Lenfoma

Nodüler sklerozan Hodgkin lenfoma (HL), çocuklarda en sık görülen Hodgkin lenfoma tipidir. Hodgkin lenfoma, lenf bezlerinde kanserli hücrelerin büyümesiyle ortaya çıkar. Çocuklarda görülen Hodgkin lenfoma türleri arasında ayrıca şu tipler de bulunur: Mixed selüler tip. Lenfositten fakir HL. Lenfositten zengin klasik HL (LRHL). Çocuklarda lenfoma belirtileri fark edildiğinde, vakit kaybetmeden bir çocuk onkoloji uzmanına başvurulmalıdır.

Lenfomanın anlaşılmasına yardımcı olan bazı tahliller şunlardır: Kan testleri. Lenf nodu biyopsisi. Kemik iliği biyopsisi. Görüntüleme testleri. Lenfoma şüphesi durumunda, doğru teşhis ve tedavi için bir hematoloji uzmanına başvurulması önerilir.

Lenf kanseri (lenfoma) belirtileri arasında şunlar bulunur: Lenf bezlerinde şişlik: Genellikle boyun, koltuk altı veya kasık bölgesinde, ağrısız şişlik. Açıklanamayan kilo kaybı: Belirgin bir neden olmaksızın kilo kaybı. Gece terlemeleri: Özellikle gece artan terlemeler. Yüksek ateş: Sebebini bilmeden yükselen ateş. Yorgunluk ve halsizlik: Sürekli yorgunluk hissi. Kaşıntı: Genellikle döküntüsüz, yoğun ve inatçı kaşıntı. Solunum güçlüğü veya göğüs ağrısı: Büyüyen lenf bezlerinin akciğerlere baskı yapması sonucu. İştahsızlık: Metabolizmanın hızlanması veya kansızlık nedeniyle. Bu belirtiler başka hastalıklarla da ilişkili olabileceğinden, uzun süre devam etmeleri durumunda bir doktora başvurulması önerilir.

Mide psödolenfoması, mideyi etkileyen, genellikle iyi huylu bir lenfoid hiperplazi türüdür. Özellikleri: Sıklık: Nadir görülen bir durumdur. Belirtiler: Genellikle kronik ülser ile ilişkilidir. Malignite Riski: Bazı çalışmalar, mide psödolenfomasının malignite potansiyeli olan bir lezyon olarak kabul edilmesi gerektiğini göstermektedir. Tanı ve Tedavi: Tanı: Endoskopik biyopsi materyalinin mikroskopik tetkiki ile konur. Tedavi: Malignite potansiyeli nedeniyle radikal cerrahi müdahale önerilir.

Hiperplazi lenfoid neoplastik, lenfoid dokuların aşırı çoğalması anlamına gelir ve bu durum, neoplastik (tümöral) bir süreçle ilişkili olabilir. Lenfoid hiperplazi türleri arasında şunlar bulunur: Folliküler hiperplazi: B hücrelerini aktive eden enfeksiyonlar ve yangı durumlarında görülür. Parakortikal lenfoid hiperplazi: T hücre bölgelerinde reaktif değişikliklerle karakterizedir. Sinus histiyositozis: Lenfatik sinusların döşeyici endotel hücrelerinin hipertrofisi ve histiyositlerin infiltrasyonu ile ilişkilidir. Neoplastik lenfoid hiperplazi ise, lenfoid hücrelerin kontrolsüz çoğalması sonucu oluşan tümöral lezyonları ifade eder. Örneğin, lenfoid löykozis viral kökenli ve malign karakterli neoplastik bir hastalıktır. Bu tür durumlar genellikle kronik enfeksiyonlar, otoimmün hastalıklar veya immün sistemi baskılayıcı durumlar gibi uzun süreli etkileyen hastalıklarla ilişkilidir.

T-hücreli lenfomalar, bağışıklık sisteminin önemli bir parçası olan T hücrelerinden kaynaklanan malignitelerdir. Bazı T-hücreli lenfoma türleri: Periferik T Hücreli Lenfoma (PTCL): T hücrelerinin anormal büyümesi ile karakterize edilen bir grup lenfoma türüdür. Akut Lenfoblastik Lösemi (ALL): Hem T hücrelerinden hem de B hücrelerinden kaynaklanabilen bir kan kanseridir. Adult T Hücreli Lenfoma (ATLL): HTLV-1 virüsü tarafından tetiklenen bir lenfomadır. Mycosis Fungoides: Ciltte lezyonlar oluşturan ve ilerleyici bir seyir izleyen bir T hücreli lenfomadır. Sézary Sendromu: Mycosis fungoides'in ilerlemiş bir formudur. Anaplastic Large Cell Lymphoma (ALCL): Anaplastik büyük hücrelerin anormal çoğalması ile karakterize bir lenfoma türüdür. Extranodal Natural Killer/T Cell Lymphoma (ENKTL): Genellikle burun ve üst solunum yollarında ortaya çıkan, NK hücrelerinden kaynaklanan bir lenfoma türüdür. Cutaneous T Cell Lymphoma (CTCL): Ciltte T hücrelerinin anormal çoğalması ile karakterize edilen bir grup lenfomadır.

Lum tedavisi ifadesi, iki farklı hastalık olan lösemi ve lenfoma tedavilerini kapsıyor olabilir. Lösemi tedavisi, lösemi türüne, hastanın yaşına ve genel sağlık durumuna göre değişir. Tedavi yöntemleri şunlardır: - Kemoterapi: Kanser hücrelerini öldürmek ve büyümelerini engellemek için güçlü ilaçlar kullanılır. - Radyasyon tedavisi: X ışınları kullanılarak kanser hücrelerinin DNA'sı hasara uğratılır. - İmmünoterapi: Bağışıklık sistemini güçlendirmek için ilaçlar kullanılır. - Kök hücre nakli: Kemik iliğindeki lösemi hücrelerinin sağlıklı hücrelerle değiştirilmesi. - Hedefli tedavi: Kanser hücrelerinin çoğalmasını engelleyen ilaçlar kullanılır. Lenfoma tedavisi ise şu yöntemleri içerir: - Kemoterapi: Tek başına veya radyoterapi ile birlikte uygulanır. - Cerrahi müdahale: Küçük bir doku veya organda meydana gelen lenf kanserinde tümörü çıkarmak için yapılır. - İmmünoterapi: Bağışıklık sistemini güçlendirerek kanser hücreleriyle savaşmasını sağlar. Her iki tedavi yöntemi de, hastalığın erken teşhisi ve uygun tedavi planının oluşturulması için bir uzmana danışmayı gerektirir.

Diffüz büyük B hücreli (DLBCL) lenfoma, lenfositler (bir tür beyaz kan hücresi) içinde gelişen ve vücuda kan dolaşımı yoluyla yayılan agresif bir kanser türüdür. Özellikleri: - Yaygınlık: Non-Hodgkin lenfomaların en yaygın alt tipidir ve her yıl ABD'de vakaların %25-30'unu oluşturur. - Risk faktörleri: Yaş (genellikle 60 yaş üzeri), erkek cinsiyet, HIV veya Epstein-Barr virüsü enfeksiyonu, bağışıklık sisteminin zayıflaması gibi durumlar riski artırır. - Belirtiler: Lenf düğümlerinde şişme, ateş, gece terlemeleri, kilo kaybı, yorgunluk gibi sistemik semptomlar görülebilir. - Tedavi: Kemoterapi (R-CHOP protokolü), radyasyon terapisi, immünoterapi, kök hücre nakli gibi yöntemler kullanılır.

MIPI (Mantle Cell Lymphoma International Prognostic Index) skoru, mantle hücreli lenfoma (MCL) hastalarında prognozu değerlendirmek için kullanılan bir indeksdir. Bu skor, dört bağımsız risk faktörüne dayanır: yaş, ECOG (Eastern Cooperative Oncology Group Performance Status), serum LDH seviyeleri ve WBC (beyaz kan hücreleri). MIPI skoru, hastaları düşük, orta ve yüksek risk gruplarına ayırır ve bu gruplar, tedavi kararlarının belirlenmesinde ve yaşam beklentisinin tahmininde yardımcı olur.

İmmünoelektroforez çeşitli hastalıkların teşhisinde ve takibinde kullanılır. Bu hastalıklar arasında: Romatoid artrit. Multipl miyelom. Lenfoma. Ayrıca, immünoelektroforez bulaşıcı hastalıkların tanısı ve tedavi etkinliğinin değerlendirilmesi için de önemlidir.

Rituksimab, aşağıdaki kanser türlerinin tedavisinde kullanılır: 1. Non-Hodgkin lenfoma. 2. Kronik lenfositik lösemi. Ayrıca, romatoid artrit gibi otoimmün hastalıklarda da etkili olduğu gösterilmiştir.

Kemik İliği Aspirasyonu ve Biyopsisi (KİAB), lösemi, lenfoma ve kemiğe metastaz yaptığı düşünülen solid tümörlerde tanı koymak amacıyla yapılır.

Atipik lenfositler, lenfoma (lenf kanseri) olarak bilinen bir kanser türünde görülür. İki ana lenfoma türü vardır: 1. Hodgkin Lenfoma: Reed-Sternberg hücreleri ile karakterizedir. 2. Hodgkin Dışı Lenfoma (NHL): B hücreli veya T hücreli lenfomaları içerir ve daha çeşitli alt türlere sahiptir. Lenfoma belirtileri arasında boyun, koltuk altı veya kasıkta ağrısız lenf bezi şişlikleri, gece terlemeleri, kilo kaybı ve nedeni açıklanamayan ateş yer alır.

Non-Hodgkin ve Hodgkin lenfoma arasındaki temel farklar şunlardır: 1. Reed-Sternberg Hücreleri: Hodgkin lenfomada Reed-Sternberg hücreleri bulunurken, Non-Hodgkin lenfomada bu hücreler yoktur. 2. Köken ve Sınıflandırma: Hodgkin lenfoma, klasik ve nodular lenfosit-predominant olmak üzere iki ana tipe ayrılır. 3. Yayılma: Hodgkin lenfoma genellikle lenf düğümlerinde düzenli bir şekilde yayılırken, Non-Hodgkin lenfoma daha öngörülemeyen bir şekilde yayılabilir. 4. Risk Faktörleri ve Yaş Grubu: Hodgkin lenfoma genellikle genç yetişkinlerde ve yaşlılarda görülürken, Non-Hodgkin lenfoma her yaş grubunda ortaya çıkabilir. 5. Prognoz ve Tedavi: Hodgkin lenfoma genellikle daha iyi bir prognoza sahiptir ve tedaviye daha iyi yanıt verir.

ANA (antinükleer antikor) testinin pozitif çıkması doğrudan kanser anlamına gelmez. Ancak, bazı kanser türleri bağışıklık sisteminde değişimlere yol açarak ANA testini pozitif çıkarabilir. ANA testi pozitif çıkan kişilerin, potansiyel maligniteleri (kanserleri) ekarte etmek veya tanımlamak için ek kan testleri ve görüntüleme çalışmaları gibi daha fazla değerlendirmeye tabi tutulması gerekebilir. ANA testi sonuçlarının doğru yorumlanması için bir sağlık uzmanına danışılması önerilir.