Çernobil

"Çernobil'in Sırları" (Chernobyl Diaries), 2012 yapımı bir korku filmidir. Konusu: Avrupa'da tatile çıkan altı kişilik bir arkadaş grubu, rehberlik için farklı bir turist rehberi tutar. Film, gerçek bir olay olan Çernobil faciasını konu alsa da, eleştirmenler tarafından vasatı aşan bir yapım olarak değerlendirilmiştir.

Filin en tehlikeli yeri olarak kabul edilebilecek bir bölgesi yoktur. Filler, büyük boyutları, güçlü kasları ve keskin dişleriyle tehlikeli hayvanlar olarak kabul edilir. Fillerin saldırganlaşmasına neden olabilecek bazı faktörler: Korku veya endişe. Acı. Fillerle karşılaşıldığında dikkatli olunması ve mümkün olduğunca uzak durulması önerilir.

Çernobil'deki dev yapılar, radyoaktif sızıntıyı kontrol altına almak ve reaktörün söküm işlemlerini kolaylaştırmak amacıyla inşa edilmiştir. New Safe Confinement (Yeni Güvenli Muhafaza) adlı çelik yapılı dev koruma binası, reaktörü en az 100 yıl boyunca korumak ve içindeki tehlikeli radyoaktif maddelerin güvenli bir şekilde depolanmasını sağlamak için inşa edilmektedir. Ayrıca, 1986 yılında, 4 numaralı reaktör, radyoaktif maddelerin yayılmasını engellemek için beton bir yapıyla kaplanmıştır.

Çernobil ile ilgili 14.500'den fazla stok fotoğraf bulunmaktadır. Ayrıca, "Webtekno" sitesinde Çernobil'deki değişimlerin zaman içindeki etkilerini gösteren 18 çarpıcı fotoğraf bulunmaktadır. Bu sayılar, Çernobil ile ilgili mevcut fotoğraf sayısının yaklaşık bir tahminidir.

Çernobil'de bazı canlılar mutasyona uğramıştır: Kara kurbağaları: Radyasyona maruz kalan kurbağalar, hayatta kalma şanslarını artırmak için daha koyu bir deri geliştirmiştir. Bakteriler: Çernobil'deki bakteriler, gama radyasyonuna karşı daha dirençli hale gelmiştir. Kurtlar: Mutasyona uğrayan kurtlar, kansere karşı direnç gösteren genetik olarak değiştirilmiş bağışıklık sistemlerine sahiptir. Köpekler: Elektrik santralinin yakınındaki yabani köpekler, genetik farklılıklar göstermiştir. Ayrıca, 1986'dan 1990'a kadar Çernobil çevresindeki çiftlik hayvanlarında eksik veya fazla uzuvlar, eksik gözler ve deformasyonlar gözlemlenmiştir.

Çernobil'deki en büyük patlama, 26 Nisan 1986 tarihinde saat 01:23'te meydana gelmiştir.

Çernobil'deki atık kıyafetlerin ne olduğuna dair bilgi bulunamadı. Ancak, 1986 yılında gerçekleşen Çernobil Nükleer Santrali kazasında itfaiyecilerin giydiği kıyafetlerin, yüksek radyasyon nedeniyle binlerce kat radyasyon ölçen dozimetreler tarafından tespit edildiği bilinmektedir.

Çernobil'e giden kaç kişinin hayatta kaldığına dair kesin bir sayı vermek mümkün değildir. Çernobil faciası sırasında ve sonrasında hayatını kaybedenler arasında: 31 kişi, santralde görevli olup anında hayatını kaybetmiştir. 28 kişi, akut radyasyon hastalığı nedeniyle daha sonra hayatını kaybetmiştir. 600.000 ila 800.000 kişi, tasfiye görevlisi olarak adlandırılan ve temizlik çalışmalarına katılan kişiler arasında yer almakta olup, önemli miktarda radyasyona maruz kalmış ve bir kısmı hayatını kaybetmiştir. Ayrıca, radyasyona bağlı hastalıklar ve kanser nedeniyle yıllar içinde binlerce kişinin daha hayatını kaybettiği tahmin edilmektedir. Bu sayılar, farklı kaynaklara ve yöntemlere göre değişiklik gösterebilir.

Çernobil dizisinin 5. bölümünde herkesin ölmesinin nedeni, 1986 yılında Çernobil Nükleer Santrali'nde meydana gelen felakettir. 26 Nisan 1986'da, Çernobil'deki santralin 4 numaralı reaktöründe, hatalı bir reaktör tasarımı ve yetersiz eğitimli operatörler nedeniyle büyük bir patlama meydana geldi. Çernobil faciası, doğrudan ve dolaylı olarak birçok kişinin ölümüne neden oldu.

"Çernobil" dizisinin 4. bölümünde sansürün, hayali bir karakter üzerinden anlatının içine yalanların yerleştirilmesi nedeniyle olduğu belirtilmektedir. Ayrıca, gerçek hayatta SSCB'nin Çernobil hakkında iki gün boyunca açık yayın yapmadığı, çünkü bu kazanın beklenmeyen bir durum olduğu ve yetkililerin olayı kavrayamadığı ifade edilmektedir. Dizinin bazı sahnelerinin gerçeklerle uyuşmadığı ve dramatizasyon amacıyla abartıldığı da düşünülmektedir. Bu tür yorumlar, dizinin yaratıcısı Craig Mazin'in röportajlarında da dile getirilmiştir.

Çernobil'deki dev kalkanın ne zaman kaldırılacağına dair bir bilgi bulunamamıştır. Ancak, 2016 yılında, 30 yıl önceki patlamada çatısı havaya uçan reaktörün üstünü örtmek için inşa edilen kalkanın, gelecek 100 yıl boyunca radyoaktif madde sızıntısını önlemek için tasarlandığı belirtilmiştir. Çernobil Nükleer Santrali'ndeki radyasyon yayma riski devam eden 4. reaktör binasının üzeri, 2016 yılında özel çelik çadırla tamamen kapatılmıştır. Çernobil'deki reaktörü güvenli bir şekilde parçalama ve hala içeride bulunan radyoaktif maddeleri emniyet altına alma çalışmalarının ise "lahit" adı verilen beton koruma duvarının içinde devam ettiği bilinmektedir. Daha fazla bilgi için aşağıdaki kaynaklar incelenebilir: tr.wikipedia.org; bbc.com; youtube.com; ntv.com.tr; milliyet.com.tr.

Çernobil'e çelik kalkan yapılmasının nedeni, 1986 yılında santralde meydana gelen nükleer felaketin ardından radyoaktif sızıntıyı önlemektir. Çelik kalkan, 275 metre genişliğinde, 108 metre uzunluğunda ve 36 bin ton ağırlığındadır.

1986 yılında Çernobil'deki "Fil Ayağı" kütlesinin yaydığı radyasyon seviyesi saatte 8.000 röntgen (saatte 80 gray) idi. Günümüzde ise "Fil Ayağı"nın yaydığı radyasyon seviyesi büyük ölçüde azalmış olsa da, hala insan sağlığı için ciddi bir tehdit oluşturmaktadır. "Fil Ayağı"nın yakınında 5 dakika bulunmak, ölümcül sonuçlara yol açabilir.

4. nükleer patlaması, 26 Nisan 1986 tarihinde, eski Sovyetler Birliği'ne bağlı Ukrayna'nın Çernobil kentindeki Çernobil Nükleer Santrali'nin 4 numaralı reaktöründe meydana gelmiştir.

Çernobil Dışlama Bölgesi, 1986'daki Çernobil Nükleer Santrali kazasından sonra, radyoaktif kirlenmenin en yüksek olduğu yaklaşık 2.600 km²'lik alanı ifade eder. Bölge, insan etkisinin olmaması sayesinde, yüksek radyasyon seviyelerine rağmen doğal flora ve fauna için bir sığınak haline gelmiş ve biyolojik çeşitlilik açısından zenginleşmiştir. Ayrıca, Dışlama Bölgesi, bilimsel araştırmalar için de büyük ilgi çekmektedir; bitkiler ve hayvanların kronik radyasyon maruziyetine nasıl tepki verdiklerini incelemek için çalışmalar yürütülmektedir. Bölgeye ziyaretler, resmi izin ve rehber eşliğinde yapılmaktadır.

Çernobil dizisinin 2. bölümünde Çernobil nükleer santralindeki patlamanın ardından, milyonlarca insan tehlikedeyken nükleer fizikçi Ulana Khomyuk, ikinci bir patlama tehdidini haber vermek için önde gelen Sovyet nükleer fizikçi Valery Legasov'a ulaşmaya çalışır. Ayrıca, HBO'nun Çernobil mini dizisinde, eriyen reaktör tabanının suya karışmasıyla Doğu Avrupa'ya önemli bir buhar patlaması oluşabileceği belirtilir. Çernobil dizisinin 2. bölümünün bazı olayları kurgusal olabilir.

Çernobil'de bulunan siyah madde, koryum olarak bilinir. 1986'daki Çernobil Nükleer Santrali'ndeki felaket sırasında ortaya çıkmıştır. Koryum, dünyanın en tehlikeli maddelerinden biri olarak kabul edilir.

Çernobil 1. Sezon 5. Bölüm, "Vichnaya Pamyat", Çernobil ile ilgili gerçekleri ortaya çıkarmak için hayatlarını ve itibarlarını riske atan Valery Legasov, Boris Shcherbina ve Ulana Khomyuk'un hikayesini anlatıyor. Bu bölümde, karakterler hem radyoaktif enkazı ortadan kaldırmak için çözüm üretmeye hem de patlamanın nedenini bulmaya çalışıyorlar.

Çernobil'e 10 km yaklaşmanın yasak olmasının sebebi, 1986'daki Çernobil nükleer faciasının ardından bölgenin radyoaktif kirlilikle kaplanmasıdır. Facianın ardından, Çernobil Nükleer Enerji Santrali'nin 30 km çevresi, halkın erişiminin ve yerleşiminin yasaklandığı Çernobil Hariç Tutma Bölgesi olarak belirlenmiştir. Ayrıca, 18 yaşından küçüklerin ve hamilelerin bu bölgeye girmesi yasaktır.

Çernobil faciası, 26 Nisan 1986 tarihinde, o dönem Sovyetler Birliği'ne bağlı olan Ukrayna'nın Pripyat şehrindeki Çernobil Nükleer Santrali'nin 4 numaralı reaktöründe meydana geldi. Olay, bir güvenlik testinin kontrolden çıkması sonucu gerçekleşti: Testten önce reaktör gücü 1600 MW'ye düşürüldü. Test sırasında, kontrol çubukları çıkarılarak güç artırılmaya çalışıldı, ancak bu durum reaktörün aşırı ısınmasına ve çekirdeğin patlamasına yol açtı. Patlama, reaktörün 1000 tonluk kapağının havaya uçmasına ve yakıt çubuklarının erimesine neden oldu. Reaktördeki grafit alev aldı ve dokuz gün boyunca yanarak büyük miktarda radyasyonun çevreye yayılmasına yol açtı. Patlamanın ardından çevreye, Hiroşima'ya atılan atom bombasının 50 katına eşit miktarda radyasyon yayıldı.