Güvercinler

Yelpaze kuyruk güvercinleri, hem Türkiye'de hem de dünyanın birçok ülkesinde yetiştirilmektedir. Özellikle doğu bölgesinde yetiştiriciliğinin yaygın olduğu belirtilmiştir. Ayrıca, bu güvercinler genellikle ılıman iklimlerde, açık alanlarda ve bahçelerde bulunur. Doğal yaşam alanları yoktur, ancak şehir ortamlarında da yaşayabilirler. Yelpaze kuyruk güvercinlerini bulmak için yerel güvercin yetiştiricilerine veya kuş pazarlarına başvurulabilir.

Güvercinlere verilmesi gereken bazı vitaminler şunlardır: A Vitamini: Solunum yollarını korur ve göz sağlığını destekler. B Kompleksi Vitaminleri: Bağışıklık sistemini güçlendirir ve enerji seviyesini artırır. C Vitamini: Stresi azaltır ve hastalıklara karşı direnci artırır. D Vitamini: Kemik gelişimini destekler ve güvercinlerin güçlü olmasını sağlar. E Vitamini: Üreme sağlığını destekler ve kas gelişimini güçlendirir. K Vitamini: Kan pıhtılaşmasını sağlar ve yaralanmalarda iyileşmeyi hızlandırır. Vitamin takviyelerine başlamadan önce bir veteriner hekime danışılması önerilir. Fazla veya yanlış dozaj güvercinlere zarar verebilir.

Filo güvercinlerinin bazı özellikleri: Dayanıklılık: Sıcağa ve uzun saatler uçuşa dayanıklıdır. Renk ve desen: Çok farklı renk ve desenlerde yetiştirilir. Fiziksel özellikler: Genellikle uzun gagaları ve fizikleri vardır. Uçuş performansı: Havada yaklaşık üç saat kalabilir ve bu süre zarfında büyük gruplar halinde uçabilir. Kullanım amacı: Eski zamanlarda taşıyıcı kuş olarak kullanılmıştır. Yetiştirme: Türkiye'de en çok doğu bölgesinde yetiştirilir. Hata oranı: Dişiler uçarken erkeklerden daha az hata yapar.

Şebap ve taklacı güvercinler aynı tür değildir, ancak her ikisi de güvercin ırklarıdır. Şebap güvercinleri, bacaklarındaki uzun tüyler (paçalar) ile dikkat çeken, heybetli duruşu ve iri gövdesi sayesinde gösterişli bir görünüme sahip bir güvercin ırkıdır. Taklacı güvercinler ise havadaki akrobatik hareketleri ve periyodik taklaları ile tanınan, enerjik ve hızlı bir uçuş stiline sahip bir güvercin ırkıdır.

Diyarbakır kuşları dört ana grupta toplanır ve bu gruplar içinde 18 tür bulunur. Bu türler şunlardır: 1. Göksüağ: Altı çeşit siyah güvercin. 2. Ketme: Altı çeşit renkli güvercin. 3. İçağlı: Altı çeşit parlak renkli güvercin. 4. Kızılbaş: Beş çeşit kırmızı, gök, zeytin ve kül renginde güvercin. Ayrıca, taklacı güvercinler, ankut ve nemsavi gibi diğer güvercin türleri de Diyarbakır'da yetiştirilmektedir.

Mardin güvercinlerinin uzun yaşamasının birkaç nedeni vardır: 1. Uygun Bakım Koşulları: Evcil güvercinler, sahiplerinin sağladığı korunaklı bir ortamda, yırtıcı hayvanlardan ve olumsuz hava koşullarından uzakta yaşarlar. 2. Dengeli Beslenme: Güvercinlere, enerji ihtiyaçlarını karşılayacak dengeli bir diyet sunulur ve su ihtiyaçları düzenli olarak karşılanır. 3. Düzenli Veteriner Kontrolü: Hastalıkların erken teşhis ve tedavisi için güvercinler düzenli olarak veteriner kontrolünden geçirilir. 4. Stresin Azaltılması: Evcil güvercinler genellikle daha sakin ve stressiz bir yaşam sürer, bu da yaşam sürelerini uzatır.

Donek güvercinlerin ortalama hızı, saatte 60-80 kilometre arasında değişmektedir.

Dönek ve dolapçı güvercinler aynı güvercin ırkıdır, ancak farklı bölgelerde farklı isimlerle anılmaktadır.

Güvercinlerde boyun dönmesi, "tortikolis" veya "stargazing" olarak adlandırılır ve çeşitli nedenlerden kaynaklanabilir: 1. Nörolojik problemler: Merkezi sinir sistemini etkileyen enfeksiyonlar veya hastalıklar (örneğin, Paramiksovirüs enfeksiyonu). 2. Vitamin eksikliği: Özellikle B1 (tiamin) ve E vitamini eksikliği, sinir sistemi üzerinde olumsuz etkiler yaratır. 3. Travma: Baş veya boyun bölgesine alınan darbeler, sinir hasarına veya kas-iskelet sistemi sorunlarına yol açabilir. 4. Bakteriyel ve parazitik enfeksiyonlar: Beyin ve sinir sistemini etkileyen enfeksiyonlar. 5. Genetik faktörler: Bazı güvercinlerde genetik yatkınlık. 6. Toksin maruziyeti: Yem veya suda bulunan küf, mantar toksinleri veya kimyasal maddeler. Bu durum, güvercinin hareketlerini kısıtlar ve yem yeme, su içme gibi temel davranışlarını zorlaştırır. Kesin teşhis ve uygun tedavi için bir veteriner hekime başvurulmalıdır.

Taklacı güvercinlerin ortalama yaşam süresi 8-10 yıl arasındadır. Ancak bu süre, beslenme, barınma koşulları ve sağlık durumu gibi faktörlere bağlı olarak değişebilir ve bazı güvercinler 15 yıla kadar yaşayabilir.

İspanyol posta güvercinleri, 800 kilometreye kadar uçabilir.