Düz uyak, şiirlerde birinci ve ikinci dizelerin, üçüncü ve dördüncü dizelerin birbiriyle uyaklı olması ya da dört dizenin tamamının aynı uyak düzeniyle yazılması durumudur. Düz uyak örnekleri: aaab: "Bülbül boşa bağlanmamış gülüne / Kar koy köz olur aşk külüne / Şaşırdım kara bahtımın tahammülüne / Taşa çalsam ezilmez Mihriban". aaaa: "Ak gelin oturmuş taş üstüne / Zülfünü taramış kaşın üstüne / Selam geldi başımın üstüne / Kız alırım seni komam ellere". aaa-b: "Yanarım ağalar, yüreğimde diken / Babamın intikamı belimi büken / Düğün olmadan sabahı beklerken / Seller aktı, gözyaşlarım sular gibi". Düz uyak, beyitlerde her iki dizenin, dörtlüklerde ise genellikle tüm dizelerin aynı sesle bitmesiyle oluşur.