Düz ve çapraz uyak, çeşitli şiirlerde kullanılabilir. Düz uyak, genellikle beyitlerin kendi arasında kafiyeli olduğu şiirlerde kullanılır. Çapraz uyak, dörtlüğün birinci ve üçüncü dizeleri ile ikinci ve dördüncü dizelerinin kendi aralarında kafiyelenmesiyle oluşur. Örnekler: Düz uyak: "Bursa’da bir eski cami avlusu, / Küçük şadırvanda sakırdayan su; / Orhan zamanından kalma bir duvar… / Onunla bir yaşta ihtiyar çınar" (Ahmet Hamdi Tanpınar). Çapraz uyak: "Hayran olarak bakarsınız da, / Hülyanızı fetheder bu hali. / Beş yüz sene sonra karşınızda, / İstanbul Fethi’nin hayali".