IşıkHızı

Michelson-Morley deneyi, ışığın eter adı verilen varsayımsal bir ortamda yayıldığı teorisini çürüterek ışığın hızının her gözlemci için sabit olduğunu kanıtladı. Bu deney, Albert Einstein'ın Özel Görelilik Kuramı'nın temelini oluşturdu.

Evrenin hızı, ışık hızını aşamaz çünkü ışık hızı, evrendeki en yüksek hız sınırı olarak kabul edilir ve bu hızın aşılması mümkün değildir. Bu durum, Albert Einstein'ın özel görelilik teorisi ile belirlenmiştir.

Ole Rømer, ışık hızını Jüpiter'in uydusu Io'nun tutulmalarını gözlemleyerek buldu. Rømer, Paris Gözlemevi'nde çalışırken, Io'nun Jüpiter'in arkasına geçip görünmez olduğu süreyi, Dünya Jüpiter'e yakın ve uzak olduğu zamanlarda ölçtü. Rømer, bu gözlemlerinden yola çıkarak, ışığın Dünya ile Jüpiter arasındaki mesafe arttıkça daha fazla yol katettiği ve bu nedenle tutulma süresindeki farkın ortaya çıktığı sonucuna vardı.

Şimşek videolarda hızlı görünür çünkü şimşek hızı, ışık hızından sadece %1 ila %10 arasında daha yavaştır.

Bir yıldızın ışığının Dünya'ya ulaşması uzun sürer çünkü yıldızlar çok uzaktadır ve ışık, boşlukta bile yavaş bir hızda ilerler. Işık hızı saniyede yaklaşık 299.792 kilometredir.

Işık hızıyla hareket eden bir uzay gemisi, 2,5 milyon ışık yılı uzaklıktaki Andromeda Galaksisi'ne yaklaşık 23 günde ulaşabilir. Bu hesaplamada, Einstein'ın görelilik teorisine göre, uzay gemisinde geçen zamanın Dünya'daki zamana göre daha yavaş akması dikkate alınmıştır.