DiniGelenekler

Mani söyleme geleneği, İslamiyet öncesinden günümüze kadar varlığını sürdürmüştür. Maniheizm dininin ortaya çıkış tarihi ise M.S. 216 yılı olarak belirtilmektedir. Bu bilgiler ışığında, mani geleneğinin maniheizmden daha eski bir tarihe sahip olduğu söylenebilir.

Osmanlı'da herkesin sakal bırakmasının bazı nedenleri: Dini ve kültürel sembolizm: İslam kültüründe sakal bırakmak, Peygamber Efendimizin sünnetlerinden biri olarak kabul edilirdi. Toplumsal ve politik sembolizm: Sakal, Osmanlı padişahlarının olgunluğunu, bilgeliğini ve hükümdarın kudretini simgeliyordu. Yönetimdeki rol: Sakal, padişahların sarayda ve halk arasında saygı uyandırmasına yardımcı oluyordu. Ayrıca, Osmanlı devlet geleneğinde padişahlığın iki büyük nişanesinden biri sakal bırakmaktı.

Cem'de lokma dağıtmak, Alevilik inancında birkaç anlama gelir: Toplumsal dayanışma ve yardımlaşma: Lokma, topluluk üyeleri arasında yardımlaşma ruhunu güçlendirir ve ihtiyaç sahipleri için destek mekanizması oluşturur. Manevi arınma ve eşitlik: Lokma dağıtımı, manevi bir bağ kurmayı ve eşitlik anlayışını pekiştirmeyi sağlar. Rızalık ve helalleşme: Lokma, bir helallaşma ve rızalık alma ritüelidir; topluluktaki her bireyin birbirinden razı olmasını ifade eder. Dini ve kültürel bir ritüel: Lokma, cem törenleri, özel günler ve anma etkinlikleri sırasında gerçekleştirilen kutsal bir ibadettir. Lokma, genellikle dua ve niyetlerle hazırlanır ve dağıtılır; bu süreçte eşitlik, adalet ve kardeşlik duyguları ön plana çıkar.

Hindistan'da çıplak heykellerin bulunmasının birkaç nedeni vardır: Dini inançlar: Jainizm'de "gök giysili" (Digambara) mezhebine mensup rahipler, tam bir vazgeçişi simgeleyen bir davranış olarak çıplaklığı benimserler. Sanat ve kültür: Antik dönemde Hindistan'da sanat eserlerinde hem erkek hem de kadın figürleri yarı çıplak olarak tasvir edilmiştir. Hindistan'da kamu çıplaklığı, 1860'ta yürürlüğe giren Hint Ceza Kanunu ile yasaklanmıştır.

Komünyon almak, Hristiyanlıkta ekmek ve şaraptan oluşan Beden ve Kan'ı alarak İsa ile birleşmek anlamına gelir. Bu ritüel, İsa'nın son akşam yemeğini taklit eder ve inananlar arasında birliği, dayanışmayı simgeler. Komünyon, Katolik, Ortodoks ve bazı Protestan mezheplerinde uygulanan bir ayindir. Komünyon almak için genellikle Hristiyanlıkta vaftiz olmuş ve inançlarını açıklayan kişiler uygundur. Komünyon almak, bir kişinin Tanrı'ya olan bağlılığını ifade eder ve ruhani bir deneyim sunar.

Akika bağışında vekalet vermek için aşağıdaki yöntemler kullanılabilir: Yazılı veya sözlü beyan. Telefon, mesaj ve internet. Vekalet verirken dikkat edilmesi gerekenler: Niyet. Sorumluluk. Akika kurbanı bağışı yapmak için aşağıdaki kuruluşlar kullanılabilir: Şefkat Eli Derneği; İHH İnsani Yardım Vakfı; Efendi Derneği; Beşir Derneği; Mübeşşir Derneği.

Vefat eden kişinin ölüm yıl dönümünde yapılabilecek bazı şeyler: Kur’an okumak ve dua etmek. Hayır işleri yapmak. Mevlit okutmak. Ölüm yıl dönümü gibi belirli bir güne özel anma veya hayır işleri yapmak, İslam’ın temel kaynakları olan Kur’an ve Sünnet’te yer alan bir uygulama değildir. Ayrıca, vefat eden kişinin sağlığında yapmadığı veya eksik bıraktığı ibadetler için fitre dağıtılabilir. Ölüm yıl dönümü, aynı zamanda kişinin öldüğü günü hatırlamak amacıyla da kullanılabilir.

Hanukiya, Hanuka Bayramı'nda yakılan, dokuz kollu bir şamdandır. Simgelediği bazı unsurlar: Tanrı'ya yeniden adanma. Mucize. Işık. Hanukiya, evin pencere önüne veya girişin soluna konularak, yoldan geçenlerin ve eve girenlerin bu mucizeye tanık olması sağlanır.

Davar kesimi, kurban bayramı günlerinde, bayram namazı kılınan yerlerde bayram namazı kılındıktan sonra; bayram namazı kılınmayan yerlerde ise sabah namazı vakti girdikten sonra başlar. Hanefî mezhebine göre, bayramın üçüncü günü gün batımına kadar devam eder. Ayrıca, kurbanlık hayvanların kesilmesinin uygun olduğu zamanlar arasında, adak kurbanları için herhangi bir zaman kısıtlaması bulunmaz; adak kurbanları ilk fırsatta kesilebilir.

Tabutun içine ne çizildiğine dair bilgi bulunamadı. Ancak, Katolik inancına göre papaların tabutlarında Kutsal İncil, görev yıllarına dair belgeler, özel dua metinleri ve kişisel eşyaların bazıları yer alır. Ayrıca, tabutların üzerine yeşil örtüler de serilebilir; bu örtülerin üzerinde genellikle Arapça yazılar bulunur.

Mısır'da bazı gelenekler: Aile gelenekleri: Evlilik genellikle kutsal bir birliktelik olarak görülür ve geleneksel görenekler yaygındır. Dini gelenekler: İslam ana dindir ve Ramazan ile İd al-Adha gibi bayramlar önemlidir. Gastronomik gelenekler: "Kuşehri", "Ful Medames" ve "Taamiya" gibi yerel yemekler temel gıda maddeleridir. Sanat ve zanaat: Halı, seramik, takı ve tekstil gibi el yapımı ürünler gelenekseldir. Batıl inançlar: Mısırlılar son derece batıl inançlıdır; koruyucu tılsımlar ve sağlık-zenginlik tılsımları büyük talep görür. Selamlaşma: Erkekler birbirleriyle el sıkışma ile selamlaşır, yakın arkadaşlar ve erkek akrabalar yanaklarından öper. Dakiklik: Mısırlılar dakikliği çok fazla önemsemezler; geç kalmak ve karar vermek için zaman harcamak "Mısır zamanı" olarak adlandırılır.

Cenaze evine ilk gün giderken yapılabilecekler: Başsağlığı dilemek: Cenaze sahiplerine başsağlığı, ölüye ise rahmet dilenir. Yemek götürmek: Cenaze evine yemek götürmek, ölenin ruhuna sadaka olarak görülür. Saygı göstermek: Lüzumsuz söz, tavır, davranış ve konuşmalardan kaçınılır. İlk gün cenaze evinde yapılabilecekler: Kur'an okumak: Cenaze defnedildikten sonra dua ve Kur'an okumak müstehaptır. Ağıt yakmak: Cenaze namazı kılınana kadar, ölenin yakınları ağıt yakabilir. Yapılmaması gerekenler: Gülmek veya kahkaha atmak. Televizyon veya radyo açmak. Banyo yapmak veya çamaşır yıkamak. Yemek pişirmek.

Hindistan'da çarşaf giyilmesinin birkaç nedeni vardır: Dini amaçlar: Müslüman toplumlarda kadınlar, kendilerini erkeklerden daha mütevazı bir şekilde örtmek için çarşaf giyerler. Hava koşullarından korunma: Çadarın (çarşafın) büyük bir eşarp olarak kullanılması, Hindistan gibi ülkelerde hava koşullarından korunmak için de yaygındır. Törensel amaçlar: Kumaşın renk ve desenleri genellikle dini öneme sahiptir. Hindistan'da kıyafet kuralları farklılık gösterebilir ve bazı bölgelerde başörtüsü yasakları da bulunmaktadır.

Üç Kral (Gaspar, Melkior ve Baltazar) Hıristiyan geleneğine göre, İsa'nın doğumunu müjdelemek için doğudan gelen üç müneccimin isimleridir. Bu isimler, sonraki dönem efsanelerde anılmış olup, ilk olarak 6. yüzyılda kaynaklarda yer aldıkları düşünülmektedir.

Düğünlerde kadın ve erkeklerin ayrı oynamasının sebebi, İslam dinine göre kadınların yabancı erkeklerle temastan kaçınması gerekliliğidir. Bazı yerlerde ve durumlarda kadınlarla erkekleri ayırmak mümkün veya uygun olmayabilir. Ayrıca, Bursa’nın Büyükorhan ilçesine bağlı Karaağız köyünde muhtarlık ve köy derneği, düğünlerde kadın ve erkeğin karışık oynamasının uygun olmadığı yönünde karar almıştır.

Çin'de kadınların nehirde yıkanması, Sanyuesan Festivali gibi kültürel etkinliklerle ilişkili olabilir. Ayrıca, Çin'de kadınların nehirde çamaşır yıkadığı durumlar da vardır.

Epifani'de suya girilmesinin birkaç nedeni vardır: Hz. İsa'nın vaftiz edilişini anmak. Günahlardan arınmak. Hastalıkları tedavi etmek. Epifani'de suya girme geleneği, özellikle Rusya'daki Ortodoks Hristiyanlar arasında yaygındır.

Irak halkı, zengin kültürel mirası ve çeşitliliği ile dikkat çeken bir yaşam sürer. Aile bağları oldukça güçlüdür ve toplum yapısının temel taşını oluşturur. Giyim açısından, erkekler genellikle "deşdaşa" adı verilen uzun ve bol bir gömlek giyerken, kadınlar "abaya" adı verilen uzun elbiseler ve başörtüleri kullanır. Dini bayramlar toplum yaşamında önemli bir rol oynar; Ramazan Bayramı ve Kurban Bayramı büyük coşkuyla kutlanır. Irak, etnik ve dil çeşitliliği ile de dikkat çeker; Arapça ve Kürtçe resmi diller olup, Türkmen Türkçesi, Süryanice ve Ermenice gibi diller de yaygın olarak konuşulur. Ekonomik olarak, petrol ihracatı ve tarım önemli gelir kaynaklarıdır.

Bir rahibe veya keşişin manastırda yaşarken evlenebilmesi, bağlı oldukları dini inanç sistemine ve uygulamalara göre değişir. Hristiyanlıkta: Katolik Kilisesi'nde keşişler ve rahipler, manastıra kabul edilmeden önce evlenmemek veya boşanmak zorundadır. Ortodoks ve Protestan kiliselerinde ise rahiplerin aile kurması teşvik edilir. Budizmde: Theravada Budizmi'ne göre, erkek keşişler evlenemez. Mahayana Budizmi'nde ise keşişlerin evlenmesi kabul edilebilir. Hinduizmde: Hindu keşişleri genellikle evlilik gibi dünyevi sorumluluklardan kaçınır. Bazı mezheplerde keşişlerin evlenmelerine izin verilebilir.

Türk hacılar, ihrama Mekke'ye yaklaştıklarında belirlenen "Mikat" noktalarında girerler. En yaygın mikat noktası, Türkiye'den gelen hacı adayları için Dhul Hulaifah (veya Abyar Ali) olarak bilinir ve bu bölge Medine'nin hemen dışında yer alır.