Garpçılık akımı, aynı zamanda Batıcılık olarak da bilinir, 19. yüzyılda Osmanlı İmparatorluğu'nda ortaya çıkmış bir siyasi görüştür. Akımın temel düşünceleri: Osmanlı İmparatorluğu, Batı karşısında geri kalmıştır. Devletin devamlılığı için Batı medeniyetinin her alanda örnek alınması gereklidir. Avrupa devletleriyle yakın ilişkiler kurulmalıdır. Önemli temsilcileri: Abdullah Cevdet, Celal Nuri, Tevfik Fikret, Beşir Fuat, Namık Kemal, Şinasi ve Ziya Paşa'dır. Garpçılık, Tanzimat Dönemi'nden başlayarak I. Meşrutiyet'e kadar olan süreçte etkili olmuştur.