Botanika

Blushwood meyvesi, yalnızca Avustralya'nın Kuzey Queensland bölgesindeki yağmur ormanlarında yetişir. Türkiye'de ise bu meyvenin yetiştirilebilmesi için gerekli olan tropikal iklim koşulları mevcut değildir.

Karaçam (Pinus nigra), 400 yıla kadar yaşayabilen uzun ömürlü bir ağaç türüdür.

Ardıç ağacının ömrü, türüne bağlı olarak 50 ila 500 yıl arasında değişmektedir.

En yaşlı ağaç, Şili'de bulunan Gran Abuelo (Büyük Büyük Dede) olarak bilinir ve yaklaşık 3.646 yaşında olduğu tahmin edilmektedir. Konumu: Alerce Costero Ulusal Parkı, Şili. Tür: Patagonya Selvi (Fitzroya cupressoides). Ayrıca, Amerika Birleşik Devletleri'nin Kaliforniya eyaletinde bulunan Methuselah adlı Büyük Havza kıllı çamı (Pinus longaeva) da oldukça yaşlıdır ve yaklaşık 4.850 yaşında olduğu düşünülmektedir. Konumu: Inyo County, Kaliforniya, ABD.

Türkiye'de yaklaşık 2200 makro mantar türü bulunmaktadır. Bu mantar türleri, yenilebilir, yenilmeyen ve zehirli olarak üçe ayrılır.

Dünyanın en yaşlı ağacı olarak kabul edilen Büyük Havza bristlecone çamı (Pinus longaeva) Methuselah, yaklaşık 4.856 yaşındadır. Ancak, bazı kaynaklarda bu ağacın yaşı 5.071 olarak da belirtilmektedir. Ağacın tam konumu, koruma çabaları nedeniyle gizli tutulmaktadır.

Dünyanın en yaşlı ağacı olarak kabul edilen Büyük Havza bristlecone çamı (Pinus longaeva) Methuselah, yaklaşık 4.856 yaşındadır. Ancak, bazı kaynaklarda bu ağacın yaşı 5.071 olarak da belirtilmektedir. Ağacın tam konumu, koruma çabaları nedeniyle gizli tutulmaktadır.

Ladin ağacı, Türkiye'de Karadeniz Bölgesi'nin nemli ve serin ikliminde doğal olarak yetişir. En yoğun bulunduğu yerler: Doğu Karadeniz Bölgesi: Trabzon, Rize, Artvin. Batı Karadeniz Bölgesi: Bolu, Kastamonu, Zonguldak. Yüksek rakımlı bölgeler: 1000-2000 metre rakımda rahatça yetişebilir. Özellikle Doğu Karadeniz'deki ladin ormanları, Türkiye'nin en önemli doğal varlıkları arasında yer alır.

Gürgen ve kayın aynı ağaç değildir, ancak bazı benzerlikler taşırlar. Kayın, Fagaceae familyasına ait bir ağaç türü iken, gürgen Betulaceae familyasına aittir. Her iki ağaç türü de geniş yapraklı olup, orman ekosistemlerinde önemli yer tutar. Odun özellikleri açısından da farklılıklar gösterirler: Kayın odunu açık renkli ve dayanıklıdır, gürgen odunu ise daha sert ve yoğun olmasına rağmen daha kırılgandır.

Psödomaki bitki örtüsü, Akdeniz ikliminin hakim olduğu bölgelerde, makilerin tahrip olduğu yerlerde görülür. Türkiye'de psödomaki yayılışı şu bölgelerde gözlemlenir: Karadeniz Bölgesi'nin doğu kısmı; Marmara Bölgesi'nin güneyi; Ege Bölgesi'nin kuzeyi. Bu tahribat, insan faaliyetleri (orman yangınları, ağaç kesimi, tarım arazisi açma) veya doğal afetler (sel, heyelan) sonucu gerçekleşebilir.

Kayın ağaçları 300-700 yıl kadar yaşayabilir.

Hayır, vakvakiye ağacı meyvesi gerçek değildir. Vakvak ağacı, İslam ve Hint mitolojisinde yer alan efsanevi bir ağaçtır. Ayrıca, doğal olarak yetişen, meyvesi insan olan bir ağaç bulunmamaktadır.

Azya ağacı hakkında bilgi bulunamadı. Ancak, akasya ağaçlarının genellikle ılıman ve tropikal iklimlerde yetiştiği bilinmektedir. Bazı akasya türlerinin yetiştiği bölgeler: Avustralya; Afrika; Amerika Birleşik Devletleri (Hawaii, Meksika ve güneybatı bölgeleri); İsrail (çöl ve Akdeniz bölgeleri). Türkiye'de ise akasya ağaçları en çok Akdeniz kıyılarında yetiştirilmektedir.

Saplı meşe (Quercus robur), Türkiye'de Trakya, Karadeniz Bölgesi ve Doğu Anadolu'da yaygın olarak bulunur. Bazı yetiştiği yerler: Karadeniz Bölgesi: Nemli iklim özelliklerine sahip bu bölgede, saplı meşe ve sapsız meşe yaygındır. Marmara Bölgesi: Saplı meşenin Marmara Bölgesi’nde yayılış gösteren alttürü olan Quercus robur subsp. robur bulunur. Saplı meşe, 100-2.300 metre rakıma kadar yayılış gösterebilir.

Alpin ve subalpin çayırlar, yüksek dağlık alanlarda görülür. Alpin çayırlar, ağaç yetişme sınırının üstünde, genellikle 2000 metrenin üzerindeki rakımlarda görülür. Subalpin çayırlar, ağaç sınırının hemen altında, genellikle 1800-2000 metre arasında yer alır. Bu çayırlar, farklı iklim ve coğrafi koşullara uyum sağlamış birçok bitki ve hayvan türüne ev sahipliği yapar.

Isparta'da yetişen çam türleri arasında karaçam, sedir ve toros göknarı bulunmaktadır. Ayrıca, Isparta'nın dağlık bölgelerinde doğal olarak yetişen veya tarımsal olarak üretilen kızılçam (Türk çamı veya Anadolu çamı) da yaygın bir ağaç türüdür.

Soy ağacı iki farklı bağlamda ele alınabilir: 1. Fiziksel olarak soy ağacı bulma: Nüfus müdürlükleri: MERNİS sistemi üzerinden "üst soy dökümü" talep ederek belirli bir tarihe kadar soy ağacınızı öğrenebilirsiniz. Aile arşivleri: Doğum sertifikaları, evlilik sertifikaları, ölüm belgeleri gibi mevcut belgeleri kontrol etmek, soy ağacınızı oluşturmanıza yardımcı olabilir. Online soy ağacı araştırma yazılımları: Bu yazılımlar, aile üyeleriyle ilişkilendirme ve belgeleri saklama gibi özellikler sunar. 2. Dijital ortamda soy ağacı bulma: e-Devlet: "Nüfus ve Vatandaşlık İşleri Genel Müdürlüğü" üzerinden alt-üst soy bilgisi sorgulaması yapabilirsiniz.

Dünya genelinde yaklaşık 30.000 endemik bitki türü bulunmaktadır. Endemik bitkiler, belirli bir coğrafi bölgede doğal olarak yetişen ve başka yerlerde bulunmayan bitkilerdir.

Torbalı Orman Fidanlık Müdürlüğü'nde bulunan bazı fidan türleri: Kızılçam. Boylu ve çalı grubu süs bitkileri. Mavi ve kara servi. 2024 yılında 50 farklı türde 4 milyon fidan üretimi gerçekleştirilen fidanlıkta, 2025 yılı hedefi 75 türde 7 milyon fidan üretimidir.

Büyük ağaçlara "dev" denmesinin nedeni, yükseklik, gövde çapı ve yaş gibi ölçütlere göre diğer ağaçlardan belirgin şekilde daha büyük olmalarıdır. Dev ağaçlarda öne çıkan özellikler: Yükseklik: Genellikle 60 metreyi aşar. Gövde çapı: 2 metre ve üzeri. Yaş: Yüzlerce, hatta binlerce yıl yaşayabilir. Bu ağaçlar, ekosistemlerde önemli bir rol oynar; biyolojik çeşitliliği destekler, karbon depolama ve su döngüsü gibi süreçlere katkıda bulunur.