Padişah

Haseki Sultan, Osmanlı padişahlarının çocuk doğuran cariyelerine verilen bir unvandır. Bu unvana sahip cariyeler: Padişahın en gözdesi olarak kabul edilirdi. Samur kürk giydirilir ve kıymetli taşlardan yapılmış taç takarlardı. Ayrı bir oda tahsis edilir, hizmetlerine cariyeler ve silahtar tayin edilirdi. Haseki sultan unvanı, 16. yüzyıldan 17. yüzyılın sonuna kadar kullanılmıştır. En meşhur haseki sultanlardan bazıları: Baş Haseki Mahidevran Sultan; Hürrem Sultan (Kanuni Sultan Süleyman'ın eşi); Kösem Sultan (I. Ahmed'in haseki).

Taşhan'ın hangi padişah zamanında yapıldığına dair bilgi, yapılan yere göre değişiklik göstermektedir: Afyonkarahisar'ın Çay ilçesindeki Taşhan, Anadolu Selçuklu Sultanı 3. Gıyaseddin Keyhüsrev döneminde, 1279 yılında tamamlanmıştır. Trabzon'daki Taşhan, Trabzon Valisi İskender Paşa tarafından 1531-1533 yılları arasında yaptırılmıştır. Uşak'taki Taşhan (Bedesteni), 1901 yılında bir İtalyan mimar tarafından tasarlanmıştır. Tokat'taki Taşhan, 1626-1632 yılları arasında inşa edilmiştir.

III. Mehmed, tarihte en çok idam gerçekleştiren padişah olarak öne çıkmaktadır. Kundaktaki bebekler dahil 19 kardeşini ve ayrıca oğlu Şehzade Mahmut'u boğdurtmuştur. Diğer padişahlar arasında da idam gerçekleştirenler bulunmaktadır: Fatih Sultan Mehmed: 2 yaşındaki Ahmet ve Hasan'ı öldürtmüştür. Yavuz Sultan Selim: Kardeşleri Ahmed ve Korkut'u öldürtmüştür. IV. Murad: Kardeşleri Bayezid ve Süleyman'ı öldürtmüştür.

Muhteşem Yüzyıl dizisinde Şehzade Mustafa, babası Kanuni Sultan Süleyman'ın emriyle cellatlarca boğularak öldürülmüştür. Şehzade Mustafa'nın öldürülmesinin nedenleri arasında şunlar gösterilmektedir: Hürrem Sultan ve Rüstem Paşa'nın etkisi. İran'a mektuplar. Halk ve asker arasındaki popülerliği.

Ak Sancak, Osmanlı'nın bilinen ilk sancağı olup, Yavuz Sultan Selim'e kadar tek sancak olarak kullanılmıştır. Bu sancağın, Selçuklu hükümdarı III. Alâeddin Keykubad tarafından Osmanlı Devleti'nin kurucusu Osman Gazi'ye gönderildiği bilinmektedir.

Sultan V. Mehmet Reşad, Osmanlı padişahları arasında tahta çıkan en yaşlı padişahtır. Eğitimi ve ilgi alanları: Sarayda özel eğitim görerek Arapça, Farsça ve İslami ilimleri öğrendi. Mevleviliği benimsedi. Edebiyata büyük ilgi duydu, Farsça ve birçok dilde gazeller kaleme aldı. Saltanatı: 31 Mart Vakası'nın ardından 27 Nisan 1909'da tahta çıktı. Devlet yönetimi, daha çok İttihat ve Terakki Partisi'nin elindeydi. Saltanatı döneminde Osmanlı Devleti, I. Dünya Savaşı'na girdi ve dağılma süreci hızlandı. Kişisel hayatı: Eşi Dilfrib Kadın Efendi'dir. Mehmed Ziyaeddin Efendi, Mehmet Necmettin Efendi ve Ömer Hilmi Efendi adında üç çocuğu oldu.

Osmanlı Devleti, padişahlar tarafından yönetilmiştir. Osmanlı soyundan gelen hükümdarlar, devleti babadan oğula intikal eden bir anlayışla yönetmişlerdir. Osmanlı Devleti'nin yönetiminde padişaha yardımcı olan, "Dîvân-ı Hümâyun" adı verilen bir meclis de bulunmaktaydı.

V. Murad, 30 Mayıs 1876'dan 31 Ağustos 1876'ya kadar 93 gün tahtta kalarak en kısa süre tahtta kalan Osmanlı padişahıdır.

1 Temmuz 1896 tarihinde Osmanlı padişahı Sultan Abdülmecit'tir. Sultan Abdülmecit, 25 Nisan 1823 tarihinde doğmuş ve 1 Temmuz 1839 tarihinde tahta çıkmıştır.

VI. Mehmed Vahdettin (1918-1922), Osmanlı İmparatorluğu'nun son padişahıdır. Bazı özellikleri: Babası Sultan Abdülmecid, annesi Gül-İstü (Gülistan) Münîre Dördüncü Kadınefendi'dir. 2 Şubat 1861 tarihinde İstanbul'da doğmuştur. 1 Kasım 1922'de saltanat kaldırılmıştır. 17 Kasım 1922'de İstanbul'dan ayrılmış, 16 Mayıs 1926'da Sanremo, İtalya'da sürgünde ölmüştür.

Kıssadan hisse padişah hikayelerinden bazıları şunlardır: Nalıncı Baba - Padişahın İşine. Yıldırım Beyazıt Han'ın Mahkemede Şahitlik Hikayesi. Hızır Aleyhisselam'ı Görmek İsteyen Padişah Hikayesi. Ayrıca, "yenimaltepegazetesi.com" ve "zuhurdergisi.com" sitelerinde de kıssadan hisse padişah hikayeleri bulunmaktadır.

Fatih Sultan Mehmed'in zeki ve güçlü bir padişah olmasının bazı nedenleri: Eğitim: Çocukluğundan itibaren çok iyi bir eğitim almış, Akşemseddin, Molla Gürani, Molla Hüsrev gibi dönemin değerli hocalarından ders görmüştür. Askeri Deha: İstanbul'un fethi sırasında gösterdiği stratejik zeka ve yenilikçi topçu kullanımı, deniz ve kara kuvvetlerini koordine etmesi, fetihte kritik rol oynamıştır. Kültürel ve Entelektüel İlgi: Bilim, sanat ve edebiyata büyük önem vermiş, farklı milletlerden bilim insanlarını ve sanatçıları İstanbul'a çekerek şehri bir kültür ve bilim merkezi haline getirmiştir. Adalet ve Reformlar: Adil bir yönetici olarak tanınır, halkın refahını ön planda tutmuş ve çeşitli reformlar gerçekleştirmiştir. Hoşgörü Politikası: Farklı milletlerin ve dinlerin barış içinde bir arada yaşamasını sağlamıştır.

Osmanlı'da en çok mason olan padişah, Sultan V. Murad'dır. V. Murad, şehzadeliği sırasında Proodos Locası'nda masonluğa intisap etmiş ve 1872 yılında 18. dereceye kadar yükseltilmiştir. Diğer padişahlar arasında mason olanlar da bulunmaktadır, örneğin Sultan II. Abdülhamid, ağabeyi V. Murad'ın mason olması nedeniyle ilk zamanlarda masonluğa karşı olumsuz tavır almamıştır.

Çelebi Sultan Mehmet'in (II. Mehmet) ölüm nedeni kalp krizi veya dizanteri olarak belirtilmektedir. Mezarının gizli olmasının nedeni ise, Fatih Sultan Mehmet'in ölümünden sonra oğulları Bayezid ve Cem arasında başlayan iktidar mücadelesi olarak gösterilmektedir. Fatih Sultan Mehmet'in naaşı, ölümünden sonra gizlice İstanbul'a gönderilmiş ve ancak 11 gün sonra haber alınabilmiştir. Fatih Sultan Mehmet'in türbesi, İstanbul'un Fatih ilçesindeki Fatih Camii haziresindedir.

1394 yılında Osmanlı'da I. Bayezid (Yıldırım Bayezid) padişahtı. I. Bayezid, 1389'dan 1402 yılına kadar Osmanlı tahtında hüküm sürmüştür.

Dündar Osmanoğlu, Sultan II. Abdülhamid'in torunudur. Tam soyağacı şu şekildedir: - 16. Sultan I. Abdülmecid - 8. Sultan II. Abdülhamid - 17. Tirimüjgan Kadınefendi - 4. Şehzade Mehmet Selim Efendi - 5. Nilüfer Hanım - 2. Şehzade Mehmet Abdülkerim Efendi - 1. Şehzade Dündar Ali Osman (Dündar Osmanoğlu).

Velâdet-i Hümâyun, Osmanlı Devleti'nde padişah veya şehzade doğumlarını kutlamak amacıyla düzenlenen törenlerin adıdır. Bu törenlerde şu etkinlikler gerçekleştirilirdi: Sarayda kutlamalar: Müzik, ziyafet ve hediyelerle süslenen kutlamalar yapılırdı. Halkın katılımı: Törenler, halk arasında da şenlikler ve meydanlarda eğlencelerle kutlanırdı. Hediye dağıtımı: Yoksullara yardım edilir, zekât ve sadaka dağıtılırdı. Diplomatik ilişkiler: İktidardaki padişahın doğum günleri, diplomatik münasebetlerin iyileştirilmesi için de bir fırsat olarak değerlendirilirdi. "Velâdet" kelimesi "doğum" anlamına gelirken, "Hümâyun" Osmanlı hanedanını ifade eder.

Babıali (Osmanlı hükümet binası) I. Abdülhamit döneminde adını almıştır.

Osmanlı Devleti'nde hazırlanan layihalar, çeşitli padişah dönemlerinde kaleme alınmıştır. Öne çıkan bazı padişahlar ve dönemlerinde hazırlanan layihalar şunlardır: III. Selim: III. Selim döneminde, imparatorluğun iktisadî, siyasî, askerî, malî, dinî ve ilmî durumuyla ilgili yapılması düşünülen ıslahatları içeren layihalar hazırlanmıştır. Sultan IV. Murat ve I. İbrahim: Koçi Bey, bu padişahlara ülke yönetimindeki sorunların tespiti için raporlar sunmuştur. I. Abdülhamit ve III. Selim: Koca Yusuf Paşa, bu dönemlerde sadrazamlık yapmış ve III. Selim'in isteği üzerine nizâm-ı devlete dair layihalar hazırlamıştır. Ayrıca, Sultan III. Ahmet ve I. Mahmut dönemlerinde de layiha çalışmaları yapılmıştır.

Osmanlı'da örfi hukuk, padişaha aittir. Örfi hukuk, İslamiyet öncesinden bu yana devam eden töre kurallarının İslamiyet’e aykırı olmayacak şekilde düzenlenmesiyle oluşmuştur. Örfi hukuk metinleri, padişah tarafından ya da padişah onayından geçmiş Divan kararı ile çıkar ve bu kararın baş kısmı bizzat padişahın şahsi yazısı olan "hatt-ı hümayun" ile yazılırdı.