Protokoller

İnternet protokolleri temel olarak iki ana kategoriye ayrılır: 1. TCP (Transmission Control Protocol): Verilerin doğru şekilde gönderilip alınmasını sağlar, bağlantı kurar ve veri paketlerinin doğru sırada ulaşmasını yönetir. 2. IP (Internet Protocol): Veri paketlerinin ağ üzerinden adreslenmesinden ve yönlendirilmesinden sorumludur, paketlerin formatını ve adresleme şemasını tanımlar. Ayrıca, diğer yaygın internet protokolleri arasında şunlar da bulunur: - HTTP (Hypertext Transfer Protocol): Web sayfalarının aktarımı için kullanılır. - FTP (File Transfer Protocol): Dosya aktarımını kolaylaştırır. - SMTP (Simple Mail Transport Protocol): E-posta göndermek için kullanılır.

SIP (Session Initiation Protocol) ve PortSIP farklı kavramlardır: 1. SIP: VoIP ( Voice over Internet Protocol) teknolojisinde ses trafiğinin yönlendirilmesi ve iletilmesi için kullanılan bir protokoldür. 2. PortSIP: SIP ile ilgili bir terim değildir ve ne anlama geldiği belirtilmemiştir.

802.1x protokolü, ağ erişim kontrolünü sağlayarak ağ güvenliğini artıran bir standarttır. Çalışma mantığı şu şekilde özetlenebilir: 1. İstemci (Client): Ağa bağlanmak isteyen cihaz veya kullanıcıyı temsil eder. 2. Kimlik Doğrulama Sunucusu (Authentication Server): İstemcinin sağladığı kimlik bilgilerini doğrular ve yetkilendirme sürecini yönetir. 3. Ağ Anahtarı (Network Switch/Access Point): İstemcinin ağa bağlanma isteğini kontrol eder. 802.1x protokolü, üç farklı modda çalışabilir: - Kullanıcı tabanlı erişim denetimi: Her bir kullanıcının ağa bağlanma yetkisini kontrol eder. - Port tabanlı erişim denetimi: Fiziksel ağ portlarına bağlı cihazların erişimini yönetir. - Mutual Authentication: Hem istemcinin hem de sunucunun birbirini doğrulamasını sağlar.

Güvenlik protokolleri, bilişim teknolojilerinde veri güvenliğini sağlamak için kullanılan kurallar ve yöntemlerdir. İşte bazı yaygın güvenlik protokolleri: 1. Şifreleme Protokolleri: - AES (Advanced Encryption Standard): Verilerin güvenliği için simetrik anahtar şifreleme algoritması. - RSA (Rivest–Shamir–Adleman): Asimetrik anahtar şifreleme algoritması, güvenli veri iletimi ve dijital imza işlemlerinde kullanılır. 2. Kimlik Doğrulama ve Yetkilendirme Protokolleri: - OAuth: Kullanıcılara üçüncü taraf uygulamalarla kimlik doğrulama yapma imkanı sağlar. - SAML (Security Assertion Markup Language): Kullanıcı kimlik doğrulama ve yetkilendirme bilgilerini XML formatında ileten bir protokoldür. 3. Ağ Güvenliği Protokolleri: - IPsec (Internet Protocol Security): İnternet Protokolü üzerinden güvenli veri iletimi sağlar, VPN bağlantılarında kullanılır. - SSL/TLS (Secure Sockets Layer / Transport Layer Security): İnternet üzerinden güvenli iletişimi sağlar, web siteleri ve sunucular arasında veri şifrelemesi yapar. 4. Diğer Protokoller: - WPA3 (Wi-Fi Protected Access 3): Kablosuz ağ güvenliğini sağlamak için geliştirilen, daha güçlü bir şifreleme altyapısına sahip protokol. - SSH (Secure Shell Protocol): Güvenli bir uzaktan erişim protokolü, kimlik doğrulama, veri şifreleme ve veri bütünlüğü sağlama yeteneklerine sahiptir. Bu protokoller, veri gizliliği, bütünlüğü ve yetkisiz erişime karşı koruma sağlamak için birlikte çalışabilir veya birbirlerini tamamlayabilir.

Veri iletimini sağlayan devreler şunlardır: 1. Ağ Cihazları (Switch, Hub, Router): Veri trafiğini yönlendirir ve ağ cihazları arasında bağlantı sağlarlar. 2. Ağ Kartları (Ethernet): Bilgisayarların ağa bağlanmasını sağlarlar. 3. Kablolar (UTP, Fiber Optik, Koaksiyel): Veri iletimini sağlayan fiziksel bağlantı araçlarıdır. 4. Veri Yolu (Bus): Anakart üzerindeki bileşenler arasında veri iletişimini sağlayan devrelerdir. Ayrıca, veri iletim protokolleri de veri iletiminde önemli bir rol oynar ve bu protokoller, veri paketlerinin nasıl iletileceğini, alınacağını ve doğrulanacağını belirler.

Ağ güvenliği protokolleri çeşitli kategorilere ayrılır: 1. Veri Şifreleme Protokolleri: IPsec, SSL/TLS, SSH gibi protokoller, verileri şifreleyerek yetkisiz erişime karşı koruma sağlar. 2. Kablosuz Ağ Protokolleri: WPA3, Wi-Fi güvenliğini artırmak için geliştirilmiş bir protokoldür. 3. E-posta Güvenlik Protokolleri: SMTP, POP3, S/MIME gibi protokoller, e-posta iletimini ve güvenliğini yönetir. 4. Dosya Aktarım Protokolleri: FTP, dosya transferi ve paylaşımı için kullanılır. 5. Ağ Yönetim Protokolleri: SNMP, ağ cihazlarının uzaktan yönetimini sağlar.

E-posta protokolleri üç ana kategoriye ayrılır: 1. SMTP (Simple Mail Transfer Protocol): E-posta mesajlarının gönderilmesini sağlar. 2. POP3 (Post Office Protocol version 3): E-posta mesajlarını bir sunucudan indirmeyi sağlar. 3. IMAP (Internet Message Access Protocol): E-posta mesajlarının bir sunucudan okunmasını ve yönetilmesini sağlar.

Modbus haberleşme protokolü, endüstriyel otomasyon ve veri iletişimi alanında yaygın olarak kullanılan bir seri haberleşme protokolüdür. Temel özellikleri: - Master-slave mimarisi: Bir ana cihaz (master) ile bir veya daha fazla bağımlı cihaz (slave) arasında veri alışverişi yapar. - Veri formatları: Modbus RTU, Modbus TCP ve Modbus ASCII gibi çeşitli versiyonları vardır. - Hata kontrol mekanizmaları: CRC (Cyclic Redundancy Check) gibi yöntemlerle veri iletimindeki hataları tespit eder. Kullanım alanları: Modbus, enerji yönetimi, bina otomasyonu, su arıtma tesisleri ve üretim veri toplama gibi birçok uygulamada kullanılır.

Wired Equivalent Privacy (WEP) tarayıcısı güvenli değildir çünkü bu protokol, önemli güvenlik açıklarına sahiptir ve modern güvenlik standartlarına uygun değildir. WEP, 1990'larda yaygın olarak kullanılmış olsa da, zamanla çeşitli saldırı yöntemlerine karşı savunmasız kaldığı ve veri hırsızlığına yol açabileceği anlaşılmıştır.

CAN (Controller Area Network) ve RS485 haberleşme protokolleri arasındaki temel farklar şunlardır: 1. Ağ Yapısı ve Ölçeklenebilirlik: RS485, daha fazla düğüm desteği ile daha geniş ağlarda kullanılabilir (maksimum 256 düğüm). 2. Hata Yönetimi: RS485, hata yönetimi için uygulama yazılımına bağımlıdır. 3. Topoloji: RS485, noktadan noktaya veya çoklu drop topolojisi kullanırken, CAN yarı çift yönlü iletişim ile birden fazla düğümün ortak bir bus'a bağlanmasını sağlayan bir bus mimarisi kullanır. 4. Veri Hızı ve Gecikme: CAN, daha yüksek veri hızı (10 kbps ila 1 Mbps) sunar ve deterministik iletişim sağlar. 5. Maliyet ve Karmaşıklık: CAN, daha karmaşık bir protokole ve daha yüksek maliyete sahiptir.

Mail portları şunlardır: 1. POP3 (Post Office Protocol version 3): E-posta mesajlarını sunucudan indirmeyi sağlar. 2. IMAP (Internet Message Access Protocol): E-posta mesajlarını sunucuda saklar ve farklı cihazlardan erişimi mümkün kılar. 3. SMTP (Simple Mail Transfer Protocol): E-posta mesajlarının gönderilmesini sağlar.

Yandex Mail, standart IMAP, POP3 ve SMTP protokollerini desteklemektedir.

UDP (User Datagram Protocol), Telekomünikasyon alanında, veri iletimini hızlı ve bağlantısız bir şekilde sağlayan bir protokoldür. Özellikleri: - Bağlantı kurmadan veri gönderir: UDP, herhangi bir bağlantı noktası üzerinden iletişim kurmadan doğrudan veri paketlerini gönderir. - Veri kaybını garanti etmez: Veri paketlerinin doğru sırayla veya hiç ulaşıp ulaşmadığını kontrol etmez, bu da daha az güvenilir ama daha hızlı bir iletim sağlar. - Kullanım alanları: Oyunlar, video konferanslar, canlı yayınlar gibi hızlı veri transferi gerektiren uygulamalar için uygundur. Karşılaştırmalı olarak, TCP (Transmission Control Protocol) daha güvenilirdir çünkü veri paketlerinin doğru şekilde teslim edilmesini sağlar ve eksik veya yanlış paketlerin yeniden gönderilmesini garanti eder.

IPP kısaltmasının açılımı "Internet Printing Protocol" yani İnternet Yazdırma Protokolüdür.

IMAP (Internet Message Access Protocol) ve SMTP (Simple Mail Transfer Protocol) farklı işlevlere sahip e-posta protokolleridir: - IMAP, e-posta mesajlarınızı sunucuda saklar ve e-posta istemcinize yalnızca gerektiğinde indirir. - SMTP, e-posta istemcisi tarafından gönderilen e-postaları alıcının e-posta sunucusuna iletir. Özetle, IMAP e-postaları almak ve SMTP e-postaları göndermek için kullanılır.

CAN Bus (Controller Area Network) protokolü şu şekilde çalışır: 1. Mesaj Çerçeveleme: CAN Bus ağı üzerinde mesajlar, start-of-frame (SOF), arbitration ID (CAN tanımlayıcı), kontrol bitleri, veri, cyclic redundancy check (CRC) ve end-of-frame (EOF) bitlerinden oluşan bir çerçeve yapısında iletilir. 2. Çarpışma Çözümü: İki veya daha fazla düğüm aynı anda mesaj iletmeye çalıştığında, bir arbitration (arbitraj) süreci gerçekleşir. 3. Yayın İletişimi: Bir düğüm tarafından gönderilen mesaj, ağ üzerindeki tüm düğümler tarafından alınır, ancak yalnızca ilgili mesajlar işlenir. 4. Hata Tespiti: Protokol, veri bütünlüğünü sağlamak için CRC gibi yerleşik hata tespit mekanizmaları kullanır. 5. Fonksiyonellik: CAN Bus, gerçek zamanlı veri alışverişi gerektiren kritik uygulamalarda güvenilir ve deterministik bir iletişim sağlar.

RadioMaster kumandalar çeşitli protokolleri destekler: ExpressLRS ve MPM CC2500 versiyonları, EdgeTX aygıt yazılımı ile önceden yüklenmiştir ve çoklu protokol modülleri kullanır. TX12 modeli, CC2500RF çipi ile tek çipli çoklu protokol (CC2500) protokolünü destekler. T8 Pro modeli, D8, D16, FCC ve LBT gibi farklı protokol seçenekleri sunar.

RS-485 ve Modbus arasındaki temel farklar şunlardır: 1. RS-485: Fiziksel katman standardıdır ve seri iletişim için elektriksel sinyallemeyi tanımlar. 2. Modbus: Veri bağlantı katmanı protokolüdür ve cihazların nasıl veri ileteceğini, alacağını ve yorumlayacağını belirler. Özetle, RS-485 donanım altyapısını sağlarken, Modbus yazılım protokolünü sağlar.

10.1 ve 101 protokolleri arasında doğrudan bir fark yoktur, çünkü "101" bir HTTP durum kodudur ve protokolleri ifade etmez. HTTP 101 "Switching Protocols" durum kodu, sunucunun, istemcinin protokol değiştirme isteğini kabul ettiğini belirtir.

TFO kısaltması iki farklı cihaza işaret edebilir: 1. Tandem Free Operation (TFO), GSM/UMTS/LTE'de kullanılan ve farklı iki medyayı kullanan sistemlerin birbiriyle haberleşmesini sağlayan bir protokoldür. 2. Taktik Uçuş Görevlisi (TFO), havacılık alanında kullanılan bir terimdir ve "Tactical Flight Officer" ifadesinin kısaltmasıdır.