• Buradasın

    Harezm Türkçesinde zamir n si nedir?

    Yazeka

    Arama sonuçlarına göre oluşturuldu

    Harezm Türkçesinde "zamir n'si", genellikle üçüncü tekil şahıs iyelik ekinden sonra durum ekleri geldiğinde ortaya çıkan bir ses birimidir 123.
    "Zamir n'si" olarak adlandırılan bu unsur, Türkiye Türkçesi dahil Türk dillerinin büyük çoğunluğunda vardır 2.
    Harezm Türkçesinde, zamirler ayrılma hali eki aldıklarında "zamir n'sinin" kullanılmadığı durumlar olmuştur 2.
    "Zamir n'si"nin bazı özellikleri:
    • Fonetik: [n, n̪, ŋ] alofonlarıyla sesletilir 2.
    • Kaynaştırma: İyelik eki ile ad durumu eki arasında bulunur 3.
    • Kaynağı: Ana Altaycadaki üçüncü tekil şahıs zamiri “in”den kaldığı düşünülmektedir 2.
    5 kaynaktan alınan bilgiyle göre:

      Yanıtı değerlendir

      5 kaynak

      1. 9lib.net
        1
      2. kelimeler.gen.tr
        2
      3. turkedebiyati.org
        3
      4. turkoloji.cu.edu.tr
        4
      5. 5

    Konuyla ilgili materyaller

    Zamir N'si hangi dönemlere aittir?

    Zamir n’si, Türkçede ve Türk lehçelerinde farklı dönemlere aittir. Eski Türkçe Dönemi: Orhun Türkçesinde açık hece tabanları hariç /n/ sesi kullanılmazken, "me-niŋ", "se-niŋ" ve "a-nıŋ" gibi kullanımlardaki hece bölünmesinin etkisiyle Eski Uygur Türkçesi ve birçok çağdaş lehçede ilgi hâli ekinin tüm alomorflarına yayılmıştır. Arkaik Dönemler: Ahmet Bican Ercilasun'a göre zamir n’si, arkaik dönemlerden bugüne ulaşmış gramatikal bir izdir. Çağdaş Dönem: Türkiye Türkçesinde ve birçok Türk lehçesinde standart bir ses olarak kullanılır. Ayrıca, bazı araştırmacılar zamir n’sinin lehçeleşme sonrası ortaya çıkan bir ses olduğunu ve işlevini kaybetmiş bir ilgi hâli eki olduğunu düşünmektedir.
    5 kaynak

    Harezm Türkçesi hangi Türk lehçesidir?

    Harezm Türkçesi, Karahanlı Türkçesi temelinde, Oğuz, Kıpçak ve Kanglı gibi çeşitli Türk boylarının lehçelerinin karışımı ile oluşmuş bir yazı dilidir. Bu nedenle, Harezm Türkçesi herhangi bir tek Türk lehçesi olarak sınıflandırılamaz.
    5 kaynak

    Harezmî Türkçesi zamirleri nelerdir?

    Harezm Türkçesi zamirleri şunlardır: Kişi zamirleri: Birinci tekil kişi: men. İkinci tekil kişi: sen. Üçüncü tekil kişi: ol. Birinci çoğul kişi: biz. İkinci çoğul kişi: siz. Üçüncü çoğul kişi: olar, alar. İşaret zamirleri: Bu: munı, bunı. Soru zamirleri: Ne: nė. Belirsizlik zamirleri: Kimse: kėmse. Dönüşlülük zamirleri: Kendü: kéndü. Harezm Türkçesi zamirleri, "Harezm Türkçesi Grameri-İsim (Memluk Kıpçak ve Kuman Kıpçak Türkçesiyle Karşılaştırmalı)" adlı eserde detaylı olarak incelenmiştir.
    5 kaynak

    Harezmî Türkçesi kaça ayrılır?

    Harezmî Türkçesi, iki ana döneme ayrılır: 1. Harezm Türkçesi: 12. yüzyıldan itibaren Harezm bölgesinde gelişen ve Karahanlı Türkçesinden Çağatay Türkçesine geçiş dili olarak kabul edilen dönemdir. 2. Harezm-Altın Ordu Türkçesi: Harezm Türkçesinin Altın Ordu bölgesini de içine alan ve 13.-16. yüzyıllar arasında varlığını sürdüren devamıdır.
    5 kaynak

    Zamir çeşitleri ve örnekleri nelerdir?

    Zamir çeşitleri ve bazı örnekleri: Şahıs zamirleri: İnsan isimlerinin yerine kullanılır. ben, sen, o, biz, siz, onlar. İşaret zamirleri: Varlıkların adını söylemeden, onları işaretle gösterir. bu, şu, o, bunlar, şunlar, onlar. Belgisiz zamirler: Hangi varlığın yerine kullanıldığı tam belli olmayan sözcüklerdir. bazıları, biri, hepsi, herkes, kimse, birçoğu, birkaçı, şey. Soru zamirleri: İsimlerin yerini soru yoluyla tutar. ne, kim, kimi, hangisi, kaçı, nereye, nerede, nereden. Dönüşlülük zamiri: Cümledeki eylemin, özne tarafından bizzat yapıldığını bildirir. kendim, kendin, kendisi, kendimiz, kendiniz, kendileri. İlgi zamiri: "-ki" ekiyle oluşturulur. İyelik zamiri: Ek halinde olup, getirildiği ismin hangi şahsa ait olduğunu bildirir. (benim) defterim, (senin) defterin, (onun) defteri.
    5 kaynak

    Harezm Türkçesi ile yazılmış eserler nelerdir?

    Harezm Türkçesi ile yazılmış bazı eserler şunlardır: Mukaddimetü'l-Edeb: Mahmud b. Ömer ez-Zemahşerî tarafından yazılmış, Arapça kelime ve kısa cümlelerin anlamlarının Türkçe, Farsça ve (bazı nüshalarda) Moğolca ile açıklandığı bir sözlük. Kısasu'l-Enbiya: Nasırü’d-dîn b. Burhanü’d-dîn Rabguzî tarafından yazılmış, peygamber kıssalarını konu alan bir eser. Hüsrev ü Şirin: Altınordu şairi Kutb tarafından, Nizami'nin aynı adlı eserinden çevrilmiştir. Muhabbet-Nâme: Harezmî tarafından yazılmış manzum bir eserdir. Nehcü'l-Feradis: Kerderli Mahmud b. Ali tarafından yazılmış, dini mahiyette bir eserdir. Siracü'l-Kulüb: Dini ve tasavvufi konulu, didaktik bir eserdir. Hilyetü'l-Lisan ve Hulbetü'l-Beyan (İbni Muhennâ Lügati): İbni Muhenna tarafından 14. yüzyılda yazılmış Farsça-Moğolca-Türkçe bir sözlüktür.
    5 kaynak