İspatın temel ilkeleri şunlardır: 1. İspat Ölçüsü: Bir vakıanın ispatlanabilmesi için hâkimde o vakıanın doğruluğu hakkında kanaat oluşması gerekir. 2. Delillerin Değerlendirilmesi: Hukuk sisteminde hem kesin deliller (senet, yemin) hem de takdiri deliller (tanık, keşif) kullanılır. 3. İspat Yükü: Kanunda özel bir düzenleme bulunmadıkça, iddia edilen vakıaya bağlanan hukuki sonuçtan kendi lehine hak çıkaran tarafa aittir. 4. Çekişmeli Vakıalar: Sadece tarafların üzerinde anlaşamadığı ve uyuşmazlığın çözümünde etkili olabilecek vakıalar ispatın konusunu oluşturur. 5. İkrar: Taraflardan birinin, aleyhine ileri sürülmüş bir olayın gerçek olduğunu mahkeme huzurunda açıklamasıdır ve bu durumda ispat gerekmez.