Güvercinler

Sallabaş hastalığı, güvercinlerde görülen ve Paramyxovirus adlı virüsün neden olduğu bir hastalıktır.

Posta güvercinleri, eve dönüş içgüdüsüne sahip oldukları için yuvalarına geri dönerler.

Güvercin Sevenler Dernekleri genellikle şu faaliyetleri yürütür: 1. Güvercin Yetiştiriciliğini Teşvik Etmek: Güvercinlerin sağlıklı bir şekilde yetiştirilmesini teşvik eder ve bilgi paylaşımını sağlar. 2. Yarışmalar Düzenlemek: Güvercin yarışmaları organize eder, farklı güvercin ırklarını tanıtır ve hakem değerlendirmeleriyle kuşların kalitesini test eder. 3. Mezat Yapmak: Güvercin tutkunları için mezatlar düzenleyerek, kaliteli ve özel ırklara sahip olma fırsatı sunar. 4. Doğal Yaşam Alanlarını Korumak: Güvercinlerin yaşam alanlarının korunmasına katkıda bulunur. 5. Toplumsal Farkındalık Yaratmak: Güvercin sevgisi ve hayvan hakları konusunda toplumda farkındalık yaratır.

Taklacı güvercinler, yansıtıcı aynalar ve ışık yansımaları gibi parlak ve hareketli nesnelerden korkabilirler.

Güvercin taban ızgarası şu işlevleri yerine getirir: 1. Sağlık Koruma: Güvercinlerin dışkılarıyla temasını keserek, yemin dışkı ile bulaşmasını ve enfeksiyonların yayılmasını önler. 2. Temizlik Kolaylığı: Izgaralar sayesinde yuvalıkların ve kümesin temizliği daha hızlı ve etkili bir şekilde yapılabilir. 3. Nem Kontrolü: Taban ızgaraları, kümesin tabanının kuru kalmasını sağlar, bu da güvercinlerin solunum yolu hastalıklarına yakalanmasını engeller.

En iyi uçan güvercin olarak kabul edilebilecek birkaç güvercin türü şunlardır: 1. Taş Güvercini (Columba livia): Kentsel alanlarda yaygın olarak bulunur ve uzun mesafeleri katedebilme yeteneğine sahiptir. 2. Yarış Güvercini (Columba livia domestica): Yarışmalarda kullanılmak üzere özel olarak yetiştirilen, hızlı ve dayanıklı güvercinlerdir. 3. Kaya Güvercini (Columba rupestris): Kayalık bölgelerde yaşayan ve yüksek rakımlarda bile rahatlıkla uçabilen güvercin türüdür. 4. Banaz Güvercini: Uşak ilinde yetiştirilen, yüksek uçucu özelliğe sahip yerli bir güvercin ırkıdır.

Güvercinlerde yumurtlamayı artıran vitaminler şunlardır: 1. A Vitamini: Güvercinlerin üreme sisteminin sağlıklı çalışması için gereklidir ve yumurta kalitesini artırır. 2. D Vitamini: Kalsiyum ve fosfor metabolizmasında rol oynar, kemik sağlığı için önemlidir ve yumurta kabuğunun oluşumunda yardımcı olur. 3. E Vitamini: Antioksidan özelliği ile serbest radikalleri temizler ve üreme sorunlarına karşı korur. Bu vitaminlerin yanı sıra, genel sağlık için B kompleks vitaminleri ve C vitamini de güvercinlerin diyetinde bulunmalıdır.

Irak taklacı kuşları arasında öne çıkan türler şunlardır: 1. Kerkük Taklacısı: Irak'ta ve Türkiye'de performans kuşu olarak yetiştirilen, havada oynayan ve fişek yapan bir taklacı güvercin ırkıdır. 2. Musul Taklacısı: Irak kökenli, kısa gagalı ve cüsseli bir taklacı güvercin türüdür. 3. Miro: Irak menşeli, çok sıcak havalara dayanıklı bir taklacı güvercin ırkıdır. Bu türler, Irak'ın farklı bölgelerinde geliştirilmiş ve yaygın olarak yetiştirilmektedir.

Taklacı güvercinlerin çift uçması, kalıtsal bir hareket bozukluğu nedeniyle gerçekleşir. Dolayısıyla, taklacı güvercinlerin çift uçma sebebi, doğal olarak genlerine yerleşmiş olan ve bir yaşam biçimi haline gelmiş olan takla atma davranışıdır.

Posta güvercinleri günde bin kilometre mesafe uçabilir. Bu, yaklaşık olarak 12-15 saat süren bir uçuş anlamına gelir.

Güvercinler en çok açık alan kümeslerinde yaşar.

Tahtalı güvercinlerin yaşam süresi, doğada ve evcil koşullarda farklılık gösterir: - Doğada: Yabani tahtalı güvercinler, genellikle 3 ila 5 yıl arasında yaşar. - Evcil koşullarda: İyi bakım ve koruma altında, evcil tahtalı güvercinler 10 ila 15 yıl arasında yaşayabilir; bazı durumlarda bu süre 20 yıla kadar çıkabilir.

Adana güvercinleri günde bir kez yemlenir.

En iyi taklacı güvercin cinsi konusunda kesin bir yanıt vermek zor olsa da, bazı öne çıkan türler şunlardır: 1. Mardin Taklacı Güvercini: Türkiye'de en çok rağbet gören türdür ve havada dikey vaziyette yükselerek taklalar atar. 2. Bursa Güvercini: Hızlı ve takla atarak uçabilme yeteneğine sahiptir, göz çevresi tüysüzdür. 3. Kelebek Güvercini: Uzun boylu, manevra yeteneği yüksek ve mavi-beyaz, siyah-beyaz, kızıl-beyaz renklerde olabilir. 4. Ankara Taklacı Güvercini: Seri taklalar atar ve gökyüzüne kanat çırparak değil, takla atarak uçar.

Tahtalı güvercinler, güvercin familyasının en iri yapılısı olarak bilinen bir güvercin türüdür. Özellikleri: - Boyları 40 santimetreye kadar ulaşır. - Sarı bir gagaya ve kırmızı bacaklara sahiptirler. - Boyunlarının her iki yanında ve kanatlarının üzerinde beyaz şeritler bulunur. Yaşam alanları: Çoğunlukla iğne yapraklı ormanlarda ve dağlık alanlarda yaşamayı tercih ederler.

Güvercinlere bilezik takılmasının birkaç nedeni vardır: 1. Kayıt Altına Alma: Bilezik, güvercinin sahibini ve diğer bilgilerini kaydederek güvercinlerin kayıt altına alınmasını sağlar. 2. Soy Takibi: Bilezik sayesinde güvercinlerin soyu takip edilebilir, bu da özellikle yarış güvercinlerinde önemlidir. 3. Güvenlik: Bilezik, güvercinin kaybolması durumunda bulunmasını kolaylaştırır ve sahibinin ona ulaşmasını sağlar.

Güvercinlerde halsizlik, çeşitli sağlık sorunlarının belirtisi olabilir. Başlıca nedenler şunlardır: 1. Enfeksiyon Hastalıkları: Viral, bakteriyel veya paraziter enfeksiyonlar güvercinlerde halsizliğe yol açabilir. 2. Beslenme Yetersizlikleri: Dengesiz veya yetersiz beslenme, vitamin ve mineral eksiklikleri halsizliğe neden olabilir. 3. Stres: Çevresel değişiklikler, yetersiz sosyal etkileşim veya aşırı gürültü gibi faktörler güvercinlerde stres yaratabilir. 4. Kronik Hastalıklar: Kanser, kalp hastalıkları ve solunum problemleri gibi kronik hastalıklar da halsizlik belirtisi gösterebilir. Halsizlik belirtileri fark edildiğinde, güvercinlerin veteriner hekim tarafından muayene edilmesi ve gerekli tedavinin uygulanması önemlidir.

Orijinal miro güvercinini anlamak için şu özelliklere dikkat edilmelidir: 1. Fiziksel Özellikler: Miro güvercinleri, küçük ve zarif bir gövde yapısına sahiptir. 2. Tüy Rengi: Genellikle beyaz, gri, siyah ve mavi tonlarında tüy renklerine sahiptir. 3. Gözler ve Gaga: Canlı gözleri ve kısa, küçük bir gagası vardır. 4. Davranış Özellikleri: Uysal, kolay eğitilen, oyunbaz ve yetenekli bir güvercin türüdür. Ayrıca, genetik testler yapılarak türün kökeni ve özellikleri kesin olarak belirlenebilir.

Erkek güvercinin sesi, dişi güvercine göre daha kalın ve tok olarak anlaşılır.

Beyaz güvercinler, dünya genelinde kutuplar hariç hemen hemen her yerde yaşarlar. Özellikle aşağıdaki habitatlarda bulunabilirler: - Şehirler: Yüksek binalar ve parklar gibi alanlarda. - Tarım alanları: Tohum ve tarım ürünleri ile beslendikleri için. - Ormanlık alanlar: Ağaçların dallarında yuva yaparlar. - Kıyı ve su kenarları: Beslenme ve üreme açısından avantaj sağlar.