"Elçiye zeval olmaz" atasözü, Osmanlı Devleti'nin ilk yıllarına kadar uzanan bir geçmişe sahiptir 1.

Bu sözün kökeni, Peygamber Efendimiz Hz. Muhammed'in bir hadis-i şerifine dayanmaktadır 2. Yalancı Peygamber Müseylemetü’l Kezzab’ın elçileri, Peygamber Efendimize bir mektup getirmiş, ancak elçiler öldürülmemiştir 2. Bu olay, elçilere dokunulmazlık ve koruma sağlanması geleneğini başlatmıştır 2.

Atasözü, şu şekilde açıklanabilir: İki taraf arasında uzlaşma sağlanması veya bir işin bitirilmesi için birinin yanına söz götürmekle görevli kişi, götürdüğü sözler ne kadar kötü de olsa, bu sözlerden sorumlu tutulamaz 45. Çünkü o sözleri söyleyen değil, sadece iletendir ve cezalandırılamaz 45.