Franck-Hertz deneyi, 1914 yılında Alman fizikçiler James Franck ve Gustav Ludwig Hertz tarafından gerçekleştirilen ve atomların enerji seviyelerinin kesikliliğini kanıtlayan bir fizik deneyidir. Deneyin amacı: Elektronlar ile cıva atomları arasındaki çarpışmalar sonucu üretilen enerji geçişlerini incelemek. Bohr atom modelinin doğruluğunu deneysel olarak kanıtlamak. Deney düzeneği: Katot ışını tüpü. Tüpün bir ucunda elektron saçan katot, diğer ucunda elektronları toplayan anot. Katot ile anot arasına elektronları hızlandırmak için yerleştirilen ızgara. Deney sonuçları: Hızlandırma gerilimi belirli bir değere ulaştığında, elektronların kinetik enerjisi cıva atomlarının uyarılma enerjisine eşit olur ve akım aniden düşer. Gerilim arttırılmaya devam edildiğinde, akım tekrar artar ve bu süreç, elektron her esnek olmayan çarpışmada enerji kaybedinceye kadar devam eder. Bu çalışmalarıyla Franck ve Hertz, 1925 Nobel Fizik Ödülü'ne layık görülmüşlerdir.