Etnografya

Akseki Belediyesi Etnografya Müzesi'nde yaklaşık 5 bin materyal sergilenmektedir.

Seymen kelimesi iki farklı bağlamda kullanılabilir: 1. Halk Oyunu: Manisa yöresinde "Seymen" veya "Seymen Oyunu" olarak bilinen, erkekler tarafından zurna ve davul eşliğinde topluca yürütülen bir halk oyunu. 2. Tarihî Terim: Eski Türk boylarında göçebe kervanlarını koruyan silahlı birlik, kolcu.

Karabük Kent Tarihi Müzesi'nde aşağıdaki bölümler ve sergiler bulunmaktadır: 1. Birinci Kat: Safranbolu'nun ve binanın tarihçesi, haritaları, kültürel yayınlar, uydu görüntüsü, sergi salonu ve konferans salonu. 2. İkinci Kat: Cumhuriyet dönemine ait kıyafetler, fotoğraflar, Osmanlı döneminden Cumhuriyet dönemine kadar uzanan Safranbolu tarihi ile ilgili bilgiler, Roma ve Bizans dönemi, Osmanlı dönemi ve Cumhuriyet dönemine ait madeni paralar. 3. Etnografya Salonu: Geleneksel Safranbolu yaşamında kullanılan eşyalar. 4. Zemin Kat: Safranbolu'da ticari hayat ve geleneksel el sanatları hakkında fotoğraflı bilgiler, Esnaf ve Zanaatkarlar Çarşısı'nda ise Şifa Eczanesi, Lokumcu, Yemenici, Kunduracı, Sayacı, Semerci, Saraç, Ahşap işçiliği, Demirci, Bakırcı, Kalaycı ve Esnaf kahvesi gibi Safranbolu'daki önemli esnafların çalışma ortamları.

Etnografyanın slayt konusu genellikle şu başlıkları içerir: 1. Etnografyanın Tanımı ve Kökeni: Etnografyanın ne olduğu, Yunanca kökenli "ethnos" (topluluk) ve "grapho" (çizim, yazma) kelimelerinden oluşması. 2. Çalışma Alanları: Etnografyanın kültürlerin oluşumu, niteliksel ve niceliksel özellikleri, örf ve adetler gibi konuları incelemesi. 3. Etnografya Müzeleri: Etnografyanın, folklor, halk sanatı ve gelenekleri yansıtan müzelerle ilişkisi. 4. Araştırma Yöntemleri: Etnografik araştırmaların, doğrudan gözlem, katılımcılarla görüşme ve doğal ortamda inceleme gibi yöntemleri kullanması. 5. Tarihle İlişkisi: Etnografyanın, toplulukların kültürel gelişimlerini inceleyerek tarih bilimine katkıda bulunması.

Duha Yaylası'nda Duha Türkleri yaşar.

Etnografya ve halkbilim müzeleri, halkın yaşayışını, kültürünü ve ürettiklerini yansıtan müzelerdir. Başlıca etnografya ve halkbilim müzeleri: 1. Ankara Etnografya Müzesi: Türkiye'deki ilk etnografya müzesidir ve Türk sanatının Selçuklu Döneminden bugüne kadar devam eden örneklerini sergiler. 2. İzmir Etnografya Müzesi: 19. yüzyılda inşa edilmiş, İzmir ve yöresinin 19. yüzyıldaki sosyal yaşamından kesitler sunar. 3. Anadolu Medeniyetleri Müzesi: Ankara'da bulunan müze, paleolitik çağdan başlayarak Anadolu'nun çeşitli yörelerinde yaşayan uygarlıklara ait eserleri kronolojik bir sırada sergiler. 4. Açık Hava Müzeleri: Hızla sanayileşen ülkelerde, kaybolup gitmekte olan halk kültürü ürünleri, mimarî unsurlarıyla beraber müzeleştirilir.

İnsan Müzesi (Paris), insanın evrimi, antropoloji ve etnografya gibi konuları içeren çeşitli sergilere ev sahipliği yapmaktadır. Müzede bulunan bazı unsurlar şunlardır: Kalıcı sergiler: İnsanın kökeni, din, hayvanların ve bitkilerin evcilleştirilmesi gibi konuları ele alan sergiler. Etkileşimli sergiler: Daha iyi bir bilgi algısı için tasarlanmış, dokunulabilir ve deneyimlenebilir sergiler. Müzik kütüphanesi: Değerli bir ses koleksiyonu içeren kütüphane. Araştırma merkezleri: Germaine Tillon Kaynak Merkezi ve Yvon Oddon Araştırma Kütüphanesi gibi bilimsel çalışma alanları. Ayrıca, müzede dönemsel sergiler ve özel etkinlikler de düzenlenmektedir.

Ülkelere göre takke çeşitleri şunlardır: 1. Kırgız ve Özbek Takkesi: Kırgızistan'da keçe kumaştan yapılan Kalpak, saygınlık ve bilgelik simgesi olarak kullanılır. 2. Arap Takkesi: Orta Doğu'da Kufi veya Gahfiya olarak bilinir ve genellikle hafif ve nefes alabilen kumaşlardan üretilir. 3. Osmanlı Takkesi: Mevlevi sikkesi, fes ve pamuklu takkeler, Osmanlı toplumunda farklı sınıflar ve meslek grupları arasında yaygın olarak kullanılmıştır. 4. Güney Asya Takkesi: Pakistan, Hindistan ve Bangladeş'te "Topi" veya "Tupi" adıyla anılır ve genellikle dantel işlemeli veya kadife kumaştan yapılır. 5. Afrika Takkesi: Nijerya'da Fila Cap adı verilen takkeler renkli ve desenli tasarımlarıyla dikkat çekerken, Fas'ta Tarbush olarak bilinen kırmızı silindirik takke kullanılır.

Etnografya ve etnoloji kavramları birbirine yakın olsa da aynı değildir. Etnografya, toplulukları ve kültürlerini (gelenek, adet, davranış vb.) inceleyen ve karşılaştıran bilim dalıdır. Etnoloji ise tüm toplumların kültürlerini, biyolojik ve fiziksel özelliklerini araştıran daha geniş kapsamlı bir bilim dalıdır.

Divânü Lûgâti't-Türk'te 76 farklı oyun kaydı bulunmaktadır.

Erkek oryantal dansına "zenne" denmesinin nedeni, eski geleneksel göçebe geleneğinde düğünlerde ve şenliklerde kadın kıyafetleriyle kadın gibi oynayan erkeklere bu ismin verilmesidir.

Fütüvvetin üç temel ilkesi şunlardır: 1. Doğruluk: Fütüvvet ehli, doğruluktan asla ayrılmaz ve yalan söylemek, aldatmak gibi davranışlardan kaçınır. 2. Cömertlik: İhtiyacı olanlara yardım etmek, malını ve zamanını başkalarıyla paylaşmak önemlidir. 3. Cesaret: Zor zamanlarda bile korkusuzca doğru bildiğini savunmak ve gerektiğinde fedakârlık yapmak.

Ongun ve totem kavramları, ilkel toplumlarda farklı anlamlar taşır: 1. Ongun: Eski Türklerde, içinde bir ruhu barındıran ve genellikle kutsal kabul edilen bir cisme verilen isimdir. 2. Totem: İlkel toplumlarda, topluluğun ondan türediği sanılan ve kutsal sayılan hayvan, ağaç, rüzgâr gibi herhangi bir doğal nesneye verilen isimdir.

Slavların giydiği kıyafetler, erkekler ve kadınlar için farklı özelliklere sahipti: Erkekler: Temel kıyafetleri bir gömlek, pantolon ve kaftan veya takım şeklinde bir dış giysiden oluşurdu. Kadınlar: Zorunlu unsurları arasında, genellikle keten kumaştan yapılmış uzun bir gömlek ve damalı bir desenle süslenmiş bir tür kürek etek olan poneva bulunurdu. Slavların giydiği diğer kıyafetler arasında şapkalar, ayakkabılar ve takılar da yer alırdı.

Zaviyelerin diğer adı küçük tekke veya dergâh olarak da bilinir.

Müzelerde genellikle aşağıdaki bölümler bulunur: 1. Sanat Bölümü: Resim, heykel ve diğer sanat eserlerinin sergilendiği bölüm. 2. Arkeoloji Bölümü: Geçmiş medeniyetlere ait eserlerin sergilendiği bölüm. 3. Tarih Bölümü: Tarihi olaylar ve kültürler hakkında bilgi veren bölüm. 4. Etnografya Bölümü: Farklı kültürler ve toplumlar hakkında bilgi sunan bölüm. 5. Doğa Tarihi Bölümü: Fosiller, mineraller ve doğal objelerin sergilendiği bölüm. 6. Bilim Bölümü: Bilim ve teknoloji ile ilgili sergilerin bulunduğu bölüm. 7. Edebiyat Bölümü: Edebi eserlerin sergilendiği bölüm. Ayrıca, müzelerde özel konulara odaklanan bölümler de olabilir, örneğin savaş müzeleri veya özel koleksiyonlar.

Opinci ayakkabısı, Balkan Yarımadası'ndaki çeşitli yörelere aittir. Özellikle Bosna ve Hersek, Bulgaristan, Hırvatistan, Karadağ, Kuzey Makedonya, Sırbistan ve Romanya'da geleneksel köylü ayakkabısı olarak kullanılır.

Hayır, Adana Etnografya Müzesi ve Adana Arkeoloji Müzesi aynı değildir. Adana Etnografya Müzesi, Adana ve çevresinin kültürel mirasını, yerel halkın geleneksel yaşamını ve el sanatlarını tanıtır. 2017 yılından itibaren, Adana Arkeoloji Müzesi, Millî Mensucat Fabrikası'ndaki müze kompleksi içinde hizmet vermektedir.

Dünyanın farklı kültürlerinde çeşitli sanat dalları bulunmaktadır. İşte bazıları: 1. Antik Mısır: Ölüm ve ahiret temalı sembolizmle dolu sanat. 2. Çin: Doğa ile uyumu yansıtan manzara resimleri ve sumi-e gibi teknikler. 3. Hindistan: Dini ve spiritüel temalarla dolu tanrı ve mitolojik figür tasvirleri. 4. Japonya: Wabi-sabi estetiği, ukiyo-e baskıları ve bonsai sanatları. 5. Afrika: Figüratif heykeller, maskeler ve ritüel amaçlı duvar resimleri. 6. Batı Sanatı: Yunan ve Roma dönemlerinden etkilenen heykel ve mimari. 7. Avrupa: Rönesans döneminde insan formu ve doğayı yeniden yorumlayan sanatlar. 8. Amerika: Sembollerle dolu yerli dokumaları.

Terekemeler, geleneksel olarak şu kıyafetleri giyerler: 1. Papak (Kalpak): Genellikle körpe kuzu derisinden yapılan, siyah veya gök mavisi renkli kalpaklar kullanırlar. 2. Üst Köyneği: İpek kumaştan veya kara lastikten yapılan, dik yakalı ve düğmeli üst giysisi. 3. İçlik (İç Gömleği): Dik yakalı veya yakasız, ipek kumaştan yapılan iç çamaşırı. 4. Arkalık: Yakasız, "V" yaka önden düğmeli, çuha veya benzeri malzemeden yapılan alt giysi. 5. Çizme: İnce ve yumuşak deriden yapılan çizmeler. 6. Sallama Kemer: Köselerden yapılan, genellikle ince ve yanlarından aynı deriden sallamaları bulunan kemer. Ayrıca, düğünlerde ve özel günlerde geleneksel kıyafetler daha süslü ve renkli detaylarla tamamlanır.