İnsan-ı kâmil ifadesi, manevi olgunluğa erişmiş, nefsi arzuların ötesine geçmiş ve hem ahlaki hem de ruhani anlamda kusursuzluğa ulaşmış kişiyi tanımlar. Tasavvuf düşüncesinde bu kavram, Allah, insan, bilgi ve varlık dörtlüsü arasında bir bağlantı kurar ve İslam teolojisinde İslam peygamberini tanımlamak için de kullanılır. Ayrıca, Alevi-Bektaşi inancında dört kapı kırk makamdan geçtikten sonra, insanın kemaletiyle varılacağı olgunluk olarak da inanılır.