Eski Türkler ışığı kutsal ve tanrıyı temsil eden bir boyut olarak kullanırlardı. Işıkla ilgili bazı kullanım alanları: - Dini ritüeller: Güneş ve ay ışığına kurban kesilirdi, şamanlar aynaları sihirli işlemlerde kullanırlardı. - Yön tayini: Güneş, yönlerin belirlenmesinde önemli bir sembol idi, Göktürkler yönlerini güneşin doğduğu yöne dönerek belirlerlerdi. - Destan ve efsaneler: Mitolojik anlatımlarda ışık, tanrıların ve iyi olanların dünyası olarak kabul edilirdi. - Gökyüzü ile ilgili inanışlar: Uygurlar göğe ok atarlardı, bu "Tanrının mesajını karşılama" olarak görülürdü. Ayrıca, ışık, aydınlatma aracı olarak da kullanılırdı; örneğin, kandillerin ilk örnekleri Ön Asya uygarlıklarında bulunmuştur.