Protokoller

BerqNet SSL VPN, TLS (Transport Layer Security) protokolü ile şifreleme sağlar. BerqNet SSL VPN'in desteklediği diğer protokoller arasında yerel veritabanı veya Active Directory ile kullanıcı/grup yetkilendirme ve verileri sıkıştırarak iletme seçeneği bulunur. Ancak, kendinden imzalı sertifikalara izin vermesi gibi bazı durumlarda güvenlik riskleri taşıyabilir.

Kontrol erişim protokolleri, bir sistemdeki kaynaklara erişimi yöneten ve düzenleyen güvenlik teknikleridir. Bu protokoller, aşağıdaki ana adımları içerir: 1. Kimlik Doğrulama: Kullanıcıların veya cihazların kimliklerinin doğrulanması. 2. Yetkilendirme: Kullanıcıların sistemde gerçekleştirebileceği eylemlerin belirlenmesi. 3. Denetim: Erişim etkinliğinin kaydedilmesi ve izlenmesi. Dört ana erişim kontrol protokolü türü vardır: 1. İsteğe Bağlı Erişim Kontrolü (DAC): Kaynak sahiplerinin başkalarına erişim vermesine olanak tanır. 2. Zorunlu Erişim Kontrolü (MAC): Erişim haklarını merkezi bir otorite belirler. 3. Rol Tabanlı Erişim Kontrolü (RBAC): İzinleri, kullanıcıların kimliklerinden ziyade organizasyonel rollere göre atar. 4. Öznitelik Tabanlı Erişim Kontrolü (ABAC): Erişimi, kullanıcı, kaynak ve çevre özelliklerine dayalı olarak tanımlar.

Video indirmek için onay kodu, genellikle iletişim protokollerinde kullanılan ve bir mesajın veya verinin alındığını doğrulamak için alıcı tarafından gönderilen sinyaldir. Bu kod, farklı bağlamlarda çeşitli şekillerde kullanılabilir: - TCP protokolünde: Verici tarafından gönderilen veri bölümlerinin alındığını onaylamak için kullanılır. - SMTP protokolünde: Gönderen tarafından gönderilen mesajların alındığını onaylamak için kullanılır. - Bluetooth protokolünde: Verici tarafından gönderilen veri paketlerinin alındığını onaylamak için kullanılır. Video indirme işlemlerinde onay kodu, platformun güvenlik ve doğrulama mekanizmalarının bir parçası olarak da kullanılabilir.

Döküntü ve sızıntı durumunda ilk olarak acil tepki protokolleri uygulanmalıdır. Bu protokoller şu adımları içerir: 1. Kişisel güvenliği sağlamak: Uygun kişisel koruyucu ekipmanları kullanarak kendi güvenliğini önceliklendirmek. 2. Uyarı ve tahliye: Alanı güvence altına almak ve etkilenen bölgedeki tüm personeli olaydan haberdar ederek derhal tahliye etmek. 3. Döküntünün sınırlanması: Mümkünse, döküntünün daha fazla yayılmasını engellemek için sınırlama önlemleri almak. 4. Durumun değerlendirilmesi: Döküntünün boyutunu değerlendirmek ve hangi kimyasal(lar)ın etkilendiğini belirlemek. 5. Acil servislere bildirimde bulunmak: Olayı bildirmek ve profesyonel yardım talep etmek için ilgili otoritelerle iletişime geçmek. 6. Kurulu prosedürleri takip etmek: Kimyasal döküntü veya acil durumlarla ilgili önceden belirlenmiş prosedürleri titizlikle takip etmek.

Vinton Cerf, İnternet iletim protokollerini icat etmiştir. Özellikle, Transmission Control Protocol (TCP) ve Internet Protocol (IP)'in tasarımında yer almış ve bu protokoller, bilgisayarların ve masaüstü PC'lerin İnternet'i paylaşmasını sağlamıştır.

Modbus RTU ve Modbus TCP arasındaki temel farklar şunlardır: 1. İletişim Mekanizması: - Modbus RTU: Seri iletişim kullanır, RS-232, RS-485 veya RS-422 arayüzleri üzerinden çalışır. - Modbus TCP: Ethernet ağları üzerinden çalışır ve TCP/IP protokol yığınını kullanır. 2. Veri İletimi: - Modbus RTU: Verileri ikili formatta iletir, kompakt ve verimlidir. - Modbus TCP: Modbus çerçevelerini TCP paketlerine ekler, bu da daha büyük veri paketleri ve hata kontrolü sağlar. 3. Ağ Topolojisi: - Modbus RTU: Master-slave konfigürasyonu kullanır, tek bir master cihaz birden fazla slave cihazla iletişim kurar. - Modbus TCP: Client-server modelini kullanır, birden fazla cihazın aynı anda iletişim kurmasına olanak tanır. 4. Performans ve Hız: - Modbus RTU: Baud oranına bağlı olarak maksimum 115200 bps hıza sahiptir, iletişim gecikmeleri olabilir. - Modbus TCP: Ethernet ağları üzerinden 10 Mbps'den başlayıp 1 Gbps'ye kadar çıkan hızlar sunar, daha az gecikme ve daha iyi sistem tepkisi sağlar. 5. Ölçeklenebilirlik: - Modbus RTU: Adres kısıtlamaları nedeniyle 247 slave cihazla sınırlıdır. - Modbus TCP: Ethernet ağlarının daha geniş adres alanı ve daha sağlam yönlendirme yetenekleri sayesinde daha fazla cihazı destekleyebilir.

Wget protokolü, HTTP, HTTPS ve FTP protokollerini desteklemektedir.

VPN'de hangi protokolün seçileceği, kullanım amacına ve kişisel tercihlere bağlıdır. İşte bazı yaygın VPN protokolleri ve özellikleri: 1. OpenVPN: Açık kaynaklı, güvenli ve esnek bir protokoldür. 2. IKEv2: Microsoft ve Cisco tarafından geliştirilmiştir, mobil cihazlar için uygundur ve hızlı yeniden bağlanma özelliği sunar. 3. SSTP: Microsoft tarafından geliştirilmiştir, Windows işletim sisteminde kullanımı kolaydır ve güvenlik duvarlarını aşabilir. 4. L2TP/IPSec: Yaygın olarak kullanılan bir protokoldür, ancak tek başına güvenlik sağlamaz ve bazı portların engellenmesine neden olabilir. 5. PPTP: Eski bir protokoldür, yüksek hız sunar ancak güvenlik seviyesi düşüktür ve artık pek önerilmez. En iyi VPN protokolü konusunda kesin bir yanıt yoktur; her birinin avantajları ve dezavantajları bulunmaktadır.

MQTT aşağıdaki nedenlerden dolayı kullanılır: 1. Hafif ve Verimli: Minimum kaynak gerektirir ve küçük mikro denetleyicilerde bile çalışabilir, bu da onu enerji açısından verimli kılar. 2. Güvenilir Mesaj Dağıtımı: Güvenilir olmayan hücresel ağlar gibi düşük bant genişliği ve kararsız ağ ortamlarında bile güvenilir mesajlaşma sağlar. 3. Ölçeklenebilirlik: Milyonlarca IoT cihazına ve sensörüne bağlanabilir. 4. Yayınla/Abone Ol Modeli: Mesajların gerçek zamanlı olarak gönderilmesini ve alınmasını kolaylaştırır. 5. Güvenlik: TLS ve OAuth gibi modern protokolleri kullanarak mesajların şifrelenmesini ve cihaz doğrulamasını destekler. Bu özellikler, MQTT'yi IoT, akıllı evler, otomotiv, sağlık hizmetleri ve endüstriyel uygulamalar gibi çeşitli alanlarda yaygın olarak kullanılan bir protokol haline getirir.

STP (Spanning Tree Protocol) ve RSTP (Rapid Spanning Tree Protocol) arasındaki temel farklar şunlardır: 1. Convergence Zamanı: STP, yavaş bir algoritmaya sahip olup, ağ topolojisi değiştiğinde convergence süresi 30-50 saniye kadar sürebilirken, RSTP hızlı bir algoritmayla bu süreyi birkaç saniyeye indirir. 2. Port Durumları: STP'de beş port durumu (blocking, listening, learning, forwarding, disabled) varken, RSTP'de bu sayı üçe (discarding, learning, forwarding) düşer ve listening ile blocking durumlarını ortadan kaldırır. 3. Topoloji Değişiklikleri: RSTP, proposal ve agreement süreci ile daha hızlı tepki verir ve topology değişikliklerini daha çabuk yayarak ağ kesintisini minimize eder. 4. Port Rolleri: STP'de portlar designated ve non-designated olarak ikiye ayrılırken, RSTP'de edge ports ve non-edge ports ayrımı yapılır ve edge ports otomatik olarak forwarding durumuna geçer. 5. Backward Uyumluluk: RSTP, STP ile geriye dönük uyumludur ve STP switch'lerle birlikte çalışabilir.

Elektronik veri değişiminde (EDI) çeşitli veri iletim protokolleri kullanılır, bunlar arasında: FTP (File Transfer Protocol): Temel dosya değişim protokolüdür, ancak güvenlik açıkları nedeniyle artık önerilmemektedir. SFTP (Secure File Transfer Protocol): FTP'nin güvenli sürümü olup, TLS (Transport Layer Security) ve SSL (Secure Sockets Layer) şifreleme kullanır. HTTP ve HTTPS: Web sayfaları göndermek ve almak için kullanılır, HTTPS internet işlemlerini güvenli hale getirir. AS2 ve AS4: Veri değişimi için kamu internetini kullanan protokollerdir, AS4 daha gelişmiş güvenlik özellikleri sunar. OFTP2: En son Odette dosya transfer protokolü sürümü olup, şifreleme, veri sıkıştırma ve büyük dosyaları destekleme imkanı sunar. API'ler (Application Programming Interfaces): Uygulamalar, yazılımlar ve veri kaynakları arasında etkileşimi ve veri değişimini sağlar.

MQTT ve MQTT-SN arasındaki temel farklar şunlardır: 1. Protokol Kullanımı: MQTT, TCP/IP üzerinden çalışırken, MQTT-SN UDP gibi diğer çift yönlü transportları kullanır. 2. Mesaj Yapısı: MQTT-SN, PUBLISH mesajlarındaki konu adlarını kısa 2 baytlık konu kimlikleriyle değiştirir. 3. QoS Seviyeleri: MQTT-SN, QoS -1 seviyesini destekler, bu da mesajların onay alınmadan gönderilmesini sağlar ve güç tüketimini azaltır. 4. Uyku Modu: MQTT-SN, cihazların uyku moduna geçip mesajları kuyrukta tutmasına olanak tanır, bu da düşük güç tüketimi gerektiren senaryolar için idealdir. 5. Güvenlik: MQTT-SN, bağlantılarda kullanıcı adı ve şifre tabanlı authentication sağlamaz, bu da güvenlik riskleri oluşturabilir.

IMAP (Internet Message Access Protocol), e-posta iletişimi için kullanılan bir protokoldür ve aşağıdaki işlevleri yerine getirir: 1. E-posta Erişim ve Yönetimi: Kullanıcıların e-posta hesaplarına erişimini sağlar ve e-posta iletilerini yönetmelerine olanak tanır. 2. Eşzamanlı Erişim: Birden fazla cihaz veya istemci üzerinden e-posta hesaplarına eşzamanlı erişime izin verir, bu da farklı cihazlar arasında e-postaların senkronize edilmesini sağlar. 3. Klasör ve Etiket Desteği: E-posta iletilerini klasörlere veya etiketlere düzenleme ve sınıflandırma yeteneği sunar. 4. Güvenlik: Kullanıcı kimlik doğrulama ve şifreleme ile e-postaların güvenliğini sağlar. Bu özellikler, IMAP'in e-posta hizmetlerinin verimli ve güvenilir bir şekilde çalışmasını sağlar.

DALI (Digital Addressable Lighting Interface) ve KNX (Bina Otomasyonu Protokolü) arasındaki temel farklar şunlardır: Kullanım Alanı: DALI, sadece aydınlatma sistemlerinin kontrolü için geliştirilmiş bir protokoldür. KNX, aydınlatma dahil olmak üzere HVAC, güvenlik, enerji yönetimi gibi çeşitli bina sistemlerinin entegre çalışmasını sağlayan bir otomasyon protokolüdür. Kapsama Alanı: DALI, her linyede 64 adet adresleme kapasitesine sahiptir ve kablo mesafesi en fazla 300 mt olabilir. KNX, cihazlar arasında 24V ile 29V DC hattı üzerinden hem veri transferi hem de enerji sağlar. Entegrasyon: DALI, ağ geçidi kullanılarak KNX sistemine entegre edilebilir. KNX, diğer sistemlerle (BACnet, LON, IP ağları vb.) birleştirilebilir ve çeşitli iletişim ortamlarını destekler. Avantajlar: DALI, hassas ışık kontrolü, enerji tasarrufu ve bakım kolaylığı sağlar. KNX, merkezi ve esnek kontrol ile enerji verimliliğini artırır, kullanıcı konforunu yükseltir ve işletme maliyetlerini düşürür.

Radiolink 10 kanallı alıcılar, DSSS (Direct Sequence Spread Spectrum) ve FHSS (Frequency Hopping Spread Spectrum) yayılı spektrum protokollerini kullanır.

iSNS (Internet Storage Name Service) protokolü şu şekilde çalışır: 1. Cihazların Kaydı: iSNS, depolama cihazlarının iSNS sunucusuna kayıt olmasını sağlar. 2. Bilgi Sorgulama: Kayıtlı cihazlar ve diğer varlıklar, iSNS veritabanını sorgulayarak bilgi alabilir. 3. Yönetim Hizmetleri: iSNS, Fibre Channel ağlarında bulunanlara benzer yönetim hizmetleri sunar. 4. Merkezi Yapılandırma: iSNS sunucusu, bir depolama ağının konsolide yapılandırma noktası olarak kullanılabilir.

PPTP (Point-to-Point Tunneling Protocol) ve L2TP (Layer 2 Tunneling Protocol) arasındaki temel farklar şunlardır: - Güvenlik: L2TP, daha güçlü şifreleme ve dijital sertifikalar kullanarak PPTP'den daha güvenlidir. - Performans: PPTP, daha hızlı bağlantı sağlar çünkü şifreleme seviyesi düşüktür. - Ek yapılandırma: PPTP'nin kurulumu ve yapılandırması daha kolaydır, L2TP ise ek sertifikalar ve yapılandırma gerektirir. - Uyumluluk: L2TP, TCP veya UDP üzerinden çalışırken, PPTP sadece TCP kullanır. - NAT traversal: PPTP, yerleşik NAT traversal özelliklerine sahiptir, L2TP ise ek yapılandırma ile bu özelliği destekler.