Eski Türkçe "yur" kelimesi, "gitmek, ilerlemek" anlamına gelen "yorı-" veya "yörü-" fiilinden türemiştir. Ayrıca, "yumak/yuğmak" fiilinin 3. tekil şahıs geniş zaman kipi olarak da kullanılır ve "yıkamak" anlamına gelir. Örnek bir kullanım: "El eli yur, el döner yüzü yur" atasözü, birine nezaket gösterildiğinde karşılık olarak daha nazik davranılacağını ifade eder.