Güvercinler

Güvercinlere bilezik takılmasının birkaç nedeni vardır: Kayıt altına alma: Güvercinlerin kimliğinin belirlenmesi ve soy takibinin kolaylaştırılması. Kayıp durumunda sahibine ulaşma: Bilezik üzerindeki bilgiler sayesinde kaybolan güvercinlerin sahiplerine kolayca teslim edilebilmesi. Irksal özelliklerin belirtilmesi: Amerikan Yarış Güvercinleri Birliği gibi organizasyonlarda, bilezik üzerindeki kodların güvercinin ırksal özelliklerini göstermesi. Koruma: Türkiye Güvercin Federasyonu tarafından yaptırılan özel bilezikler, ender oyun kuşu ırklarını korumak için de kullanılır.

Orijinal miro güvercinini anlamak için şu özelliklere dikkat edilebilir: Gözler: Canlı ve parlak olmalıdır. Gaga: Kısa ve küçük, kemik renginde (açık renkli), ucunda küçük bir siyahlık olabilir. Baş: Tepesiz, yuvarlak ve düzgün biçimlidir. Bacaklar: Paçalı, dirsekten itibaren açık kurşunu veya grimsi tonlarda açık renk olmalıdır. Renk: Beyaz, gri, siyah, mavi tonlarında tüylere sahiptir. Ayrıca, genetik testler (DNA analizi) ve yetiştiricinin sertifikasyonu da orijinalliği doğrulamak için kullanılabilir. Miro güvercinlerinin Türkiye'de sayısının az olması nedeniyle koruma altında olduğunu unutmamak gerekir.

Erkek güvercin, aşağıdaki ses özelliklerine sahiptir: Sesi kalın ve toktur. Yere atıldığında çıkan ses serttir. Güvercinlerin cinsiyetini ses ile ayırt etmek için güvercinleri iyice dinlemek gerekir. Uzman kişilerin kullandığı yöntemler yerine, veterinerlerce kullanılan yöntemlerle cinsiyeti tespit etmek daha doğru sonuçlar verebilir. Ayrıca, güvercinlerin cinsiyetini belirlemek için aşağıdaki fiziksel özelliklere de bakılabilir: Beden. Boyun. Kursak ve karın birleşimi.

Beyaz güvercinler, genellikle şehirlerde, parklarda ve tarım alanlarında bulunur. Doğal yaşam alanları arasında: Ormanlık alanlar; Tarım arazileri; Deniz kenarları; Şehir parkları yer alır. Özellikle şehirlerdeki parklar, güvercinlerin yoğun olarak bulunduğu yerlerdir. Ayrıca, beyaz güvercinler evcil hayvan olarak da beslenmekte ve yetiştiriciler tarafından çeşitli etkinliklerde kullanılmak üzere özel güvercin yetiştiriciliği tesislerinde, kümeslerde ve fuarlarda tutulmaktadır.

Türkiye'de ve dünyada birçok farklı güvercin türü bulunmaktadır. İşte bazı güvercin çeşitleri ve isimleri: Türkiye'deki Güvercin Irkları: Taklacı Güvercini. Posta Güvercini. Saya (Kelebek) Güvercini. Dönek (Selanik) Güvercini. Hünkari Güvercini. Mısıri Güvercini. Bango (Baska) Güvercini. Azman Güvercini. Kaya Güvercini (Yabani Güvercin). Deste (Yelpaze) Kuyruk Güvercini. Dünya Genelindeki Güvercin Irklarından Bazıları: Alabadem Güvercini. Anatolian Ringbeater (Anadolu Çember Dövücü) Güvercini. Baştankara (Nun) Güvercini. İskenderun Güvercini. Türkiye'de ve dünyada 300'e yakın güvercin türü bulunmaktadır.

En iyi folluk şu özelliklere sahip olmalıdır: Malzeme: Hafif, sağlam ve kolay temizlenebilir malzemelerden yapılmalıdır. Tip: Yapılarına göre dört farklı folluk tipi kullanılabilir: Açık folluklar: Önleri açık, tek veya çok katlı olabilirler. Kapanlı folluklar: Tavukların folluğa temasıyla kapanan kapakları vardır. Grup folluklar: Aynı anda 5-15 tavuğun yumurtlaması için kullanılır. Meyilli folluklar: Yumurtaların yuvarlanarak folluk dışına çıkması için eğimli bir tabana sahiptir. Boyut: Açık ve kapanlı folluklar: 35x35x35 cm boyutlarındadır ve 4-5 tavuk için yeterlidir. Grup folluklar: Genişlikleri 100-120 cm, eni 50-60 cm ve yüksekliği 40 cm kadardır. Meyilli folluklar: 3-4 tavuk için yeterlidir. Konum: Kümesin az ışık alan loş kısımlarına yerleştirilmelidir.

Taklacı güvercinlerin takla atmasının iki ana nedeni vardır: 1. Savunma mekanizması: Yırtıcı kuşlardan kaçmak veya onları şaşırtmak için uçarken hafifçe yan dönerek takla atarlar. 2. Beyin bozukluğu: Virüs veya vitamin eksikliklerinden kaynaklanan bir durum, beyne giden sinir hücrelerinin üzerini kaplayan miyelin kılıfın erimesine yol açar.

"Arkatepenin en iyi kuşu" konusunda kesin bir yanıt vermek mümkün değildir, çünkü bu, kişisel tercihlere ve değerlendirme kriterlerine bağlıdır. Arka tepe güvercinleri arasında öne çıkan bazı türler şunlardır: Mardin: Geniş göğüs yapısı ve alçak, uzun uçuşlarıyla bilinir. Urfa: Kanatlarını kuyruğunun altında taşıması ve belirli fiziksel özellikleriyle dikkat çeker. Ankara: Küçük yapısı ve sert oyunuyla öne çıkar. Sivas: Başının küçüklüğü ve gagasının inceliğiyle bilinir. Ayrıca, Arka Tepe Arap güvercini de Orta Doğu ve Kuzey Afrika'da yaygın olarak bulunan ve belirli fiziksel özelliklere sahip bir türdür. En iyi arka tepe kuşu seçimi, bu türlerin performans ve fiziksel özelliklerini değerlendirerek yapılabilir.

Karabaş güvercinlerin kaç yıl yaşadığına dair spesifik bir bilgi bulunmamaktadır. Ancak, genel olarak güvercinlerin yaşam süresi türlerine, çevresel koşullara ve bakım seviyesine bağlı olarak değişiklik gösterir. Yabani güvercinler: Doğal ortamda yaşayan yabani güvercinler genellikle 3 ila 5 yıl arasında yaşar. Evcil güvercinler: Uygun bakım koşulları altında evcil güvercinler 10 ila 15 yıl arasında yaşayabilir. Bu süreler, güvercinlerin sağlık durumu, beslenme düzeni ve yaşadıkları çevre gibi faktörlere bağlı olarak değişebilir.

En iyi taklacı kuşlar arasında öne çıkanlar şunlardır: Mardin Taklacı Güvercini: Dünya genelinde en iyi taklacı güvercin türü olarak bilinir. Bursa Taklacı Güvercini: Türkiye'nin Bursa iline özgüdür ve yüksek irtifada uzun süre uçabilme özelliğine sahiptir. Lahori Güvercini: Hindistan kökenlidir, akrobatik hareketleri ve dayanıklılığı ile dikkat çeker. Kuşadası Taklacı Güvercini: Türkiye'nin Ege bölgesine özgüdür, hızlı ve çevik hareketleri ile bilinir. Karakız Güvercini: Türkiye'nin yerli taklacı türlerinden biridir ve özellikle takla atma yeteneği ile tanınır. En iyi taklacı kuşun hangisi olduğu, kişisel tercihlere ve yetiştirme koşullarına bağlı olarak değişebilir.

"Uzaydan dalıp dağın arkasına batan güvercinler" ifadesi, Cumali Özhayta'nın YouTube kanalında yayınlanan "Yabani Tayfası Adana Güvercinleri" adlı videodan alınmıştır.

Adana güvercinlerinin bazı özellikleri: Renk değil, performans önemlidir. Dalıcı güvercinlerdir. 3'lü veya 2'li gruplar halinde uçurulur. Öncü ve takipçi kuşları vardır. Yüksek uçuş ve hızlı iniş yetenekleri vardır. Bağlılık ve sadakat duyguları gelişmiştir. Dayanıklı ve çevik uçuş yeteneklerine sahiptirler. Genellikle yavru besletilmezler. 6-8 gözlü dolaplarda beslenirler.

Kaya güvercinleri, vahşi doğada genellikle 3 ila 5 yıl arasında yaşar. Yaşam süresi, türe, yaşam koşullarına ve bakım kalitesine bağlı olarak değişiklik gösterebilir.

Güvercinler, oldukça zeki hayvanlardır. Güvercinlerin zekasına dair bazı örnekler: Yön bulma yeteneği: Güvercinler, yön bulmak için Dünya’nın manyetik alanının, güneşin konumunun ve görsel işaretlerin bir kombinasyonunu kullanır. Öğrenme yeteneği: Güvercinler, insan davranışlarını öngörebilir ve kendilerine yem verecek kişileri tanıyıp onlara gidebilir. Hafıza: Güvercinler, 1200 resmi ezberleyebilir ve uzun süreli hafızaya sahiptir. Bilim insanları, güvercinlerin insan davranışlarını hissedebildiklerini ve uzun mesafeler arasında iletişim kurmak için kullanıldıklarını da belirtmektedir.

İspanyol posta güvercinleri, Smierel adı verilen ve Belçika'da yetiştirilen eski bir güvercin ırkından türemiştir. Bu ırk, zamanla Dragon ve bazı taklacı güvercinlerle kırılarak uzun uçuş özellikleri kazandırılmıştır. Sonuç olarak, 1815-1825 yılları arasında geliştirilen yeni ırka "Antwerp Smierel" adı verilmiştir. Daha sonra, 1850-1875 yılları arasında bu ırk, Ortadoğu kökenli Carrier ve Bağdadi ırkları ile kırılarak daha da geliştirilmiştir.

Güvercinlerde ateş, genellikle enfeksiyonlar, iltihaplanma, bağışıklık sistemi reaksiyonları, aşırı ısınma veya aşırı soğuma gibi nedenlerden kaynaklanır. Bazı ateş nedenleri: Bakteriyel enfeksiyonlar: Salmonella, E. coli, Pasteurella. Viral etkenler: Paramyxovirüs, Circovirus. Paraziter hastalıklar: Trikomonas enfeksiyonları, iç ve dış parazitler. Mantar kaynaklı hastalıklar: Aspergillus türü mantarların neden olduğu solunum yolu enfeksiyonları. Ortam koşulları: Aşırı sıcaklık, kapalı ve havasız kümes ortamı, doğrudan güneş ışığına maruz kalma. Toksik maruziyet: Zararlı kimyasallar, ağır metaller, bozulmuş yem veya ilaç kalıntıları. Güvercinlerde ateş, ani ölümlere neden olabilecek kadar ciddi bir sorundur.

Devavit vitamin, genellikle kuşların üreme dönemlerinde veya enerji ihtiyaçlarının arttığı durumlarda kullanılır. Kullanım amaçları: Üreme dönemi desteği: Yumurta üreten dişiler ve yavrular için gerekli olan enerjiyi sağlar. Metabolizma hızlandırıcı: Kuşların daha aktif olmalarına ve daha iyi bir sindirime sahip olmalarına yardımcı olur. Bağışıklık sistemi güçlendirici: İçeriğindeki vitaminler sayesinde kuşların bağışıklık sistemini destekler. Tüy sağlığı: Tüylerin daha parlak ve sağlıklı olmasını sağlar. Devavit vitaminin doğru dozda ve veteriner hekim kontrolünde kullanılması önemlidir. Kullanım şekli: Ürünün üzerindeki talimatlara göre, genellikle suya veya yeme eklenerek kullanılır. Dozaj, kuşun türüne, yaşına, kilosuna ve genel sağlık durumuna göre veteriner hekim tarafından belirlenmelidir.

Güvercinlerin yumurtlaması için aşağıdaki adımlar izlenebilir: Vitamin ve mineral takviyesi: Güvercinlerin vitamin eksikliği olmaması için veterinerden vitamin alınabilir. Grit kullanımı: Güvercinlerin kum ve ufak taş parçacıkları yemesi, yumurta oluşumları için gereklidir. Eş değişimi: Eş olmayan güvercinler ayrı kafeslerde beslenmeli, iki erkek veya iki dişi güvercin aynı yere konulmamalıdır. Yuva alanı: Güvercinlere rahat ve güvenli bir yuva alanı hazırlanmalıdır. Işıklandırma: Kış aylarında yapay ışıklandırma kullanılarak günde ortalama 12-14 saat ışık sağlanması, yumurtlama döngüsünü teşvik edebilir. Beslenme: Kaliteli ve dengeli beslenme, yumurtlama döngüsünü doğrudan etkiler. Güvercinlerin yumurtlama zamanı, yaş, beslenme ve mevsim gibi faktörlere bağlıdır.

Budapeşte güvercinleri, 5 saat havada kalabilir ve bu sürenin en az 1 saati gözle görülemeyecek yükseklikte olmalıdır. Bazı kaynaklarda, bu güvercinlerin 10-12 saat uçabildiği, bunun 4-5 saatinin ise çok yüksekte olduğu belirtilmektedir.

Posta güvercinlerinin hangi ırklarla çiftleştirilebileceği hakkında bilgi bulunamadı. Ancak, genel olarak güvercinlerin çiftleştirilmesi hakkında bazı bilgiler mevcuttur. Sağlıklı ve güçlü kuşlar: Çiftleştirilecek güvercinlerin sağlıklı ve güçlü olması gerekir. Akraba olmayan kuşlar: Akraba güvercinlerin çiftleşmesi, genetik sorunlara yol açabilir. Aynı ırktan ancak farklı özelliklere sahip kuşlar: Aynı ırktan, birbirleriyle akraba olmayan kuşlar çiftleştirilebilir. Farklı ırkların çiftleştirilmesi: Farklı ırkların çiftleştirilmesi, melezleme olarak adlandırılır ve bu çiftleşmeden "kırma", "azman" gibi isimler verilen güvercinler ortaya çıkar. Çiftleştirme işlemi uzmanlık gerektirdiğinden, bu konuda deneyimli yetiştiricilerden yardım alınması önerilir.