Optik illüzyonlu tablolar, görsel olarak algılanan görüntüler ile nesnel gerçekliğin farklı olduğu durumlar yaratmak için çalışır. Bu tür tabloların çalışma prensibi, üç ana kategoriye ayrılabilir: 1. Değişmez optik illüzyonlar: Temsil ettiği nesnelerden farklı algılanan görüntüler oluşturur. 2. Fizyolojik optik illüzyonlar: Gözlerin ve beynin belirli bir tür aşırı uyarılması (parlaklık, renk, boyut, konum, eğim, hareket) ile etki gösterir. 3. Bilişsel illüzyonlar: Bilinçsiz çıkarımlar sonucu oluşur ve genellikle belirsiz görüntüler, deforme yanılsamalar veya paradoks illüzyonlar olarak ayrılır. Örneğin, Hermann ızgarası gibi bir illüzyonda, gri noktaların kesişim noktalarında görünmesi, artan karanlık çevrenin sonucu olarak oluşan inhibitör cevap nedeniyle algılanır.