• Buradasın

    Belgü eski Türkçe ne demek?

    Yazeka

    Arama sonuçlarına göre oluşturuldu

    Belgü, Eski Türkçe'de "alamet", "nişan", "im" ve "belge" anlamlarına gelir 13.
    Ayrıca, Budist Uygur metinlerinde Sanskritçe "lakṣaṇa" ifadesine karşılık gelen belgü, "Buddha'nın 32 Özelliği"ni göstermede kullanılır ve bu bağlamda "işaret, gösterge, alamet" anlamlarında bir varlığın tanımlayıcı özelliklerine ya da ana özelliklerine atıfta bulunur 2.
    İslam dininde ise belgü, Arapça "āyet" kelimesine denk gelerek "delil", "açık alamet", "veri" ve "işaret" gibi anlamlara sahiptir 2.
    5 kaynaktan alınan bilgiyle göre:

      Yanıtı değerlendir

      5 kaynak

      1. sozce.com
        1
      2. banafikirver.com
        2
      3. hunturk.net
        3
      4. tr.wiktionary.org
        4
      5. uludagsozluk.com
        5

    Konuyla ilgili materyaller

    Eski Türkçe alfabe nasıldı?

    Eski Türkçe alfabenin bazı özellikleri: Göktürk (Orhun) alfabesi olarak bilinir. 38 harf içerir; 4'ü ünlü, 34'ü ünsüzdür. Sağdan sola doğru yazılır. Küçük ve büyük harf yoktur. Çift ses ve çift ünsüz işaretleri bulunur. Bu alfabe, Yenisey Yazıtları'nda 100'ün üzerinde olan damga (harf) sayısının, Orhun Yazıtları'nda 38'e düşmesiyle oluşmuştur.
    5 kaynak

    Eski Türkçe ile yazılan eserler nelerdir?

    Eski Türkçe ile yazılan bazı eserler: Orhun Anıtları: Göktürk Türkçesi ile yazılmış, 8. yüzyılda dikilmiş anıtlar. Altun Yaruk: Uygur Türkçesi ile yazılmış, Budist bir eser. Irk Bitig: Uygur Türkçesi ile yazılmış, Maniheist bir eser. Sekiz Yükmek: Uygur Türkçesi ile yazılmış, Budist bir eser. Çarhname: Ahmed Fakih tarafından yazılmış, Arapça ve Farsça kelimelerin az yer aldığı bir eser. Garibname: 14. yüzyıl şairi Aşık Paşa'nın eseri. Divan-ı Hikmet: Hoca Ahmet Yesevi'nin eseri. Mesnevi: Mevlana Celaleddin Rumi'nin Farsça eseri. İbtidaname: Sultan Veled'in Farsça mesnevisi. Dede Korkut Hikayeleri: 12 hikayeden oluşan, Oğuzların eski dönemlerini anlatan eser.
    5 kaynak

    En güzel eski Türkçe kelime nedir?

    En güzel eski Türkçe kelime olarak "munis" kelimesi gösterilebilir. Munis, Arapça kökenli olup "cana yakın, sevimli, sıcakkanlı, uysal ve uyumlu" anlamlarına gelir. Diğer güzel eski Türkçe kelimeler arasında "vâkıf" (bilgisi olan), "berceste" (güzel, latif, seçilmiş, değerli), "pâyidar" (ölümsüz, sonsuza kadar yaşayacak olan) ve "tevekkeli" (boşuna, boş yere, sebepsiz) gibi kelimeler de bulunmaktadır.
    5 kaynak

    Eski Türkçe hangi dildi?

    Eski Türkçe, Türk yazı dilinin ilk dönemidir. Bu dönem, 7. yüzyıldan 12. yüzyıla kadar sürmüş ve üç ana yazı dilini kapsamaktadır: 1. Köktürkçe (Orhun Türkçesi). 2. Uygurca. 3. Karahanlı Türkçesi. Eski Türkçe, 13. yüzyılda Orta Türkçe dönemine dönüşmüştür.
    5 kaynak

    Eski ve yeni Türkçe arasındaki fark nedir?

    Eski Türkçe ile yeni Türkçe arasındaki bazı farklar: Ses değişiklikleri: Günümüzde "g" ile başlayan kelimeler, Eski Türkçede "k" ile başlamıştır. "D" ile başlayan kelimeler, Eski Türkçede "t" ile başlamıştır. "B"nin kullanıldığı bazı kelimelerde, Eski Türkçede "v" kullanılmıştır. Ek ve hâl farklılıkları: İsmin belirtme hâli, Eski Türkçede "-ıg, -ig" ile karşılanmıştır. Vasıta hâli için Eski Türkçede "n" sesi kullanılmıştır. Sıfat-fiil ekleri farklıdır. Dil yapısı: Fiil çekimlerinde şahıs ekleri yerine zamirler kullanılmıştır. Gelecek zaman eki olarak Eski Türkçede "-tacı, -teçi" eki kullanılmıştır. Yabancı unsurlar: 13. yüzyıldan sonra Türkçe'ye Arapça ve Farsça kelimeler girmeye başlamıştır.
    5 kaynak

    Eski Türkçe ve Türk dili aynı mı?

    Hayır, Eski Türkçe ve Türk dili aynı değildir. Türk dili, yazılı ürünler vermeye başladığı Orhun Türkçesi (Eski Türkçe) ile başlayan ve Yeni Türkçe dönemine kadar devam eden bir gelişim süreci yaşamıştır. Eski Türkçe dönemi, 7-12. yüzyıllar arasında Köktürk, Uygur ve Karahanlı yazı dillerini kapsar. Türk dili, 16. yüzyıldan itibaren Yeni Türkçe dönemine girmiştir.
    5 kaynak

    Eski Türkçe hangi dönem?

    Eski Türkçe, Türk yazı dilinin ilk dönemidir ve 7. yüzyıldan 13. yüzyıla kadar sürer. Bu dönem, kendi içinde şu alt dönemlere ayrılır: Köktürkçe (Orhun Türkçesi). Uygur Türkçesi. Karahanlı Türkçesi. Eski Türkçe, Türk dilinin yazılı ürünlerle takip edilebilen ilk dönemidir.
    5 kaynak