Röntgen

Röntgenden sonra fotoğraf çekilmesi mümkündür, çünkü röntgen çekimi sonucunda elde edilen görüntüler filme veya dijital ortama aktarılır.

Diş hekimliğinde kullanılan röntgen cihazları şunlardır: 1. Panoramik Röntgen: Tüm ağız yapısını tek bir görüntüde gösterir, dişlerin, çene kemiklerinin ve sinüslerin genel bir bilgisini sağlar. 2. Periapikal Röntgen: Bir veya birkaç dişin detaylı görüntüsünü sunar, dişin kökü ve çevresindeki kemik yapısı hakkında bilgi verir. 3. Oklüzal Röntgen: Dişlerin üst ve alt çenede nasıl hizalandığını gösterir, genellikle çocuklarda diş gelişimini izlemek için kullanılır. 4. Bite-Wing Röntgen: Üst ve alt dişlerin birbirine nasıl uyduğunu gösterir, diş çürüklerinin ve diş eti hastalıklarının erken teşhisi için kullanılır. Ayrıca, 3D Konik Işınlı Bilgisayarlı Tomografi (CBCT) gibi ileri teknoloji ürünleri de diş hekimliğinde kullanılan röntgen cihazları arasındadır.

X-ışını kaynağı ile obje arasındaki mesafe, röntgen teşhisinde fokal spot-obje mesafesi olarak adlandırılır.

Periapikal röntgen, diş ve çevresindeki dokuların detaylı bir şekilde görüntülenmesi için çekilir ve aşağıdaki durumlarda önemlidir: Diş çürüklerinin tespiti: Periapikal röntgen, diş çürüklerinin derinliğini ve kök ucundaki enfeksiyonları daha detaylı gösterir. Kök kanalı tedavileri: Tedavi öncesi ve sonrası diş köklerinin uzunluğunu ve kanal yapısını değerlendirmek için kullanılır. Periodontal hastalıklar: Kemik kaybı ve diş kökünde oluşabilecek patolojilerin tespitinde yardımcı olur. Diş travmaları: Kırık veya çatlak dişlerin kök yapısını incelemek için net görüntüler sağlar. İmplant planlaması: İmplant yapılacak bölgenin detaylı incelenmesi ve kemik yoğunluğunun değerlendirilmesi amacıyla çekilir.

Röntgen ilk olarak 8 Kasım 1895 tarihinde Almanya'da, Wilhelm Conrad Röntgen tarafından keşfedilmiştir.

Röntgen, ultrasona göre daha tehlikelidir çünkü röntgen iyonlaştırıcı radyasyon kullanırken, ultrason ses dalgaları ile çalışır ve radyasyon içermez. Röntgenin dezavantajları arasında, sık çekimlerde sağlık riski taşıması ve yumuşak dokuların görüntülenmesinde yetersiz kalması yer alır.

Böbreklerin görüntülenmesi için aşağıdaki röntgen türleri çekilebilir: 1. Direkt Üriner Sistem Grafisi (DÜSG): Böbreklerin, üreterlerin, mesanenin ve üretranın kistik yapıları ve taşlarını görüntülemek için kullanılır. 2. İntervenöz Piyelografi (IVP): Böbreklerin, mesanenin ve üreterlerin durumunu incelemek için yapılan bir röntgen muayenesidir. 3. Böbrek, Üreter ve Mesane (KUB) Röntgeni: Böbrek taşı ve mesane taşı gibi rahatsızlıkların teşhis edilmesine yardımcı olur. Röntgen çekimi öncesinde, hamile olma ihtimali olan kişilerin doktorlarına bilgi vermeleri gerekmektedir.

Röntgen çekimi sırasında verilen radyasyon dozu çekimin türüne bağlı olarak değişir. Ortalama değerler: - Akciğer grafisi: 0.02 mSv. - Tüm vücut BT: 1-5 mSv. Radyolojik tetkiklerde verilen doz, korkulduğu kadar yüksek değildir ve hayati nedenlerle zorunlu olarak çok fazla tetkik yapılan kronik hastalar dışında, insan için müsaade edilen dozun çok altında kalır.

Mamografi ve röntgen aynı değildir, ancak her ikisi de görüntüleme yöntemleridir. Mamografi, meme dokusunun röntgen ışınlarıyla görüntülenmesini sağlayan özel bir tarama yöntemidir. Röntgen ise, vücudun iç yapısını görüntülemek için kullanılan genel bir terimdir ve çeşitli organların ve kemiklerin görüntülenmesinde kullanılır.

Röntgen, kemik kırıkları ve çıkıklarını net bir şekilde gösterir. Özellikle aşağıdaki kırık ve çıkık türlerinin teşhisinde kullanılır: - bilek, ayak bileği, kalça kırıkları; - eklem çıkıkları; - stres kırıkları; - kemik deformiteleri.

Periapikal ve panoramik röntgen, diş hekimliğinde kullanılan iki farklı görüntüleme yöntemidir ve farklı amaçlar taşır: 1. Periapikal Röntgen: Bu röntgen türü, tek bir dişin kökünü ve çevresindeki kemik yapısını detaylı olarak gösterir. 2. Panoramik Röntgen: Tüm çene yapısını ve dişlerini geniş bir perspektifle görüntüler.

1 röntgen (R) miktarı, yaklaşık olarak 0.000258 coulomb/kilogram (C/kg) radyasyon yayar.

C kollu röntgen cihazlarının bozulmasının birkaç nedeni vardır: 1. Enerji kaynağı sorunları: Cihazın elektrik beslemesinde yaşanan problemler arızalara yol açabilir. 2. Radyasyon tüpleri veya jeneratördeki hasarlar: Bu bileşenlerin aşınması veya hasar görmesi cihazın çalışmasını etkileyebilir. 3. Elektriksel bağlantı veya kablolama sorunları: Gevşek veya hatalı bağlantılar cihazın doğru çalışmasını engelleyebilir. 4. Yazılım hataları: Cihazın yazılımında meydana gelen hatalar arızalara neden olabilir. 5. Mekanik arızalar: Cihazın hareketli parçalarında meydana gelen aşınmalar ve oynamalar mekanik arızalara yol açabilir. Bu tür arızaların önlenmesi ve giderilmesi için düzenli bakım ve onarım hizmetleri gereklidir.

Kaviter tüberküloz, röntgende şu şekilde görünür: - Kaviter lezyonlar: Akciğer parankimi içinde, düzensiz kenar boşluklarına sahip, hava boşluğu konsolidasyonu veya infiltratlarla çevrili lucent alanlar (koyulaşmış bölgeler) olarak görülür. - Kavite duvarları: Başlangıçta kalın ve düzensizdir, ancak iyileşme süreciyle birlikte giderek incelir ve içi hava dolu kist halini alır. - Kavite içinde hava-sıvı seviyesi: Bazen kavite içinde, endobronşiyal yayılımın bir göstergesi olarak, hava-sıvı seviyesi görülebilir. Röntgen bulguları, tüberküloz tanısını koymak için tek başına yeterli değildir ve kesin tanı için tüberkülin testi veya balgam kültürü gibi ek testler de gereklidir.

Dedektörlü röntgen cihazı, x-ışını kullanarak görüntü elde eden ve özel görüntü alıcı dedektörler içeren bir tıbbi görüntüleme cihazıdır. Bu cihazlarda, hastanın vücudundan geçen x-ışınları, dedektörler tarafından algılanır ve sayısal verilere dönüştürülür. Dedektörlü röntgen cihazları, dijital röntgen olarak da bilinir ve geleneksel röntgen cihazlarına göre daha gelişmiş bir teknolojidir.

Hastanede röntgen çekimi ile ilgili bir video izlemek için aşağıdaki kaynakları inceleyebilirsiniz: 1. Beyaz Işık Ağız ve Diş Sağlığı Polikliniği: Panoramik röntgen çekim sürecini anlatan bir video bulunmaktadır. 2. iStockphoto: Röntgen cihazlarının ve çekim süreçlerinin gösterildiği çeşitli videolar mevcuttur. 3. Aktif International Hastanesi: Dijital röntgen çekimi hakkında bilgilendirici bir video sunmaktadır.

RVG (RadioVisioGraphy) sensörü, diş hekimliğinde dijital röntgen çekimi için kullanılır ve şu şekilde çalışır: 1. Görüntü Alımı: Sensörün reaktif tarafına X-ışını radyasyonu uygulanır ve bu radyasyondan yansıyan ışık sensör tarafından yakalanır. 2. Görüntü İşleme: Yakalanan ışık, analog-dijital dönüştürücüler tarafından işlenerek dijital verilere dönüştürülür. 3. Bilgisayar Aktarımı: Elde edilen dijital veriler, USB bağlantısı aracılığıyla bilgisayara gönderilir ve burada doktor tarafından anında görüntülenebilir. Bu süreç, geleneksel röntgen yöntemlerine göre daha hızlı ve güvenli olup, daha az radyasyon kullanır.

Safra kesesi taşları, röntgende her zaman görünmez. Safra taşlarının içerdiği kalsiyum miktarı ne kadar fazla ise, düz röntgen filmlerinde görülme olasılığı o kadar artar.

Akciğerde subplevral kalınlaşma, akciğer dokusunun belirli bölgelerinde yoğunlaşma veya sertleşme meydana gelmesi durumunu ifade eder. Nedenleri arasında uzun süreli hava kirliliğine maruz kalma, kronik enfeksiyonlar, sigara kullanımı ve zararlı toksinlere mesleki maruziyet yer alır. Belirtileri nefes darlığı, kuru öksürük, göğüs ağrısı ve yorgunluk olabilir. Teşhis için genellikle göğüs röntgeni, bilgisayarlı tomografi ve akciğer biyopsisi gibi yöntemler kullanılır. Tedavi yöntemleri, altta yatan nedene göre değişir ve ilaç tedavisi, fizik tedavi veya cerrahi müdahaleyi içerebilir.

El röntgeninde aşağıdaki kırıklar görülebilir: 1. Parmak Kırıkları: Parmak kemiklerinde meydana gelen kırıklar. 2. Metakarpal Kırıkları: El ayasının orta kısmındaki uzun kemiklerin kırılması. 3. Karpal Kemik Kırıkları: El bileğindeki küçük kemiklerin kırılması. 4. Skafoid Kırığı: El bileğindeki karpal kemiklerden biri olan skafoid kemiğinin kırılması. Bu kırıklar, röntgen ile teşhis edilir ve kırığın varlığını ve tipini doğrulamak için en sık kullanılan yöntemdir.