Semafor yöntemi, birden fazla programın veya iş parçacığının aynı anda çalıştığı durumlarda, ortak kaynaklara erişimi sıraya koymak ve düzenlemek için kullanılan bir kontrol mekanizmasıdır. Semaforun kullanım amaçları: Kritik bölgelerin korunması. Üretici-tüketici ve okuyucu-yazıcı gibi klasik senkronizasyon problemlerinde veri tutarlılığının sağlanması ve yarış koşullarının önlenmesi. Paylaşılan kaynaklara eşzamanlı erişimin düzenlenmesi. Semafor kavramı, ilk kez 1965 yılında Hollandalı bilgisayar bilimcisi Edsger W. Dijkstra tarafından ortaya atılmıştır. Ayrıca, semafor adı verilen ve özellikle deniz ulaşımında kullanılan, el, kol ve ışık gibi araçlar kullanılarak yapılan bir iletişim aracı da bulunmaktadır.