Tunç kafiye, ses benzerliğinin üçten fazla olması durumunda kelimelerin birinin genellikle diğerini içine aldığı zengin kafiye türüdür. Tunç kafiye örnekleri: "Var gez dağda, kayalıkta, kırda / Düş bir çukura, öl, kakırda". "Kimi solgun, sarışın; kimi ak, kimi kara / Kiminin arkasından görünüyor Ankara". "Fikrim bir hulyaya bazı dalar da / Düşünür, derim ki: ‘Bu odalarda / Kim bilir kaç kişi oturmuş yatmış’". Tunç kafiye, özellikle Divan edebiyatı döneminde sıklıkla kullanılmıştır.