1988 ve 1989 yıllarında Türkiye'nin dış politikası, Turgut Özal'ın liderliği altında, ABD merkezli ve bölgesel güç olma hedefiyle şekillenmiştir. Bu dönemde öne çıkan bazı dış politika başlıkları: Ortadoğu ile ilişkiler: Irak ve Suriye ile ekonomik ilişkiler artmış, ancak Filistin meselesi nedeniyle İsrail ile ilişkiler gerilmiştir. Sovyetler Birliği'nin etkisi: Sovyetler Birliği'nin etkisinin azalmasıyla ticaret hacmi artmış, Türkiye, ABD tarafından desteklenen yükselen bir bölgesel güç olarak hareket etmiştir. Orta Asya Türk Cumhuriyetleri: Sovyetlerin dağılmasından sonra, Türkiye bu ülkelerde nüfuz alanı oluşturmak için çeşitli girişimlerde bulunmuştur. Yunanistan ve Kıbrıs: Türkiye, Yunanistan ile Ege adaları ve karasuları konusunda sorunlar yaşamaya devam etmiştir. Ayrıca, 1989'da Berlin Duvarı'nın yıkılması ve 1991'de Sovyetler Birliği'nin dağılması, Türkiye'nin güvenlik algısını değiştirmiş ve daha esnek bir dış politika izlemesine olanak tanımıştır.