Kısa ve öz anne şiirlerinden bazıları şunlardır: Necip Fazıl Kısakürek - Anneciğim: >Ak saçlı başını alıp eline, Kara hülyalara dal anneciğim! O titrek kalbini bahtın yeline, Bir ince tüy gibi sal anneciğim! Sanma bir gün geçer bu karanlıklar, Gecenin ardında yine gece var; Çocuklar hıçkırır, anneler ağlar, Yaşlı gözlerinle kal anneciğim! Ahmet Kutsi Tecer - Annem: >Tatilleri yanında geçiririm annemin, Bir aydınlık belirir o sararmış benzinde; Bu sevimli günlerde gamdan, tasadan emin, Avunurum bir çocuk gibi onun dizinde. Ömrüm eski bir masal havasına bürünür, Mesut günler yaşarım, yarınları anmadan; Günler bitmeyecekmiş gibi uzun görünür, Gülerim, eğlenirim, şakırım usanmadan. Yahya Kemal Beyatlı - Ufuklar: >Annemin naʹşını gördümdü; Bakıyorken bana sâbit ve donuk gözlerle. Acıdan çıldıracaktım. Sezai Karakoç - Anneler ve Çocuklar: >Anne öldü mü çocuk Bahçenin en yalnız köşesinde Elinde siyah bir çubuk Ağzında küçük bir leke Çocuk öldü mü güneş Simsiyah görünür gözüne Elinde bir ip nereye Bilmez bağlayacağını anne. Arif Nihat Asya - Anne: >İlk kundağın Ben oldum, yavrum; İlk oyuncağın Ben oldum. Acı nedir Tatlı nedir… bilmezdin Dilin damağın Ben oldum. Elinin ermediği Dilinin dönmediği Çağlarda yavrum Kolun kanadın Ben oldum, Dilin dudağın Ben oldum.