"İyilik eden iyilik bulur" atasözü, iyi huylu ve temiz ahlaklı iki kardeşin babalarından kalan çiftlikte birlikte çalışmaları ve kazandıkları ürünleri eşit olarak bölüşmeleri hikayesinden ortaya çıkmıştır. Bir gün kardeşlerden biri, kendi kendine "Mahsulümüzü ve kârımızı eşit olarak bölüşmemiz hiç hakça değil" diye düşünerek, her gece dışarı çıkıp dolu bir çuvalı gizlice ağabeyinin evindeki ambara götürmeye başlamıştır. Bu durum, atasözünün "iyilik eden kimseye zamanı geldiğinde başkalarının da iyilik edeceği" anlamında kullanılmasına yol açmıştır.