KaraDelikler

Kara deliklerin ejderha gibi göründüğüne dair bir bilgi bulunmamaktadır. Ancak, kara deliklerin bazı özellikleri şu şekilde sıralanabilir: Görünmezlik. Olay ufku. Tekillik. Kara delikler hakkında daha fazla bilgi edinmek için aşağıdaki kaynaklar kullanılabilir: evrimagaci.org; spacecampturkey.com; astrafizik.com.

Olay ufkunu doğrudan görmek mümkün değildir, çünkü olay ufkunu geçen hiçbir bilgi dışarı çıkamaz. Ancak, kara deliklerin çevresinde her zaman olay ufkunun yakınlarında yörüngeye girmiş gökcisimleri, gaz ve toz bulunur. 2019 yılında, "Event Horizon Telescope" (Olay Ufku Teleskobu) projesi ile ilk kez bir kara deliğin olay ufku görüntülenmiştir.

Hayır, bir kara deliğin tüm evreni yok etmesi mümkün değildir. Kara delikler, sadece olay ufkuna giren cisimleri yutabilir; bu, onların aşırı yakın çevresindeki alanla sınırlıdır.

Kara deliklerin yok edilemez olmasının nedeni, Stephen Hawking'in 1970'li yıllarda ortaya attığı teoriye göre, kara deliklerin Hawking radyasyonu yayarak kütlelerini yavaşça kaybetmesi, ancak bu sürecin çok uzun zaman almasıdır. Daha büyük kara delikler, daha az ısıda radyasyon yaydığı için yok olmaları daha uzun sürer. Bazı bilim insanları, kara deliklerin yok edilemez olmadığını düşünse de, bu konuda farklı görüşler de bulunmaktadır.

Roger Penrose, matematiksel fizik, matematik ve bilim felsefesi alanlarında önemli katkılarda bulunmuş bir bilim insanıdır. Bazı çalışmaları şunlardır: Kara delikler: 1964 yılında, Albert Einstein'ın genel görecelik teorisini kullanarak, kara deliklerin bir tekilliliğe ulaşacağını matematiksel olarak göstermiştir. Twistor teorisi: Kuantum ve görelilik kuramlarını birleştirmek amacıyla Twistor teorisini geliştirmiştir. Penrose karoları: Düzlemi sonsuza kadar kaplayabilen, ancak periyodik olarak kaplaması imkânsız olan desenler tasarlamıştır. Döngüsel evrenler modeli: Büyük Patlama'ya alternatif olarak Konformal Döngüsel Kozmoloji Teorisini ortaya koymuştur. Bilinç ve kuantum mekaniği: Bilincin kuantum seviyesinde meydana gelen değişikliklerle ilişkili olduğunu savunmuştur. Penrose, bu çalışmaları nedeniyle birçok ödül almış olup, 2020 yılında Nobel Fizik Ödülü'ne layık görülmüştür.

Sagittarius A'nın önemli olmasının bazı nedenleri: Galaktik merkezin istikrarı: Sagittarius A, devasa kütlesiyle galaksideki yıldızların ve diğer gök cisimlerinin bir arada kalmasını sağlayan bir çekim kuvveti uygular. Yıldız oluşumu ve evrimi: Kara deliğin etrafındaki yığılma diski, enerji ve radyasyon jetleri yayar, bu da çevredeki gaz bulutlarının çökmesini ve yeni yıldızların oluşmasını engeller. Gözlemsel başarılar: 2022 yılında, Olay Ufku Teleskobu (Event Horizon Telescope) ile Sagittarius A'nın ilk görüntüsü elde edilmiştir. Bilimsel keşifler: 2020 Nobel Fizik Ödülü, Sagittarius A'nın süper kütleli bir kara delik olduğunu ortaya koyan Reinhard Genzel, Roger Penrose ve Andrea Ghez'e verilmiştir.

Stephen Hawking'in "Kara Delikler" kitabının fiyatı, satış yapılan siteye göre değişiklik göstermektedir: Hepsiburada: Yaklaşık 18 TL. N11: 105,30 TL. Trendyol: 100,99 TL. idefix: 126,00 TL. Fiyatlar, kitabın basımı ve satıcıya göre farklılık gösterebilir.

Evet, Hawking ışıması (radyasyonu) kanıtlanmıştır. 1974 yılında Stephen Hawking'in ortaya attığı teori, 2019 yılında bilim insanı Jeff Steinhauer ve ekibinin laboratuvarda yaptığı bir deney ile doğrulandı.

Jean-Pierre Luminet'in kara delik çizimi, kara deliklerin görsel olarak ilk kez tasvir edilmesi açısından önemlidir. 1979 yılında, kara deliklerin varlığı henüz bir teori olarak kabul edilirken, Luminet bir kara delik görüntüsü oluşturmak için bir IBM 7040 bilgisayarı ve çini mürekkebi kullanmıştır. 40 yıl sonra, 2019'da ilk defa kara delik görüntüleri elde edildiğinde, Luminet'in çiziminin bu görüntülerle neredeyse birebir eşleştiği fark edilmiştir.

Phoenix A kara deliği, Dünya'dan 8,61 milyar ışık yılı uzaklıktadır.

Hawking radyasyonu deneyi, fizikçi Stephen Hawking'in kara deliklerin zamanla buharlaşıp yok olacağı teorisini doğrulamak için yapılan bir deneydir. Bu deneyde, bilim insanları gerçek bir kara deliğin laboratuvarda analog versiyonunu oluşturarak Hawking radyasyonunu empirik bilgiye dönüştürdüler. Deneyi gerçekleştiren bilim insanı Jeff Steinhauer ve ekibi, Bose-Einstein yoğunlaşmasını kullanarak kara deliğin "olay ufku" olarak tanımlanan kısmını temsil ettiler.

Nötron yıldızları, belirli bir kütle sınırını aşmadıkları için kara delik olamazlar. Bir nötron yıldızının kütlesi, Güneş'in kütlesinin 2-3 katını geçmemelidir.

Beyaz ve kara delikler aynı değildir, ancak birbirleriyle ilişkilidirler. Kara delikler, büyük kütleli yıldızların süpernova patlamasıyla ölmesi sonucu oluşan, madde ve ışığı içine çeken kozmik yapılardır. Beyaz delikler ise, kara deliklerin tam tersi olarak, madde, enerji ve zamanı evrene geri salan teorik uzay bölgeleridir. Şu ana kadar hiçbir beyaz delik gerçek hayatta gözlemlenmemiştir, bu nedenle beyaz delikler hâlâ bir teori olarak kabul edilmektedir.

Roger Penrose, kara deliklerin oluşumu ve genel görelilik teorisi alanındaki çalışmaları nedeniyle 2020 Nobel Fizik Ödülü'ne layık görüldü. Penrose, bu kapsamda Einstein'in genel görelilik teorisinin doğrudan bir sonucu olarak kara deliklerin var olabileceğini matematiksel olarak kanıtladı.

En net kara delik görüntüsü, Olay Ufku Teleskobu (Event Horizon) ile çekilmiştir.

Süper kütleli kara deliklerin bulunduğu mesafeler, farklı galaksilerde yer almalarına bağlı olarak değişiklik göstermektedir: 1. B2 0402+379 galaksisinde keşfedilen en büyük süper kütleli kara delik çifti, yaklaşık 750 milyon ışık yılı uzaklıkta yer almaktadır. 2. Andromeda Galaksisi'ndeki süpermasif kara delik, 2,5 milyon ışık yılı uzaklıkta olup, Dünya'ya doğru saatte 110 kilometre hızla ilerlemektedir. 3. James Webb Uzay Teleskobu tarafından gözlemlenen "Spiderweb protokümesi"ndeki galaksiler, 11 milyar ışık yılı uzaklıkta bulunmaktadır.

Kara delikler birbirini yok etmez çünkü her bir kara delikten sadece bir parçacık dışarı çıkabilir ve bu parçacık, kara deliğin kütlesini azaltarak onun küçülmesine neden olur. Bu süreç, Hawking radyasyonu olarak adlandırılır ve kuantum fiziğinin tahminlerinden kaynaklanır.

Evet, Sagittarius A kara deliği manyetik alan üretmektedir. Bilim insanları, Sagittarius A'nın etrafındaki manyetik alanları, polarize ışıkta çekilen net fotoğraflarla gözlemleyebilmişlerdir.

Phoenix A kara deliği, Güneş'ten yaklaşık 100 milyar kat daha büyük kütleye sahiptir.

Kara delikler, kütleleri nedeniyle uzay-zamanı büker. Bir cismin kütlesi ne kadar büyükse, yarattığı bükülme etkisi de o kadar fazla olur.