Veritabanları

MySQL ile yapılabilecekler şunlardır: 1. Veri Depolama ve Yönetim: MySQL, verileri düzenli bir şekilde saklamak ve yönetmek için kullanılır. 2. Web Uygulamaları: Web sitelerinde ve çevrimiçi uygulamalarda veri depolamak ve sorgulamak için yaygın olarak kullanılır. 3. E-ticaret: Ürün, müşteri ve sipariş verilerini saklamak için ideal bir seçenektir. 4. Büyük Veri Analizi: Büyük veri setlerini hızlı ve etkili bir şekilde işleyerek analiz yapmak için kullanılır. 5. Mobil Uygulamalar: Kullanıcı bilgilerini saklamak ve yönetmek amacıyla tercih edilir. 6. Sosyal Medya: Kullanıcı profilleri, gönderiler ve ilişkisel verileri saklamak için kullanılır. 7. Oyun Geliştirme: Çevrimiçi oyunlar, oyuncu verilerini ve oyun içi ilerlemeleri saklamak için MySQL’i kullanır. 8. Finansal Uygulamalar: İşlem kayıtlarını tutmak ve hızlı erişim sağlamak için uygundur. MySQL, açık kaynaklı olması ve geniş topluluk desteği sayesinde farklı alanlarda çeşitli projeler için esnek çözümler sunar.

ID (identification'ın kısaltması), kimlik anlamına gelen bir terimdir. Farklı alanlarda çeşitli kullanımları vardır: - Dijital platformlar ve veritabanları: Çevrimiçi hizmetler sunan web siteleri, kullanıcıları tanımlamak için ID'leri kullanır. - Oyunlar: Çok oyunculu video oyunlarında her oyuncunun kimliğini temsil eden bir numara olarak kullanılır. - Finans sektörü: Bankacılık uygulamalarında, müşteri kimlik doğrulaması için ID numaraları kullanılır. - Devlet daireleri ve eğitim kurumları: Vatandaşların ve öğrencilerin resmi işlemlerde kimliklerini doğrulamak için ID belgeleri kullanılır.

SQL'de 101 ifadesi, "SQL 101: Sıfırdan Başlangıç" adlı eğitim programını ifade edebilir. Bu program, SQL'in temellerini öğrenmek ve veritabanı sorguları yazma, veri manipülasyonu, veri analizi ve temel raporlama gibi konularda bilgi sahibi olmak isteyenler için 12 saatlik ücretsiz bir atölyedir.

SQL'de `` sembolü, tüm sütunları veya tüm verileri seçmek için kullanılır. Örneğin, bir veritabanından tüm verileri sorgulamak için şu şekilde bir SQL komutu yazılır: `SELECT FROM Orders;`.

MySQL'de toplama ve çıkarma işlemleri SUM() ve - fonksiyonları ile yapılır. Toplama (SUM()): Bir sütundaki değerlerin toplamını hesaplamak için kullanılır. Kullanımı şu şekildedir: ``` SELECT SUM(sütun_adı) FROM tablo_adı; ``` Burada `sütun_adı`, toplamının hesaplanacağı sütunun adını; `tablo_adı` ise bu sütunun bulunduğu tablonun adını temsil eder. Çıkarma (-): İki değeri çıkarmak için aritmetik işlem olarak kullanılır. Örneğin, bir sütundaki değerleri diğerinden çıkarmak için: ``` SELECT sütun_adı1 - sütun_adı2 FROM tablo_adı; ```

Bidirectional ilişki, SQL'de iki tablonun birbiriyle ilişkili olduğu ve bu ilişkinin her iki taraftan da erişilebilir olduğu durumu ifade eder. Bu, bir tablodaki bir verinin diğer tablodaki birden çok veri ile ilişkili olabileceği ve aynı şekilde diğer tablodaki bir verinin de birinci tabloda birden çok veri ile ilişkili olabileceği durumlar için geçerlidir.

Normalizasyon, veritabanlarındaki tabloların içeriğini organize etme tekniğidir. Amaçları: - Veri tekrarını en aza indirmek ve her tabloda yalnızca ilgili verilerin depolanmasını sağlamak. - Veri modifikasyon sorunlarını önlemek ve sorguları basitleştirmek. Normalizasyon, genellikle bir dizi normal formu (1NF, 2NF, 3NF vb.) takip eder.

ISIweb iki farklı anlama gelebilir: 1. ISI AG: "Inspiring Systems Integration" anlamına gelir ve Liechtenstein merkezli bir şirkettir. 2. ISI Web of Knowledge: Bilimsel Bilgi Enstitüsü'nün (ISI) veritabanlarına erişim sağlayan bir web portalıdır.

Listeler, verilerin dinamik olarak saklanması ve kolayca erişilebilmesi için list olarak saklanır. Listelerin bazı avantajları şunlardır: - Sıralı yapı: Listeye eklenen öğelerin belirli bir sırası vardır ve bu sıra korunur. - Değiştirilebilirlik: Listeler oluşturulduktan sonra içerikleri değiştirilebilir, öğeler eklenebilir veya silinebilir. - Farklı veri türlerini barındırma: Tam sayılar, ondalıklı sayılar, metinler, boolean değerler ve diğer veri türlerini bir arada tutabilir. - Yinelenen öğelere izin verme: Aynı değere sahip birden fazla öğe bir listede bulunabilir.

ODBC (Open Database Connectivity) ve JDBC (Java Database Connectivity) arasındaki temel farklar şunlardır: 1. Dil Uyumu: JDBC, Java'ya özgüdür ve sadece Java uygulamaları ile çalışır. 2. Platform Bağımlılığı: JDBC, Java ortamı içinde entegre çalışır ve platformdan bağımsızdır. 3. Performans: JDBC, Java ile doğrudan entegre olduğu için daha hızlı ve verimli veri işleme sağlar. 4. Kullanım Alanı: JDBC, yüksek hızlı veritabanı erişimi gerektiren kurumsal uygulamalar, e-ticaret sistemleri ve online bankacılık platformlarında tercih edilir.

MySQL'de aynı isme sahip fakat en son ID olan veriyi getirmek için ORDER BY ID DESC komutunu kullanabilirsiniz. Örnek sorgu: ``` SELECT FROM `tablo_adi` ORDER BY ID DESC LIMIT 1; ``` Bu sorgu, `tablo_adi` içindeki en yüksek ID değerine sahip satırı getirecektir.

PostgreSQL konfigürasyonu, PostgreSQL veritabanının çalışma şeklini ve ayarlarını özelleştirme sürecidir. Başlıca konfigürasyon parametreleri: - listen_addresses: PostgreSQL sunucusunun hangi IP adreslerini dinleyeceğini belirler. - shared_buffers: shared buffer alanının boyutunu belirler. - work_mem: Sorgu işlemleri için ayrılan geçici bellek miktarını belirler. - maintenance_work_mem: Bakım işlemleri sırasında kullanılan geçici bellek miktarını belirler. - effective_cache_size: Tahmin edilen toplam önbellek boyutunu belirler. - timezone: Veritabanının kullanacağı varsayılan zaman dilimini belirler. Ayrıca, `pg_hba.conf` dosyası da PostgreSQL'in istemci kimlik doğrulamasını ve erişim kontrolünü yapılandırmak için kullanılır.

MySQL'de en büyük değeri bulmak için `GREATEST()` fonksiyonu kullanılır. Kullanım şekli: ```sql GREATEST(value1, value2, ...) ``` Burada `value1`, `value2` vb. karşılaştırılacak değerlerdir. Örnek kullanım: ```sql SELECT GREATEST(10, 5, 15, 20); -- Bu sorgu, 20 değerini döndürür. ```

B-ağacı (B-tree), büyük veri kümelerini yönetmek ve disk depolamasını optimize etmek için kullanılan dengeli bir ağaç yapısıdır. B-ağacının çalışma prensibi şu şekilde özetlenebilir: 1. Kök Düğüm: Veri erişiminin başlangıç noktasını gösterir. 2. İç Düğümler: Anahtarları tutarak veri aralığını ayırır ve daha hızlı aramalar ile aralık sorgularını mümkün kılar. 3. Yaprak Düğümler: Gerçek veri girişlerini saklar ve aramaların uç noktalarını oluşturur. 4. Anahtarlar ve İşaretçiler: Düğümler içinde verileri organize eder ve verimli bir şekilde aramayı sağlar. 5. Bölme ve Birleştirme: Düğüm kapasitesi aşıldığında, veri iki düğüme ayrılır veya bitişik düğümler birleştirilir. B-ağacı, arama, ekleme ve silme gibi işlemleri logaritmik zamanda gerçekleştirir, bu da onu veritabanları ve dosya sistemleri için ideal kılar.

İstanbul Üniversitesi'nde açık erişime sunulan tezler, DOAJ (Directory of Open Access Journals) ve Pqdt Open gibi açık erişim veritabanlarında yer almaktadır. Ayrıca, İstanbul Bilgi Üniversitesi bünyesinde de açık erişim sistemi bulunmakta olup, bu sistem üzerinden üniversitenin akademik birimlerinin tezlerine erişim sağlanabilir.

Veritabanı (database) oluşturmak için aşağıdaki adımlar izlenir: 1. DBMS Seçimi: MySQL veya SQLite gibi bir veritabanı yönetim sistemi (DBMS) seçilir. 2. Kavramsal Model Oluşturma: Entity-relationship (ER) diyagramı gibi bir yöntem kullanılarak veri ilişkilerinin görsel bir modeli oluşturulur. 3. Doğrudan Taban Tipi Seçimi: İlişkisel veritabanları (MySQL, PostgreSQL, Oracle) veya NoSQL veritabanları (MongoDB, Cassandra) gibi uygun bir veritabanı tipi seçilir. 4. Geliştirme Araçlarının Seçimi: Python, Java veya C# gibi programlama dilleri ve entegre geliştirme ortamları (IDE) kullanılarak veritabanı geliştirme araçları seçilir. 5. Tablo Yapısı ve Şemaların Tasarımı: Veritabanı için tablolar ve koleksiyonlar oluşturulur, alan türleri, kısıtlamalar ve veri bütünlüğü kuralları belirlenir. 6. Uygulama ve Test: Tanımlanan veri modeli, hedef DBMS üzerinde hayata geçirilir ve veritabanı test edilir. 7. Bakım ve Yönetim: Yedekleme planları, indeks düzenlemeleri ve güvenlik yamaları gibi bakım işlemleri yapılır.

MongoDB'de kolonlara göre seçim yapmak için $match aşaması kullanılır: $eq: Alanın belirli bir değere eşit olduğu belgeleri döndürür. $gt: Alanın belirli bir değerden büyük olduğu belgeleri döndürür. $lt: Alanın belirli bir değerden küçük olduğu belgeleri döndürür. Ayrıca, mantıksal operatörler ($and, $or, $not) ve array operatörleri gibi diğer operatörler de kullanılabilir.

Veritabanı ve tablo oluşturma, verilerin sistematik bir şekilde depolanması ve yönetilmesi için kullanılan temel adımlardır. Veritabanı oluşturma süreci şu adımları içerir: 1. Amaç Belirleme: Veritabanının ne amaçla kullanılacağının belirlenmesi. 2. Bilgilerin Toplanması ve Düzenlenmesi: Gerekli bilgilerin bulunması ve tablolara bölünmesi. 3. Tabloların Tanımlanması: Her tablonun sütunlarının ve birincil anahtarlarının belirlenmesi. 4. İlişkilerin Kurulması: Tablolar arasındaki ilişkilerin oluşturulması. Tablo oluşturma ise şu şekilde yapılır: 1. SQL Komutu: Veritabanı yönetim sistemi (DBMS) kullanılarak tablo oluşturulur. 2. Sütunların Tanımlanması: Her sütunun veri türü ve kısıtlamaları belirlenir. 3. Veri Ekleme: Tabloya verilerin eklenmesi veya içe aktarılması.

Evet, DuckDB SQL uyumludur. DuckDB, standart SQL sorgularını destekler ve bu da onu SQL bilen kullanıcılar için erişilebilir kılar.

Data konnektörü, farklı sistemler, uygulamalar veya veritabanları arasında veri transferini sağlayan bir yazılım bileşeni veya aracıdır. Temel işlevleri: - Veri entegrasyonu: Yazılım uygulamalarının, veritabanlarının ve sistemlerin birbirleriyle iletişim kurmasını ve veri paylaşmasını sağlar. - Veri dönüşümü: Kaynak verilerin hedef sistemin formatına uygun hale getirilmesini sağlar. - Gerçek zamanlı veya toplu veri senkronizasyonu: Verilerin anında güncellenmesini veya belirli aralıklarla aktarılmasını mümkün kılar. Yaygın türleri: - Database konnektörleri: Veritabanı yönetim sistemleri arasında veri senkronizasyonu yapar. - Uygulama konnektörleri: ERP, CRM gibi iş fonksiyonlarını yerine getiren uygulamalar arasında veri alışverişini sağlar. - Bulut konnektörleri: On-premises sistemler ile bulut tabanlı uygulamalar arasında veri transferini mümkün kılar.