Lenfoma

Çocuklarda en sık görülen Hodgkin lenfoma tipi, nodüler skleroz alt tipidir.

Lenfomada tanı koymak için çeşitli tahliller yapılır: 1. Tam Kan Sayımı (TKS): Kanın temel bileşenlerini değerlendirerek anemi ve lenfosit sayısındaki değişiklikleri tespit eder. 2. Biyokimyasal Kan Testleri: Karaciğer enzimleri, böbrek fonksiyon testleri ve laktat dehidrogenaz (LDH) gibi parametreler incelenir. 3. Serolojik Testler: HIV, hepatit B ve C testleri gibi enfeksiyonların varlığını tespit eder. 4. Genetik Testler: Lenfoma hücrelerinde meydana gelen genetik değişiklikleri inceler. 5. İmmünofenotipleme: Lenfoma hücrelerinin yüzey özelliklerini belirleyerek hangi tür lenfoma olduğunu belirler. Ayrıca, biyopsi ve görüntüleme testleri (PET, BT, MRG) de tanı sürecinde önemli rol oynar.

Lenf kanseri (lenfoma) belirtileri arasında şunlar bulunur: Lenf bezlerinde şişlik: Genellikle boyun, koltuk altı veya kasık bölgesinde, ağrısız şişlik. Açıklanamayan kilo kaybı: Belirgin bir neden olmaksızın kilo kaybı. Gece terlemeleri: Özellikle gece artan terlemeler. Yüksek ateş: Sebebini bilmeden yükselen ateş. Yorgunluk ve halsizlik: Sürekli yorgunluk hissi. Kaşıntı: Genellikle döküntüsüz, yoğun ve inatçı kaşıntı. Solunum güçlüğü veya göğüs ağrısı: Büyüyen lenf bezlerinin akciğerlere baskı yapması sonucu. İştahsızlık: Metabolizmanın hızlanması veya kansızlık nedeniyle. Bu belirtiler başka hastalıklarla da ilişkili olabileceğinden, uzun süre devam etmeleri durumunda bir doktora başvurulması önerilir.

Mide psödolenfoma — ilk kez 1958'de Smith ve Helwing tarafından tanımlanan, midede oluşan atipik lenfoproliferatif bir süreçtir. Özellikleri: - Genellikle kronik ülser ile ilişkilidir. - Mikroskop altında, nispeten monoton küçük lenfositlerin geniş alanları bazen plazma hücreleriyle karışmış olarak görülür. Tedavi: - Malignite potansiyeli olduğu için, radikal cerrahi müdahale önerilir. Not: Kesin tanı ve tedavi için bir doktora başvurulması gerekmektedir.

Hiperplazi lenfoid ve neoplastik terimleri birlikte değerlendirildiğinde, lenfoid dokunun anormal şekilde büyümesi (hiperplazi) ve bu büyümenin neoplastik (tümöral) olması durumu ifade eder. Bu durum, lenf düğümlerinin (lenf bezleri) enfeksiyon, bağışıklık hastalıkları veya kanser gibi çeşitli nedenlerle büyümesi anlamına gelir.

T-hücreli lenfomalar, bağışıklık sisteminin önemli bir parçası olan T hücrelerinden kaynaklanan malignitelerdir. Bazı T-hücreli lenfoma türleri: Periferik T Hücreli Lenfoma (PTCL): T hücrelerinin anormal büyümesi ile karakterize edilen bir grup lenfoma türüdür. Akut Lenfoblastik Lösemi (ALL): Hem T hücrelerinden hem de B hücrelerinden kaynaklanabilen bir kan kanseridir. Adult T Hücreli Lenfoma (ATLL): HTLV-1 virüsü tarafından tetiklenen bir lenfomadır. Mycosis Fungoides: Ciltte lezyonlar oluşturan ve ilerleyici bir seyir izleyen bir T hücreli lenfomadır. Sézary Sendromu: Mycosis fungoides'in ilerlemiş bir formudur. Anaplastic Large Cell Lymphoma (ALCL): Anaplastik büyük hücrelerin anormal çoğalması ile karakterize bir lenfoma türüdür. Extranodal Natural Killer/T Cell Lymphoma (ENKTL): Genellikle burun ve üst solunum yollarında ortaya çıkan, NK hücrelerinden kaynaklanan bir lenfoma türüdür. Cutaneous T Cell Lymphoma (CTCL): Ciltte T hücrelerinin anormal çoğalması ile karakterize edilen bir grup lenfomadır.

Lum tedavisi ifadesi, iki farklı hastalık olan lösemi ve lenfoma tedavilerini kapsıyor olabilir. Lösemi tedavisi, lösemi türüne, hastanın yaşına ve genel sağlık durumuna göre değişir. Tedavi yöntemleri şunlardır: - Kemoterapi: Kanser hücrelerini öldürmek ve büyümelerini engellemek için güçlü ilaçlar kullanılır. - Radyasyon tedavisi: X ışınları kullanılarak kanser hücrelerinin DNA'sı hasara uğratılır. - İmmünoterapi: Bağışıklık sistemini güçlendirmek için ilaçlar kullanılır. - Kök hücre nakli: Kemik iliğindeki lösemi hücrelerinin sağlıklı hücrelerle değiştirilmesi. - Hedefli tedavi: Kanser hücrelerinin çoğalmasını engelleyen ilaçlar kullanılır. Lenfoma tedavisi ise şu yöntemleri içerir: - Kemoterapi: Tek başına veya radyoterapi ile birlikte uygulanır. - Cerrahi müdahale: Küçük bir doku veya organda meydana gelen lenf kanserinde tümörü çıkarmak için yapılır. - İmmünoterapi: Bağışıklık sistemini güçlendirerek kanser hücreleriyle savaşmasını sağlar. Her iki tedavi yöntemi de, hastalığın erken teşhisi ve uygun tedavi planının oluşturulması için bir uzmana danışmayı gerektirir.

MIPI (Mantle Cell Lymphoma International Prognostic Index) skoru, mantle hücreli lenfoma (MCL) hastalarında prognozu değerlendirmek için kullanılan bir indeksdir. Bu skor, dört bağımsız risk faktörüne dayanır: yaş, ECOG (Eastern Cooperative Oncology Group Performance Status), serum LDH seviyeleri ve WBC (beyaz kan hücreleri). MIPI skoru, hastaları düşük, orta ve yüksek risk gruplarına ayırır ve bu gruplar, tedavi kararlarının belirlenmesinde ve yaşam beklentisinin tahmininde yardımcı olur.

Diffüz büyük B hücreli (DLBCL) lenfoma, lenfositler (bir tür beyaz kan hücresi) içinde gelişen ve vücuda kan dolaşımı yoluyla yayılan agresif bir kanser türüdür. Özellikleri: - Yaygınlık: Non-Hodgkin lenfomaların en yaygın alt tipidir ve her yıl ABD'de vakaların %25-30'unu oluşturur. - Risk faktörleri: Yaş (genellikle 60 yaş üzeri), erkek cinsiyet, HIV veya Epstein-Barr virüsü enfeksiyonu, bağışıklık sisteminin zayıflaması gibi durumlar riski artırır. - Belirtiler: Lenf düğümlerinde şişme, ateş, gece terlemeleri, kilo kaybı, yorgunluk gibi sistemik semptomlar görülebilir. - Tedavi: Kemoterapi (R-CHOP protokolü), radyasyon terapisi, immünoterapi, kök hücre nakli gibi yöntemler kullanılır.

İmmünoelektroforez çeşitli hastalıkların teşhisinde ve takibinde kullanılır. Bu hastalıklar arasında: Romatoid artrit. Multipl miyelom. Lenfoma. Ayrıca, immünoelektroforez bulaşıcı hastalıkların tanısı ve tedavi etkinliğinin değerlendirilmesi için de önemlidir.

Rituksimab, aşağıdaki kanser türlerinin tedavisinde kullanılır: 1. Non-Hodgkin lenfoma. 2. Kronik lenfositik lösemi. Ayrıca, romatoid artrit gibi otoimmün hastalıklarda da etkili olduğu gösterilmiştir.

Kemik İliği Aspirasyonu ve Biyopsisi (KİAB), lösemi, lenfoma ve kemiğe metastaz yaptığı düşünülen solid tümörlerde tanı koymak amacıyla yapılır.

Non-Hodgkin ve Hodgkin lenfoma arasındaki temel farklar şunlardır: 1. Reed-Sternberg Hücreleri: Hodgkin lenfomada Reed-Sternberg hücreleri bulunurken, Non-Hodgkin lenfomada bu hücreler yoktur. 2. Köken ve Sınıflandırma: Hodgkin lenfoma, klasik ve nodular lenfosit-predominant olmak üzere iki ana tipe ayrılır. 3. Yayılma: Hodgkin lenfoma genellikle lenf düğümlerinde düzenli bir şekilde yayılırken, Non-Hodgkin lenfoma daha öngörülemeyen bir şekilde yayılabilir. 4. Risk Faktörleri ve Yaş Grubu: Hodgkin lenfoma genellikle genç yetişkinlerde ve yaşlılarda görülürken, Non-Hodgkin lenfoma her yaş grubunda ortaya çıkabilir. 5. Prognoz ve Tedavi: Hodgkin lenfoma genellikle daha iyi bir prognoza sahiptir ve tedaviye daha iyi yanıt verir.

Atipik lenfositler, lenfoma (lenf kanseri) olarak bilinen bir kanser türünde görülür. İki ana lenfoma türü vardır: 1. Hodgkin Lenfoma: Reed-Sternberg hücreleri ile karakterizedir. 2. Hodgkin Dışı Lenfoma (NHL): B hücreli veya T hücreli lenfomaları içerir ve daha çeşitli alt türlere sahiptir. Lenfoma belirtileri arasında boyun, koltuk altı veya kasıkta ağrısız lenf bezi şişlikleri, gece terlemeleri, kilo kaybı ve nedeni açıklanamayan ateş yer alır.

ANA (antinükleer antikor) testinin pozitif çıkması doğrudan kanser anlamına gelmez. Ancak, bazı kanser türleri bağışıklık sisteminde değişimlere yol açarak ANA testini pozitif çıkarabilir. ANA testi pozitif çıkan kişilerin, potansiyel maligniteleri (kanserleri) ekarte etmek veya tanımlamak için ek kan testleri ve görüntüleme çalışmaları gibi daha fazla değerlendirmeye tabi tutulması gerekebilir. ANA testi sonuçlarının doğru yorumlanması için bir sağlık uzmanına danışılması önerilir.