulanım (Duygular): Bedensel duyumlar, duygu ve hisler kadar kişilik özelliklerini de barındırır. 3. İstenç (İsteme): Öznenin sahip olduğu arzular, güdüler, kararlar, niyetler ve davranış özellikleridir. Ayrıca, zihnin diğer temel özellikleri arasında öznellik, bireysellik ve kendilik bilinci de yer alır.

Her şeyi unutan insana "amnezik" veya "unutkan" denir.

İnsan aklı soyut bir kavramdır. Akıl, düşünme, anlama, öğrenme, hatırlama gibi zihinsel süreçleri ifade eder ve bu tür kavramlar duyu organlarıyla algılanamaz veya ölçülemez.

Bellemek ve ezberlemek kavramları benzer anlamlara sahip olsa da tam olarak aynı şey değildir. Bellemek, genel olarak toprağı işlemek veya aktarmak anlamında kullanılan bir fiildir. Ezberlemek ise, bir şeyi öğrenmek, belleğe kaydetmek anlamında kullanılan bir eylemdir.

Algı ve bilinç aynı şeyler değildir, ancak birbirleriyle ilişkilidirler. Algı, çevremizden gelen duyusal bilgilerin işlenmesi ve yorumlanması sürecidir. Bilinç ise zihinsel faaliyetlerin daha derin ve karmaşık bir düzeyini temsil eder. Özetle, algı daha temel ve duyusal bilgilerin işlenmesine odaklanırken, bilinç daha üst düzeyde bilişsel işlevleri kapsar.

Bellek, öğrenilmiş, görülmüş ya da yaşanmış şeyleri zihinde tutma yetisi, hafıza olarak kısaca tanımlanabilir.