• Buradasın

    Gleno-humeral instabilite nedir?

    Yazeka

    Arama sonuçlarına göre oluşturuldu

    Glenohumeral instabilite, omuz ekleminin normal fonksiyonel veya anatomik stabilizatörlerinin kaybı nedeniyle subluksasyon veya dislokasyon yapma eğilimidir 3.
    Glenohumeral instabilite şu şekillerde olabilir:
    • Statik: Dinlenme pozisyonunda hizalama eksikliği, kronik rotator manşet yırtığı ve şiddetli osteoartrit gibi nedenlerden kaynaklanır 3.
    • Dinamik: Hareket veya ağırlık taşıma sırasında hizalama eksikliği, travmatik (TUBS) veya atravmatik (AMBRI) olabilir 3.
    Glenohumeral instabilitenin bazı nedenleri:
    • önceki travmatik dislokasyon, özellikle anterior omuz dislokasyonu 34;
    • atıcı, yüzücü gibi spor dallarında görülen kapsül üzerine tekrarlayan yüklenmeler 5;
    • doğuştan gelen eklem gevşekliği 5.
    Glenohumeral instabilitenin bazı belirtileri:
    • aktivite sırasında omuz ağrısı 5;
    • ağır taşıma, baş üstü aktiviteler, tekrarlayan hareketler ve travmayla ortaya çıkan şikayetler 5;
    • dinlenmeyle azalan ağrılar 5.
    Glenohumeral instabilite tedavisi, cerrahi veya konservatif yöntemlerle yapılabilir 34.
    5 kaynaktan alınan bilgiyle göre:

    Konuyla ilgili materyaller

    Glenohumeral eklem nedir?

    Glenohumeral eklem, humerus başı ile glenoid fossa arasında yer alan sinovial top-soket tipi bir eklemdir. Özellikleri: Hareket kabiliyeti: Üç düzlemde harekete izin verir: fleksiyon-ekstansiyon, abduksiyon-adduksiyon, iç-dış rotasyon. Geniş hareket sınırı: Eklem kapsülünün gevşek olması, ligamentöz desteğin sınırlı olması ve eklemin yapısı nedeniyle geniş bir hareket kabiliyetine sahiptir. Stabilite: Eklemin stabilitesi, bağlara ve kaslara bağlıdır. Labrum: Glenoid kavite, fibrokartilajenöz yapıdaki labrum ile kaplıdır. Glenohumeral eklem osteoartriti, omuzun artiküler kartilaj, eklem kapsülü ve kemik yapılarının ilerleyici dejeneratif hastalığıdır.

    Glenohumoral eklemin stabilitesi nasıl sağlanır?

    Glenohumeral eklemin stabilitesi, statik ve dinamik stabilizatörler tarafından sağlanır. Statik stabilizatörler: Eklem kapsülü ve bağlar. Glenoid labrum. Dinamik stabilizatörler: Kaslar ve rotator manşet. Skapulotorasik hareket. Propriyosepsiyon. Bu yapıların herhangi birinin yaralanması, omuz eklemi stabilizasyonunun bozulmasına ve instabiliteye yol açabilir.