• Buradasın

    Eski Türkçede ödünçleme nedir?

    Yazeka

    Arama sonuçlarına göre oluşturuldu

    Eski Türkçede ödünçleme, bir dilin başka bir dilden sözcük almasıdır 15.
    Eski Türkçe döneminde, özellikle Uygurca döneminde, Sanskrit, Çince, Soğdca, Farsça, Grekçe ve Toharca gibi dillerden pek çok sözcük Türkçeye girmiştir 4.
    Ödünçlenen sözcükler, geldikleri dildeki anlamlarıyla aynen kullanılabildikleri gibi, geldikleri dilden farklı anlamlar da yüklenebilirler 1.
    Ayrıca, Eski Türkçe'de "ödünç" kelimesi, "dilek, niyaz" veya "borç" anlamlarına gelen "ötünç" sözcüğünden türemiştir 2.
    5 kaynaktan alınan bilgiyle göre:

      Yanıtı değerlendir

      5 kaynak

      1. safakaydin.com.tr
        1
      2. tr.wiktionary.org
        2
      3. cdn.istanbul.edu.tr
        3
      4. bulmacabulmaca.com
        4
      5. library.dogus.edu.tr
        5

    Konuyla ilgili materyaller

    Eski Türkçe'de -lu ve -siz ekleri ne işe yarar?

    Eski Türkçe'de -lu ve -siz eklerinin işlevleri: +-lu eki: Adlardan (bazen de sıfatlardan) "sahip olma, üzerinde bulundurma, o özelliği taşıma, ilgili olma, yetkili olma" anlamlarında sıfatlar türetir. Yer adları, ikileme sıfatları, kalıplaşmış kelimeler ve durum zarfları oluşturur. Arapça ve Farsça kelimelerin Türkçeleştirilmesinde kullanılır. +-siz eki: Olumsuz sıfatlar, durum zarfları ve sıfat/zarf işlevinde ikilemeler türetir. Kalıplaşmış sıfatlar/zarflar oluşturur, yabancı kelimeleri Türkçeleştirir ve terimler türetir. Bu ekler, Eski Türkçe'den günümüze kadar dil kullanımında aktif olarak yer almaktadır.
    5 kaynak

    Eski ve yeni Türkçe arasındaki fark nedir?

    Eski Türkçe ile yeni Türkçe arasındaki bazı farklar: Ses değişiklikleri: Günümüzde "g" ile başlayan kelimeler, Eski Türkçede "k" ile başlamıştır. "D" ile başlayan kelimeler, Eski Türkçede "t" ile başlamıştır. "B"nin kullanıldığı bazı kelimelerde, Eski Türkçede "v" kullanılmıştır. Ek ve hâl farklılıkları: İsmin belirtme hâli, Eski Türkçede "-ıg, -ig" ile karşılanmıştır. Vasıta hâli için Eski Türkçede "n" sesi kullanılmıştır. Sıfat-fiil ekleri farklıdır. Dil yapısı: Fiil çekimlerinde şahıs ekleri yerine zamirler kullanılmıştır. Gelecek zaman eki olarak Eski Türkçede "-tacı, -teçi" eki kullanılmıştır. Yabancı unsurlar: 13. yüzyıldan sonra Türkçe'ye Arapça ve Farsça kelimeler girmeye başlamıştır.
    5 kaynak

    Eski Türk dili kaça ayrılır?

    Eski Türkçe, Göktürk Türkçesi ve Uygur Türkçesi olmak üzere ikiye ayrılır. Göktürk Türkçesi, Orhun Yazıtları ile temsil edilir ve 8. ile 9. yüzyıllar arasında konuşulmuştur. Daha geniş bir sınıflandırmada, Eski Türkçe dönemi, 6. ile 10. yüzyıllar arasını kapsar ve Türk dilinin ana Türkçe devresi olarak kabul edilir.
    5 kaynak

    Eski Türkçe kelimeler nelerdir?

    İşte bazı eski Türkçe kelimeler: Çul çürüten: Kaygısı olmayan, rahat kişi. Hissikablelvuku: Olacakları önceden hissetmek, tahmin etmek. Mahşer midillisi: Ortalık karıştıran kimse. Tahayyül: İmgeleme. Vaveyla: Çığlık, yaygara, feryat. Mamafih: Bununla birlikte, durum böyleyken, buna rağmen. Vâkıf: Bilgisi olan. Münferit: Tek, ayrı veya kendi başına olan. Beyhude: Yararı olmayan, anlamdan yoksun. Dilhun: İçi kan ağlayan, kederli, üzüntülü.
    5 kaynak

    Eski Türkçe hangi dönem?

    Eski Türkçe, Türk yazı dilinin ilk dönemidir ve 7. yüzyıldan 13. yüzyıla kadar sürer. Bu dönem, kendi içinde şu alt dönemlere ayrılır: Köktürkçe (Orhun Türkçesi). Uygur Türkçesi. Karahanlı Türkçesi. Eski Türkçe, Türk dilinin yazılı ürünlerle takip edilebilen ilk dönemidir.
    5 kaynak

    Eski Türkçe kelimeler neden kullanılır?

    Eski Türkçe kelimelerin kullanılmasının bazı nedenleri: Kültürel mirasın yaşatılması. Dilin özgünlüğünün korunması. Milli kimlik ve birlik bilincinin güçlenmesi. Edebiyat ve sanatta derinlik.
    5 kaynak