İnek

İpek Hanım Çiftliği'nde inekler 15 yaşında kesilir.

İneklerin fosfor ihtiyacı, günlük olarak yaklaşık 45-90 gram olarak belirlenmiştir. Ayrıca, sağmal ineklerin süt verimine göre fosfor ihtiyacı şu şekilde hesaplanabilir: - P (gr) = (0,143 x CA) + (0,99 x DSV) / 0,50. - Burada; CA: canlı ağırlık, DSV: %4 yağa göre düzeltilmiş süt verimidir. Fosforun, yemdeki kalsiyum (Ca) ile oranının 1'e 2 olması gerekmektedir.

Manda ve inek arasındaki temel farklar şunlardır: 1. Boyut: Manda, inekten daha iri ve güçlüdür. 2. Anavatan: İnekler dünyanın her yerinde bulunurken, mandalar Hindistan ve Afrika'da yaygındır. 3. Süt Üretimi: İnek sütü üretimi genellikle manda sütünden daha azdır. 4. Boynuzlar: Manda boynuzları, inek boynuzlarından daha kıvrıktır. 5. Kullanım Alanı: İnekler genellikle et ve süt üretimi için kullanılırken, mandaların gücünden, sütünden ve derisinden de yararlanılır.

İnek sakosu (inek kuyruğu) çeşitli işlevlere sahiptir: 1. Denge Sağlama: İnekler, kuyruklarını denge kurmak için kullanırlar, özellikle hızlı hareket ederken. 2. Sinek Kovma: Kuyruklarını sallayarak vücutlarına konan sinekleri ve diğer böcekleri uzaklaştırırlar. 3. Isınma: Soğuk havalarda kuyruklarını vücutlarına sararak ısınırlar. 4. İletişim: Kuyruk hareketleri, sürü içindeki hiyerarşiyi ve diğer davranışları ifade eder. Ayrıca, inek sakosunun bazı kültürlerde giyim veya dekoratif amaçlarla kullanıldığı da bilinmektedir.

Kış aylarında ineklerin sütü kesilmez, ancak soğuk hava koşulları nedeniyle süt verimlerinde azalma olabilir. Bu durumu önlemek için ineklerin beslenmesine ve barınağına dikkat edilmelidir: - Beslenme: İneklere daha fazla yem verilmeli ve enerji bakımından zengin yemler eklenmelidir. - Barınak: Ahırın rüzgâra karşı korunaklı olması, temiz ve kuru bir ortam sağlanması önemlidir. Bu önlemler, ineklerin vücut sıcaklıklarını korumalarına ve süt verimlerini sürdürmelerine yardımcı olur.

İnekte en çok yavru, Simmental ırkından alınır.

İnekler yılda genellikle bir kez doğum yapar.

İnekler yaklaşık 9 ay (280-285 gün) içinde doğurur.

Belçika mavisi inekleri, 18-24 ay içinde kesim için hazır hale gelir.

İnek, dünya genelinde birçok ülkede bulunan bir hayvandır ve belirli bir ülkeye ait değildir. Ancak, bazı inek ırkları belirli ülkelerle ilişkilendirilir. Örneğin: Simental İnekler: İsviçre ve Avusturya kökenlidir. Angus İnekleri: İskoçya kökenlidir. Hallikar İnekleri: Hindistan'ın Karnataka eyaletine özgüdür. Bununla birlikte, inekler genellikle evcilleştirilmiş hayvanlar olup, farklı ülkelerde yaygın olarak yetiştirilir ve bu nedenle belirli bir ülkeye ait olarak tanımlanmaları zordur.

İnek doğum suyu geldikten sonra 1 ila 24 saat içinde doğum yapması beklenir.

Doğumdan sonra ineğin yem yememesinin birkaç nedeni olabilir: 1. Fiziksel Rahatsızlıklar: Rahim büyümesi ve sindirim sistemine olan baskı, ineğin yem yeme isteğini azaltabilir. 2. Hormonal Değişiklikler: Doğum sonrası hormonal dengesizlikler, ineğin iştahını azaltabilir. 3. Stres: Doğum süreci ve sonrasındaki ortam değişiklikleri ineği strese sokabilir, bu da yem tüketimini etkileyebilir. 4. Beslenme Sorunları: Yemlerin kalitesiz olması, ani yem değişiklikleri veya yetersiz besin içeriği ineğin iştahını azaltabilir. 5. Sağlık Problemleri: Enfeksiyonlar, metabolik hastalıklar ve gizli hipokalsemi gibi ciddi sağlık sorunları da yem yememe durumuna neden olabilir. Bu durumların tespiti ve çözümü için bir veteriner hekime danışılması önerilir.

İneklerin 2 gün doğum yapmasının nedeni, doğum sürecinin normal seyridir. Doğum genellikle 1 ile 3 saat arasında sancı ve ıkınma ile geçer, ardından yavrunun dışarı çıkması için yaklaşık 1 saat daha gereklidir. Ancak, bazı durumlarda doğum süreci 2 ile 4 saat arasına uzayabilir, özellikle ilk doğumunu gerçekleştiren düvelerde.

Bir boğa, doğal çiftleşme yöntemiyle yılda en fazla 200 ineği dölleyebilir. Suni tohumlama yöntemiyle ise aynı boğa, bir yılda 20.000 baş inek döllenebilir ve bu ineklerden yaklaşık 16.000 baş yavru elde edilebilir.

Amerikan ineklerinin kaç yaşında tohumlanması gerektiğine dair spesifik bir bilgi bulunmamaktadır. Ancak, genel olarak kültür ırkı düveler 16-18 aylıkken ilk tohumlamalarının yapılması önerilir. Bazı inek türleri için önerilen tohumlama yaşları: Holştayn inekler: 16-18 ay, 270-390 kilogram ağırlığa ulaştıklarında. Jersey inekler: 15-17 ay, 250-270 kilogram ağırlıktayken. Tohumlama zamanı, ineğin vücut kondisyonu, sağlık durumu ve optimal çiftleşme zamanı gibi faktörlere bağlı olarak belirlenmelidir.

Malak kelimesi iki farklı bağlamda kullanılabilir: 1. Hayvan: Malak, Türkçede genellikle ineklerin yavrusu için kullanılan bir terimdir. 2. Köpek Irkı: "Malaklı" olarak bilinen köpek ırkı ise çoban ve bekçi köpeği olarak kullanılır.

İneklerde 1 yılda 2 doğum yapılabilmesi için iki tohumlama arasında en az 280 günlük bir süre olmalıdır. Süreç şu şekilde işler: 1. İlk doğumun ardından inek 60 gün dinlendirilir. 2. Bu süre zarfında ineğin sağlığı ve gücü toplanır. 3. Yaklaşık 200-280 gün sonra ikinci tohumlama yapılır ve ikinci doğum gerçekleşir. Bu sayıdan fazla doğum, inek için sağlıklı değildir ve hem ineğin hem de yavrusunun sağlığında sorunlara yol açabilir.

İnekte suni tohumlamanın tutmama nedenleri çeşitli olabilir: 1. Spermanın Çözdürülmesi ve Tohumlama Tekniği: Spermanın uygun koşullarda çözülmemesi veya tohumlama kateterinin yanlış açıyla yönlendirilmesi döl tutma ihtimalini azaltır. 2. Yumurtlama Problemleri: Folliküllerin olgunlaşmasında gecikme veya kist oluşumu gibi yumurtlama sorunları gebeliği engelleyebilir. 3. Üreme Kanalı Hastalıkları: Vaginada, servikste veya rahimde meydana gelen enfeksiyonlar ve yapısal bozukluklar döl tutmayı olumsuz etkiler. 4. Stres ve Hormonal Değişiklikler: Hayvanın stres altında olması ve hormonal dengenin bozulması gebeliği zorlaştırır. 5. Yanlış Tohumlama Zamanı: Tohumlamanın yapılması gereken zamandan önce veya sonra yapılması döl tutmama riskini artırır. Bu faktörlerin tespiti ve çözümü için bir veteriner hekime danışılması önerilir.

İneklerde ölüm oranı ortalama %15 civarındadır.

Evet, 4 aylık hamile bir inek brusella olabilir. Brusella, enfekte hayvanların yavru atma, kısırlık ve meme hastalıklarına neden olan bir bakteridir ve hamile ineklerde düşük doğum veya embriyo gelişimi sorunlarına yol açabilir.