MeyveAğaçları

Ağaç dibi çapalama ve sulama için en uygun zamanlar: Çapalama: Ağaç dipleri genellikle kış aylarında, özellikle de ağaçların uykuda olduğu Ocak ve Şubat aylarında çapalanmalıdır. Sulama: Ağaçların sulanma sıklığı, ağaç türüne, toprak türüne ve iklim koşullarına bağlıdır. Ağaç bakımı için en doğru zamanları belirlemek amacıyla bir uzmana danışılması önerilir.

En iyi tropikal meyve ağacı, kişisel tercihlere ve yetiştirme koşullarına bağlı olarak değişebilir. Ancak, bazı popüler tropikal meyve ağaçları şunlardır: Mango: Her dem yeşil orta büyüklükte ağaçlar oluşturur ve uzun ömürlü bir bitkidir. Papaya: Kurak iklime toleranslı olup, subtropik iklim koşullarında da yetiştirilebilir. Avokado: Sağlıklı yağlar açısından zengindir ve yemeklerde sıkça kullanılır. Guava: C vitamini açısından zengindir ve hem taze hem de işlenmiş halde tüketilir. Pitaya (Ejderha Meyvesi): C vitamini, fosfor ve kalsiyum açısından zengindir, ayrıca sindirime faydalıdır. Tropikal meyve ağacı yetiştirirken, bölgenin iklim ve toprak koşullarını göz önünde bulundurmak önemlidir.

Bahçede yapılan bazı budama türleri şunlardır: Şekillendirme Budaması: Ağaçların düzgün bir yapı kazanması ve ideal bir taç yapısına kavuşması için yapılır. Gençleştirme Budaması: Ağaçlarda yeniden kuvvetli sürgünler oluşturarak yeni bir taç meydana getirmek, verimi ve meyve kalitesini artırmak için yapılır. Verim Budaması: Meyve ağaçlarında, o yıl yeterli ürün elde etmek ve sonraki yıllarda verim verecek yeni sürgünler oluşturmak için yapılır. Taç Seyreltme, Taç Kaldırma, Taç Azaltma ve Taç Temizleme: Işık ve hava sirkülasyonunu artırmak, tehlikeli dalları uzaklaştırmak gibi amaçlar için yapılan budama teknikleridir. Sezon Dışı Budama: Rüzgar veya fazla meyve yükü nedeniyle kırılan dalların, uygun mevsim olmasa da acil olarak budanması işlemidir. Budama zamanı, ağacın türüne ve çevresel koşullara bağlıdır.

Çiçek monilyası ilacını, sert çekirdekli meyve ağaçlarında şu dönemlerde atmak gerekir: Birinci ilaçlama: Çiçeklenme başlangıcında, ağaçların %5-10'u çiçek açtığında. İkinci ilaçlama: Tam çiçeklenmede, ağaçların %90-100'ü çiçek açtığında. İlaçlama yaparken, arıların çalışmadığı serin saatler tercih edilmeli ve ambalaj üzerindeki etiket talimatları takip edilmelidir.

Müstakil bahçeye dikilebilecek bazı bitkiler: Beyaz kartopu (Viburnum Opulus). Kırmızı fırça (Callistemon). Melisa (Melissa Officinalis). Arap yasemin (Jasminum Sambac). Mor salkım (Wisteria). Acem borusu (Campsis Radicans). Süs akasyası (Robinia Pseudoacacia). Şimşir, taflan, lavanta. Zeytin, lavanta, defne, adaçayı. Bitki seçiminde, alanın iklimine, ışık alma durumuna ve bakım gereksinimlerine dikkat edilmelidir.

Dur ağacı olarak belirtilen bir ağaç türü bulunamamıştır. Ancak, genel olarak ağaçların su ihtiyacı şu şekilde karşılanır: Sulama sıklığı: Ağaçların sulama ihtiyacı, türlerine, yaşlarına, büyüklüklerine, hava koşullarına ve toprak durumuna bağlı olarak değişir. Sulama yöntemi: Damlama sulama, salma sulama ve fiskiyeli sulama gibi yöntemler kullanılabilir. Sulama zamanı: Gece geç saatlerde veya sabah erken saatlerde sulama yapmak, suyun buharlaşmasını azaltarak toprağın daha iyi emmesini sağlar. Ağaçların su ihtiyacını belirlemek için yerel uzmanlardan veya bahçe uzmanlarından yardım alınabilir.

En iyi meyve ağacı, kişisel tercihler ve yetiştirme koşullarına bağlı olarak değişebilir. Ancak, elma, armut, şeftali, erik ve kiraz gibi türler genellikle yüksek verim ve dayanıklılıklarıyla bilinir. Granny Smith elması ve Bartlett armudu, yüksek verimlilikleri ve dayanıklılıkları ile öne çıkar. Redhaven ve Elberta şeftali çeşitleri, erken meyve vermesi ve bol ürün sağlaması ile bilinir. Mutsu ve Fuji elma çeşitleri, büyük meyveleri ve uzun raf ömürleri ile dikkat çeker. Ayrıca, incir, zeytin, kayısı ve narenciye türleri de iç mekanlarda yetiştirilebilir ve meyve verebilir. Meyve ağacı seçerken, iklim, toprak yapısı ve bakım gereksinimleri gibi faktörleri göz önünde bulundurmak önemlidir.

Testere ile aşı yapılan ağaçlar, genellikle büyük çaplı ağaçlardır ve bu işlem, yarma aşısı veya kakma aşısı gibi yöntemlerle yapılır. Yarma aşısı, 2,5-10 cm ve daha yüksek çaplara sahip ağaçlara uygulanabilir. Kakma aşısı, 7,5-10 cm ve daha kalın dallara uygulanabilir. Ayrıca, ceviz gibi kalın kabuklu ağaçlar da testere ile aşı yapılabilir. Aşı yapılacak ağaçların seçimi ve aşılama teknikleri konusunda bir uzmana danışılması önerilir.

Taç formunda meyve ağaçlarından bazıları şunlardır: Yuvarlak taçlı meyve ağaçları. İçi boş taç (huni tacı) meyve ağaçları. Konik taçlı (iğ) meyve ağaçları. Sütun taçlı meyve ağaçları. Ayrıca, Prunus persica (süs şeftalisi) gibi bazı türler de yuvarlak taç oluşturur.

Malta eriğinin verimli olması için aşağıdaki adımlar izlenmelidir: Toprak ve iklim koşulları: İyi drene edilmiş, humuslu ve besin bakımından zengin topraklar tercih edilmelidir. Dikim ve budama: Fidan dikimi, kışları ılık geçen yerlerde sonbaharda, soğuk geçen bölgelerde ise ilkbaharda yapılmalıdır. Sulama ve gübreleme: Toprak nemi sürekli korunmalı, ancak su birikintileri oluşturulmamalıdır. Zararlılarla mücadele: Organik böcek ilaçları kullanılarak zararlılarla mücadele edilebilir. Kışa hazırlık: Genç fidanların etrafına malç eklenerek köklerin donması engellenebilir. Malta eriği yetiştiriciliğinde toprak analizi yapılması ve gübrelemenin bu analiz sonuçlarına göre düzenlenmesi önerilir.

Çerimoya (Annona cherimola) bitkisi, 2 hafta veya 1 ay aralıklarla sulanmalıdır. Toprağın eşit derecede nemli kaldığından ancak suyla tıkanmadığından emin olmak önemlidir.

Çiçek açan meyve ağaçlarından bazıları şunlardır: Sert çekirdekli meyve ağaçları. Diğer meyve ağaçları. Ayrıca, asmalar da çiçek açar; örneğin, Vitis vinifera L. türünde çiçekler %99 oranında erdişidir.

Sot fidanının kaç yılda meyve vereceği hakkında bilgi bulunamadı. Ancak, genel olarak meyve fidanlarının meyve verme süresi, türüne, bakımına ve çevresel koşullara bağlı olarak değişiklik gösterir. Bazı meyve ağaçlarının dikimden sonra kaç yılda meyve vermeye başladığı şu şekildedir: Elma: 2-5 yıl. Kiraz ve vişne: 3-5 yıl. Kayısı: 2-4 yıl. Şeftali, erik: 2-3 yıl. Ceviz, badem: 3-5 yıl. Zeytin: 5-8 yıl. Daha fazla bilgi için fidanistanbul.com, fidanvadisi.com veya semercioglufidancilik.com gibi fidanlıkların web siteleri ziyaret edilebilir.

Şeftali ağacı çiçek açınca yapılması gerekenler şunlardır: Gübreleme: Mart ayı başında ve Mayıs ayı başında olmak üzere, azotlu gübreler serpme şeklinde verilmelidir. Budama: Çiçek ve odun gözlerini karışık taşıyan dallar seyreltilmelidir. Seyreltme: Küçük meyveli çeşitlerde 8-12 cm, orta iri meyveli çeşitlerde 12-15 cm, iri meyveli çeşitlerde 15-20 cm aralıklarla, meyve dal üzerinde kalacak şekilde yapılmalıdır. Sulama: Hava sıcaklığı, yağış miktarı, toprak yapısı ve taban suyu yüksekliği gibi faktörlere bağlı olarak sulama sıklığı ayarlanmalıdır. Şeftali ağacı bakımı için bir tarım uzmanına danışılması önerilir.

Meyve ağaçlarına ilkbaharda azot bakımından zengin gübreler verilmelidir. İlkbaharda verilebilecek bazı gübre türleri: Organik gübreler. Dengeli N-P-K gübreler. Gübreleme programı, bölgenin iklim koşullarına, toprak yapısına ve ağaçların yaşına bağlı olarak değişebilir.

Dut ve badem birlikte yetiştirilebilir, çünkü farklı iklim ve toprak koşullarına uyum sağlayabilen ağaçlardır. Badem, ılıman iklim koşullarını sever ve kumlu, çakıllı topraklarda daha iyi gelişir. Türkiye'de badem yetiştiriciliği yapılan bölgeler arasında Muğla, İçel, Antalya, Elazığ, Denizli ve Karaman bulunurken, dut yetiştiriciliği daha çok İç Anadolu Bölgesi'nde yaygındır.

Erik ağaçları, kışın ılıman geçtiği ve fazla yağış olmayan bahçelere Kasım-Aralık aylarından itibaren dikilebilir. Erik ağaçları için uygun bahçe kurulumu şu adımları içerir: Toprak işleme: Yağışlı bölgelerde örtü bitkisi kullanılarak, yağışın az olduğu bölgelerde ise sonbaharda sürülerek bahçe hazırlanır. Drenaj ve tesviye: Drenaj sorunu varsa kanallar açılır ve arazi tesviyesi yapılır. Çeşit seçimi: Kendine verimli çeşitler bloklar halinde, kısır çeşitler ise birbirini tozlayacak şekilde dikilir. Dikim mesafesi: Dikim aralığı 4x5, 5x5, 6x6 veya 7x7 metre olarak belirlenir. Erik ağaçları, farklı toprak ve iklim koşullarına uyum sağlayabilen türler içerir.

Kara mürver fidanları, dikildikten 1 yıl sonra çiçek açmaya ve meyve vermeye başlar.

Safa Taqat WP, çeşitli bitkilerde mantar hastalıklarına karşı kullanılır. Bazı bitkiler ve hastalık isimleri: Elma: Karaleke (Venturia inaequalis), külleme (Podosphaera leucotricha). Armut: Karaleke (Venturia pirina), monilya (Monilinia laxa). Şeftali, Kayısı, Kiraz, Vişne: Çiçek monilyası (Monilinia laxa). Ayva: Monilya (Sclerotinia linhartiana). Şeker Pancarı: Yaprak leke hastalığı (Cercospora beticola). Turunçgiller: Kahverengi çürüklük ve gövde zamklanması (Phytophthora citrophthora). Kabakgiller: Külleme (Erysiphe cichoracearum, Sphaerotheca fuliginea). Tüketim amaçlı bağ yaprağı hasadı yapılacak bağ alanlarında kullanımı tavsiye edilmez.

Fidan dip kurdu (Capnodis spp.) başta olmak üzere, aşağıdaki ağaç türlerinde görülür: erik; kayısı; Antep fıstığı; şeftali; badem; elma. Ayrıca, söğüt, çitlembik, idris, incir ve kuzu kulağı gibi bitkilerde de zarar yapar.