Yapısal dilbilim, dili bir yapı olarak ele alan ve öğeleri sistem içindeki diğer öğelerle olan ilişkileri tarafından tanımlanan bir dilbilim konusu ve akımlar bütünüdür. Bu yaklaşıma göre dil, kendi kendine yeten, kendi kendini düzenleyen göstergebilimsel bir sistemdir. Yapısal dilbilimin ortaya çıkışı, Avrupa'da Saussure ve Rus dilbilimci N. S. Trubetzkoy'a; Amerika'da ise Edward Sapir ve Leonard Bloomfield'a dayanır.