SözcükTürleri

Evet, "ortaç" ve "sıfat-fiil" aynı şeyi ifade eder. Sıfat-fiil, bir fiilin cümlede sıfat görevinde kullanılan hâlidir. Örnekler: "Çalışan öğrenci derslerinde başarılı olur" cümlesinde "çalışan" sözcüğü sıfat-fiildir. "Yaralanan yolcular hastaneye kaldırıldı" cümlesinde "yaralanan" sözcüğü sıfat-fiildir.

Zarflar (belirteçler), fiillerin, fiilimsilerin, sıfatların veya kendi türünden kelimelerin anlamlarını yer, zaman, durum ve miktar bakımından etkileyen, onları belirten, dereceleyen sözcüklerdir. Zarfların türleri: Durum zarfları: Fiilin durumunu, özelliğini veya sebebini belirtir. Zaman zarfları: Eylemin ne zaman yapıldığını bildirir. Miktar zarfları: Fiilin, sıfatın veya zarfın miktarını belirtir. Yer-yön zarfları: Fiilin yönünü belirtir. Soru zarfları: Fiilleri veya fiilimsileri soru yoluyla belirtir.

Zarf ve zarf-fiil (bağ-fiil, ulaç) arasındaki fark, zarf-fiillerin cümlede zarf olarak kullanılması ve fiil gibi özne, nesne, tümleç alabilmesidir. Örnekler: Zarf-fiil: "İçeri girer girmez konuşmaya başladı" cümlesindeki "girer girmez" ifadesi, yüklemi "zaman" bakımından etkilemiştir ve zarf-fiil olarak kullanılmıştır. Zarf: "Çok çalışıyorsun" cümlesindeki "çok" kelimesi, fiilin anlamını "miktar" bakımından nitelemiştir ve zarf olarak kullanılmıştır. Ayırt etme yöntemi: 1. Görev: Zarf-fiiller, cümlede zarf olarak görev yaparken, zarflar fiilin, fiilimsinin, sıfatın veya başka bir zarfın anlamını yer, zaman, durum ve miktar bakımından niteler. 2. Ekler: Zarf-fiiller, "-madan, -maksızın, -dikçe, -ince, -alı, -ken, -asıya, -casına" gibi eklerle oluşturulur. 3. Cümle içinde kullanım: Zarflar genellikle fiilden hemen önce kullanılır.

Evet, "gözyaşı" birleşik bir isimdir. Türk Dil Kurumu'nun (TDK) belirlediği kurallara göre, anlamı başka bir kelimeyle karşılanamayan, tamamen yeni bir kavramı ifade eden sözcükler bitişik yazılır.

Bağlaçların bazı özellikleri: Anlamsız kelimeler: Bağlaçlar, tek başlarına kullanıldıklarında bir anlam ifade etmezler; cümle içinde kullanıldıklarında anlam kazanıp sözcükleri veya cümleleri birbirine bağlarlar. Ayrı yazım: "İle" bağlacı hariç, bağlaçlar önceki ve sonraki kelimeden ayrı yazılır. Yer değiştirme: Bağlaçlar cümleden çıkarılınca anlam bozulmaz, ancak daralabilir. Edat ve ünlem benzerliği: Edatlar gibi yeni anlam ilgileri kurmazlar, ancak bazı bağlaçlar edat veya ünlem olarak da kullanılabilir. Çeşitli anlamlar: Bazı bağlaçlar, eşitlik, gibilik, açıklama, neden-sonuç, abartma gibi çeşitli anlamlar katabilir.

Bağ kelimesinin eş sesli olması, yazılış ve okunuşları aynı, anlamları farklı olan kelimelere verilen "eş sesli (sesteş)" tanımına uyması demektir. Bağ kelimesinin bazı anlamları: bahçe, bostan; deste; ilgi, ilişki; nesneleri birbirine tutturmak için kullanılan ip, tel, sicim gibi şeyler.

Zarflarla ilgili soruların sayısı, kullanılan kaynaklara ve sınav formatına bağlı olarak değişiklik gösterebilir. Örneğin, ÜniRehberi sitesinde yer alan Türkçe zarflar testinde 14 adet zarf sorusu bulunmaktadır. Ayrıca, kunduz.com sitesinde ortaokul Türkçe zarflar konusu ile ilgili sorular mevcuttur. Daha spesifik bir sayı vermek için kullanılan kaynak veya sınav formatının belirtilmesi gerekmektedir.

100 soruluk sözcük türleri testi bulunamadı. Ancak, sözcük türleri ile ilgili test çözebileceğiniz bazı siteler şunlardır: unirehberi.com. sinavtime.com. quizlet.com. wordwall.net. yksedebiyat.org.

Daha kelimesi hem edat hem de bağlaç olarak kullanılabilir. Edat olarak kullanımı: Yer ve zaman belirtir. Örnek: "Okul daha uzakta" (yer edatı), "Akşam daha erken geleceğim" (zaman edatı). Bağlaç olarak kullanımı: Karşılaştırma yapar. Örnek: "Bu araba daha hızlıdır". Genellikle "daha" kelimesi zarf olarak kullanılır.

Soru zamiri örnekleri şunlardır: Kim: "Bu işin sorumlusu kim?". Ne: "Anneannem bize memleketten ne getirmiş?". Hangisi: "Bu kadar çok elbise içinden hangisini seçeceğime bir türlü karar veremiyorum". Nere: "Gizemli yabancı nereden geldiğini söylemedi mi hala?". Kaçı: "Bu savaşta kaçı yenik düştü bilinmez". Ayrıca, "kimler", "neler", "nerede", "nereden" gibi kelimeler de soru zamiri olarak kullanılabilir.

Bir kelimenin isim olduğunu anlamak için şu özelliklere bakılabilir: Belirli veya belirsiz tanımlayıcılarla kullanılabilirlik. Çoğul ekini alabilme. Hâl eklerini alabilme. Soru kelimeleriyle kullanılabilirlik. Sıfatlarla kullanılabilirlik. Cümledeki işlevi. Ayrıca, bir kelimenin fiil mi yoksa isim mi olduğunu anlamak için -mek veya -mak eklerine bakılabilir. Bir kelimenin isim olup olmadığını belirlemek için dil bilgisi kurallarına hakim olmak ve kelimenin cümle içindeki kullanımına bakmak gerekir.

İki sıfat cümlesi: 1. Kırmızı ceket ona çok yakışmıştı. 2. Yorgun işçiler dinlenme saatinin gelmesini bekliyordu.

Determiners (belirteçler), isimlerden önce gelerek onların anlamını kısıtlayan, sayı ve sahiplik açısından niteleyen unsurlardır. Determiner türleri: Articles (tanımlıklar): "the" (belirli tanımlık), "a/an" (belirsiz tanımlık). Demonstratives (işaret belirteçleri): "this" (bu), "that" (şu), "these" (bunlar), "those" (şunlar). Possessives (sahiplik belirteçleri): "my" (benim), "his" (onun), "our" (bizim) vb.. Quantifiers (miktar belirleyiciler): "a few" (biraz), "much" (çok), "a lot of" (bir sürü) vb.. Numbers (sayılar): belirli ve belirsiz sayılar. Distributives (üleştirme belirteçleri): "each" (her), "neither" (ikisi de değil) vb.. Quantifiers (miktar belirleyiciler), kendisinden sonra gelen ismin miktarını belirtmek için kullanılır. Daha fazla bilgi için aşağıdaki kaynaklara göz atabilirsiniz: Open English Blog'da "İngilizce Determiners Konu Anlatımı". Novakid.com.tr'de "İngilizce Quantifiers Konu Anlatımı". LearnEnglish.britishcouncil.org'da "Determiners and Quantifiers".

Yansıma sözcükler, mecaz anlamda kullanıldığında yansıma özelliklerini kaybederler. Örneğin, "İnsan bu köyde uzun süre kalırsa yalnızlıktan patlayacak" cümlesindeki "patlayacak" kelimesi, mecaz anlamda kullanıldığı için yansıma sözcük olarak sayılamaz. Yansıma sözcükler, gerçek anlamıyla kullanılabildiği gibi fiil, isim, sıfat ve zarf gibi çeşitli türlerde ve mecaz anlamıyla da kullanılabilir.

Pekiştirme ve pekiştirmeli sözcük arasındaki fark şu şekilde açıklanabilir: Pekiştirme, bir kelimenin anlamını kuvvetlendirmek için o kelimeye ilaveler yapılması veya kelimenin tekrarlanmasıdır. Türkçede başlıca beş çeşit pekiştirme vardır: "p, m, s, r" harfleriyle yapılan pekiştirmeler; ikilemelerle yapılan pekiştirmeler; "mı" soru edatı ile yapılan pekiştirmeler; birleşik yazılan ikilemelerle yapılan pekiştirmeler; kuralsız olarak gerçekleşen pekiştirmeler. Pekiştirmeli sözcük, cümle içerisinde hem sıfat hem de zarf olarak kullanılabilen, pekiştirme ile oluşturulmuş kelimelerdir. Örnekler: Pekiştirme: "kopkoyu", "simsiyah", "yemyeşil". Pekiştirmeli sözcük: "bembeyaz", "tertemiz", "pespembe".

İsimden sıfat yapan bazı ekler: +lIk; +cI; +ç; +sIz; +ki; +ce; +men; +rek; +si; +siz. Ayrıca, ilgi zamiri olan -ki eki de isimden sıfat türetir; örneğin, "yarınki maç".

Varlıklara verilişine göre isimler iki ana gruba ayrılır: 1. Özel İsim: Kâinatta tek olan, tam bir benzeri bulunmayan varlıkları karşılar. 2. Cins İsim: Aynı türden olan varlık, kavram veya olguların ortak isimleridir.

"Yapma" kelimesi zarf olarak kullanılabilir.

Hayır, kişneme yansıma sözcük değildir. Yansıma sözcükler, doğadaki seslerin taklit edilmesiyle meydana gelen kelimelerdir.

Özel isimler ve cins isimler, çeşitli şekillerde sınıflandırılabilir: Özel isimler: Kişi adları ve soyadları. Kıta, devlet, ülke, millet isimleri. Bölge, şehir, köy, semt, cadde ve yer adları. Dil, din ve mezhep adları. Eser (kitap, dergi, gazete) isimleri. Kurum, dernek, işletme isimleri. Cins isimler: Aynı türden varlıkların isimleri. Kullanıldıkları cümleye göre özel isim olarak da kullanılabilirler. Ayrıca, isimler oluşumlarına göre soyut ve somut, sayılarına göre tekil, çoğul ve topluluk, yapılarına göre ise basit, türemiş ve bileşik olarak da sınıflandırılabilir.