Osmanlı'da "kıyam" kelimesi aşağıdaki anlamlara gelir: ayağa kalkma, ayakta durma; bir işe kalkışma, başlama; ayaklanma, baş kaldırma, isyan; ölümden sonra dirilip ayağa kalkma; satılan bir mal hakkında müşteri ile anlaşıp kararlaşma; canlanma; kıyamet günü. Ayrıca, namazın iftitah tekbiriyle rüku arasındaki ayakta durma kısmını ifade eder.