Botanika

Ağaçlar, genellikle beş ana katmandan oluşur: 1. Ormanlık Katman: Ağaçların taçlarının birleştiği ve kalın bir tabaka oluşturduğu gölgelik tabakası. 2. Çalı Katmanı: Yere nispeten yakın büyüyen odunsu bitkilerden oluşur. 3. Otsu Katman: Çimenler, eğrelti otları ve kır çiçekleri gibi otsu bitkilerden oluşur. 4. Kriptogamik Katman: Liken ve yosunlardan oluşur. 5. Hipogeal Katman: Toprağın ilk 20 cm'sinde bulunan bitki ve mikrofaunadan oluşur. Ayrıca, bazı kaynaklarda ortaya çıkan ağaçlar adı verilen, kanopinin üzerinde taçları görünen çok büyük ağaçlar da bir katman olarak kabul edilir.

Istranca meşesi (Quercus hartwissiana), genellikle şu bölgelerde bulunur: Türkiye: Marmara bölgesinde Yıldız Dağları'nda ve Batı, Orta ve Doğu Karadeniz bölümünde. Dünya: Bulgaristan, Romanya, Gürcistan ve Rusya'nın güneyinde. Türkiye'de, İstanbul, Kırklareli, Kocaeli, Sakarya, Kastamonu, Samsun, Ordu, Trabzon, Erzurum, Bursa ve Tunceli gibi illerde nemli yapraklı ve karışık yapraklı ormanlarda 20-1300 (1750) metre arasında görülür. Ayrıca, Bolu Merkez, Yeşilköy Köyü'nde yaklaşık 300 yıllık bir Istranca meşesi anıt ağacı bulunmaktadır.

Maki bitki örtüsünde bulunan bazı ağaç türleri şunlardır: Yabani zeytin; Funda; Keçiboynuzu; Katran ardıcı; Sandal ağacı; Akdeniz defnesi; Menengiç; Mersin; Dağ çileği; Kermes meşesi. Ayrıca, maki bitki örtüsünde zakkum, laden, ılgın gibi türler de bulunur. Maki bitki örtüsü, Akdeniz ikliminin hakim olduğu bölgelerde görülür ve bu bölgelerde 20'ye kadar ulaşan çeşitte maki bitkisi bulunabilir.

Prometheus ağacı, 1964 yılında kesildiğinde en az 4.862, muhtemelen 5.000 yaşından daha fazlaydı. Araştırmacılar, kesimden önce ağacın yaşını bilmiyorlardı.

Dünyanın en yaşlı çınarı olarak kabul edilen Gedelme Çınarı, yaklaşık 2700 yaşındadır. Bu çınar, Antalya'nın Kemer ilçesindeki Gedelme Yaylasında bulunmaktadır. Diğer bir yaşlı çınar ise Aydın'ın Karacasu ilçesinde bulunan ve "Ağaçların Kraliçesi" olarak adlandırılan çınar ağacıdır ve yaklaşık 2000 yıl yaşındadır. Çınar ağaçlarının yaşını belirlemek, ağaç halkalarını saymak gibi yöntemlerle yapılsa da, bu süreç birçok değişkene bağlı olarak zorlu bir süreçtir.

Tayland'da papatyanın neden bulunmadığı hakkında bilgi bulunamadı. Ancak, Tayland'ın tarımsal mirası ve yerel bitki örtüsü hakkında bazı bilgiler mevcuttur. Tayland, çeşitli yerel bitki türlerine ev sahipliği yapmaktadır. Ayrıca, Tayland'da tapınak bahçelerinde organik tarım yapılmakta ve kimyasal kullanımından kaçınılmaktadır.

Peter Wohlleben'in "Ağaçların Gizli Yaşamı" kitabı, ağaçların karmaşık ve birbirine bağlı dünyasını anlatıyor. Kitapta ele alınan bazı konular: Ağaçların sosyal ağı: Ağaçlar, kökler ve mantarlardan oluşan bir ağ aracılığıyla iletişim kurar ve birbirlerine destek olur. Davranış ve duygular: Ağaçlar, stres ve duyguları deneyimleyebilir, çevrelerindeki değişiklikleri algılayabilir ve buna göre tepki verebilir. Dayanışma: Ağaçlar, hasta veya acı çeken bireylerle gıdalarını paylaşabilir ve birbirlerini yaklaşan tehlikelere karşı uyarabilir. Ekosistem: Ormanlar, tek tek ağaçlardan oluşan bir koleksiyondan daha fazlasıdır; gelişen bir ekosistem yaratmak için birlikte çalışan canlı topluluklardır. Wohlleben, bu konuları kendi gözlemleri ve bilimsel araştırmalar temelinde ele alıyor.

Zonguldak'taki porsuk ağacına anıt ağaç denmesinin nedeni, boyutsal ve kültürel özelliklerinin öne çıkmasıdır. Boyutsal açıdan, bu ağaç kendi türünün standartları üzerinde boyutlara ulaşmıştır: Yaş: 4115 yıl. Gövde çapı: 245 cm. Tepe çapı: 9,5 m. Boy: 23 m. Kültürel açıdan, porsuk ağacı şu özelliklere sahiptir: Tarihi olay veya şahsiyete tanıklık etmesi. Mistik açıdan yöre halkınca yüceltilmiş olması. Folklorik olarak, gelenek ve göreneklerin civarında gerçekleşmesi. Ayrıca, porsuk ağacı biyogenetik rezerv değeri taşır ve tespit ile tescil işlemleri yapılmamıştır.

Ağaç halkaları her yıl oluşur. İlkbaharda sıcaklıklar ısınmaya başladığında kambiyumdaki aktivite yeniden aktif hale gelir ve hücre bölünmesi hızla başlar. Bazı ağaç türlerinde halkalar o kadar ince ve sıkıdır ki, bunları ayırt etmek oldukça zordur.

Istranca'da yetişen meşe türü, Quercus hartwissiana yani Istranca meşesidir. Kayıngiller (Fagaceae) ailesine bağlı olan bu meşe türü, genellikle 10 ila 35 metre büyüyebilir. Türkiye'de Trakya, Kuzey Anadolu (Batı ve Doğu Karadeniz ormanları) ve çok lokal olarak da Doğu Anadolu'da Erzurum ve Tunceli'de bulunur. Ayrıca, Bulgaristan Istrancaları'nda da bu meşe türüne rastlanır.

Titrek kavakların titremesinin sebebi, yaprak saplarının (petiyol) fiziksel yapısıdır. Yaprak sapı, eliptik bir şekil oluşturur ve bu yapının uzun tarafı rüzgara karşı dayanıklılık sağlarken, kısa tarafı minimal dayanıklılık verir. Ayrıca, yapraklardaki bu titreme, fotosentez organına fazla gün ışığı düşmesini engellemek, yoğun gün ışığında aşırı ısınma riskini azaltmak ve karbondioksit alımını hızlandırmak gibi işlevlere de sahiptir.

Evet, meşe (oak) ağacı Türkiye'de yetişir. Türkiye'de yetişen bazı meşe türleri: Anadolu Palamut Meşesi (Quercus ithaburensis ssp. macrolepis); Türkiye Meşe (Quercus cerris); Kasnak Meşesi (Quercus vulcanica). Meşe, Türkiye'de en yaygın yetişen ağaç türlerinden biridir ve ülkenin hemen her bölgesinde birçok türü görülebilir.

Evet, turunçgiller ve narenciye aynı şeyi ifade eder. Narenciye, turunç, portakal, mandalina, greyfurt ve limon gibi ekonomik değeri yüksek olan Citrus cinsi meyve ağacı türlerini de içine alan bir bitki topluluğudur. Turunçgiller ise, Rutaceae familyasına ait olan ve genellikle sıcak iklimlerde yetişen meyve ağaçlarıdır.

Kara huş (Betula nigra) ağaçları, uygun koşullarda 30-50 yıl kadar yaşayabilir. Huş ağaçlarının ömrü, tür, büyüme koşulları ve çevresel faktörler gibi çeşitli unsurlara bağlı olarak değişiklik gösterebilir.

Kara servi ağacı ortalama 2000 yıl yaşayabilir.

Türkiye'de yetişen bazı ağaç çeşitleri ve özellikleri: İğne yapraklı (ibreli) ağaçlar: Karaçam, sarıçam, kızılçam, sedir, göknar, ladin, servi, porsuk, ardıç. Geniş yapraklı ağaçlar: Kestane, gürgen, kayın, meşe, akçaağaç, kızılağaç, dişbudak, çınar, ıhlamur, huş, sığla, kavak. Bazı ağaçların özellikleri: Karaçam: Yeşil gövdesi, derin çatlaklı kabuğu, 40 metreye kadar boyu. Kızılçam: Akdeniz kıyısında yaygın, 20 metreye kadar boyu. Göknar: 40 farklı çeşidi, uzun ve dolgun gövdesi, sivri tepesi. Meşe: Geniş yaprakları, dört mevsim yeşil, uzun ömürlü. Kayın: Düzgün ve silindirik gövde, elips şeklinde yapraklar, sonbahar kızıl yaprakları. Dişbudak: Elips yapraklar, salkım beyaz çiçekler, sulak bölgeleri sever. Ihlamur: Kalp şeklinde yaprakları, sarımsı çiçek demetleri, kış aylarında yaprak döker. Servi: Dört mevsim yeşil, ince ve uzun yapı, koyu yeşil yapraklar.

Türkiye'de en çok kavak, Samsun ili Terme ilçesinde yetişir. Ayrıca, kavak ağaçları Türkiye'nin hemen hemen her bölgesinde, özellikle Marmara, Ege ve İç Anadolu bölgelerinde yaygın olarak bulunur. Kavak ağaçları, akarsu kenarları, dolma araziler ve sulak bölgelerde hızlı bir şekilde büyür.

Resimli Türkiye Florası, toplamda 28 cilt olarak planlanmıştır.

İstanbul'da en yaygın bulunan ağaç türü meşedir. İstanbul ormanlarında görülen diğer yaygın ağaç türleri arasında kestane, gürgen, çam ve dişbudak bulunur.

Leylak bitkisinin Latince adı Syringa'dır. Syringa vulgaris ise hakiki leylak olarak bilinir.