Eski Türklerde ışık, tanrıyı veya ilahi gücü temsil eder. Işığın temsil ettiği bazı unsurlar: Kutsallık ve iyilik: Yeryüzüne ışık ve iyilik saçan bir güç olarak kabul edilir. Gök ve gök katları: Şaman inancına göre cennet, yani uçmak, ışık dolu bir alemdir ve gök katındadır. Yaratıcılık: Gök Tanrı, güneş, ay ve yıldızlar gibi yüksekte, gök katında bulunur. Kutsallaşma: Altın ışık, dokunduğu kişi veya nesneleri kutsallaştırır. Ayrıca, ışık sembolü mavi olarak betimlenir ve bu, gök tanrı'yı temsil eder.