Romalılar

Roma yollarının düz olmasının temel nedeni, Roma İmparatorluğu'nun askeri, ticari ve yönetimsel ihtiyaçlarına uygun bir ulaşım ağı oluşturma arzusuydu. Düz yolların sağladığı avantajlar: Askeri hareketlilik: Yokuşlar veya dolambaçlı yollar, askeri hareketliliği yavaşlatabilir ve stratejik avantajları azaltabilirdi. Zaman tasarrufu: Düz yollar, dolambaçlı veya eğimli yolların neden olacağı ekstra mesafeyi ortadan kaldırarak yolculuk süresini kısalttı. Ticari hareketlilik: Düz yollar, ticari malların hızlı ve güvenli bir şekilde taşınmasını sağladı. Yönetim: Yönetimsel mesajların, emirlerin ve haberlerin hızla iletilmesine yardımcı oldu. Ayrıca, Romalılar, yollarını yaparken büyük engelleri (dağlar, nehirler vb.) görmezden gelerek, yolu en kısa sürede gidilmek istenen yere ulaşacak şekilde planladılar.

Romalılar, savaş koşullarında başlarını mermi, darbe ve patlamalardan korumak amacıyla miğfer takmışlardır. Ayrıca, Roma lejyonerlerinin miğferlerini 50 cm uzunluğunda, mor veya siyah üç adet kuş tüyü ile süslemeleri, onları daha gösterişli hale getirirdi. Bunun yanı sıra, "Roma" miğferi gibi bazı miğfer türleri, Rönesans döneminden itibaren subayların tören miğferlerini çağrıştırması amacıyla da kullanılmıştır.

Gereme Harabeleri'nde yaşamış olan bazı uygarlıklar ve topluluklar şunlardır: Hititler; Frigyalılar; Bizanslılar. Ayrıca, Hz. İsa’nın havarilerinden Aziz Paul, dini yaymak amacıyla 532 yılında Gereme’ye gelmiştir. Gereme, 4. yüzyılda büyüyüp gelişmiş bir Piskoposluk Merkezi olarak da kullanılmıştır.

Ptolemaios Hanedanı, MÖ 30 yılında Romalıların Mısır'ı ele geçirmesiyle sona erdi.

Romalılar için meşruiyetin kaynağı, yönetim dönemine göre değişiklik göstermiştir: Krallık ve Cumhuriyet dönemlerinde: Meşruiyet, halkın temsilcileri aracılığıyla senato ve konsüller tarafından sağlanmıştır. İmparatorluk döneminde: Meşruiyet, imparatora devredilmiştir ve ilahi haklara dayandırılmıştır. Ayrıca, Roma'da meşruiyetin kaynağı, başlangıçta toplumun kendi temsilcilerine dayanırken, zamanla imparatorun ilahi haklarına doğru evrilmiştir.

Taşköprü'deki Pompeiopolis Antik Kenti, MÖ 64 yılında Romalılar tarafından Paphlagonia (Paflagonya) Eyalet Merkezi olarak kurulmuştur.

Saatin 12'ye bölünmesinin nedeni, tarih boyunca farklı kültürler ve medeniyetler tarafından kullanılan 12 saatlik zaman dilimidir. Bu zaman ölçüm sistemi, günü iki eşit parçaya bölerek hem gündüzü hem de geceyi kapsayacak şekilde uygun ve pratik bir çözüm olarak görülmüştür. 12 saatlik zaman diliminin kökeni Antik Mısır'a dayanmaktadır. Ayrıca, 12'nin matematiksel olarak 3 ve 4'e bölünebilen en küçük sayı olması ve Babillilerin 12'yi 4 parmaktaki 12 boğumla ilişkilendirmesi de bu sistemin tercih edilmesinde etkili olmuştur.

Romalılar, köleleri toplumun ve ekonominin önemli bir parçası olarak gördükleri için kullanıyorlardı. Kölelerin kullanıldığı alanlar: - El işçiliği: Tarım, madencilik, değirmen işleri gibi ağır işlerde çalıştırıldılar. - Ev hizmetleri: Temizlik, yemek yapma, efendilerinin fiziksel ihtiyaçlarını karşılama gibi işlerde kullanıldılar. - Yetenekli köleler: Öğretmenler, muhasebeciler, doktorlar gibi özel mesleklerde istihdam edildiler. - Eğlence: Gladyatör olarak arenalarda savaşmaları sağlandı. Ayrıca, Roma'nın savaşlarla büyümesi sonucu ele geçirilen savaş tutsakları da köle olarak satıldı ve bu, köleliğin başlıca kaynaklarından biri oldu.

Sulla Felix, gerçek adıyla Lucius Cornelius Sulla, Romalı bir general ve devlet adamı olarak görev yapmıştır. Başlıca işleri ve başarıları: - Askeri Kariyer: Jugurtha'ya karşı savaşta Numidya Kralı'nı kandırarak yakalaması ve Pontus Kralı Mithradates'e karşı yürüttüğü seferlerle tanınır. - Diktatörlük: 82-79 BC arasında diktatör olarak görev yaparak Roma Cumhuriyeti'nde anayasal reformlar gerçekleştirmiştir. - Siyasi Reformlar: Senato'nun gücünü artırmayı ve aristokrasinin etkisini azaltmayı amaçlayan yasalar çıkarmıştır. Olumsuz Unsurlar: Sulla'nın yönetimi, binlerce kişinin öldürülmesi ve proscriptions (yasaklılar listesi) gibi acımasız tedbirlerle de anılır.

Atla seyahat eden ilk gezgin olarak Romalılar kabul edilmektedir.

En eski vinç, Romalı mimar Vitruvius tarafından M.Ö. 10. yıllarda yazılan bir kitapta tasvir edilmiştir.