"İstanbul'u Dinliyorum" şiiri, Orhan Veli Kanık tarafından şu şekilde yazılmıştır: > İstanbul’u dinliyorum, gözlerim kapalı; > Önce hafiften bir rüzgâr esiyor; > Yavaş yavaş sallanıyor > Yapraklar, ağaçlarda; > Uzaklarda, çok uzaklarda > Sucuların hiç durmayan çıngırakları; > İstanbul’u dinliyorum, gözlerim kapalı. > İstanbul’u dinliyorum, gözlerim kapalı; > Kuşlar geçiyor, derken; > Yükseklerden, sürü sürü, çığlık çığlık, > Ağlar çekiliyor dalyanlarda; > Bir kadının suya değiyor ayakları; > İstanbul’u dinliyorum, gözlerim kapalı. > İstanbul’u dinliyorum, gözlerim kapalı; > Serin serin Kapalı Çarşı; > Cıvıl cıvıl Mahmutpaşa; > Güvercin dolu avlular. > Çekiç sesleri geliyor doklardan, > Güzelim bahar rüzgârında ter kokuları; > İstanbul’u dinliyorum, gözlerim kapalı. > İstanbul’u dinliyorum, gözlerim kapalı; > Başımda eski âlemlerin sarhoşluğu, > Loş kayıkhaneleriyle bir yalı; > Dinmiş lodosların uğultusu içinde > İstanbul’u dinliyorum, gözlerim kapalı. > İstanbul’u dinliyorum, gözlerim kapalı; > Bir yosma geçiyor kaldırımdan; > Küfürler, şarkılar, türküler, laf atmalar. > Bir şey düşüyor elinden yere; > Bir gül olmalı; > İstanbul’u dinliyorum, gözlerim kapalı. > İstanbul’u dinliyorum, gözlerim kapalı; > Bir kuş çırpınıyor eteklerinde; > Alnın sıcak mı değil mi, bilmiyorum; > Dudakların ıslak mı değil mi, bilmiyorum; > Beyaz bir ay doğuyor fıstıkların arkasından > Kalbinin vuruşundan anlıyorum; > İstanbul’u dinliyorum.