Botanik

Picea ve Abies aynı değildir, bunlar çamgiller (Pinaceae) familyasına ait iki farklı cinsin isimleridir. Picea, ladin cinsini; Abies ise köknar cinsini ifade eder.

Sinapis arvensis (yabani hardal) genellikle şu alanlarda yetişir: yol kenarları; atık alanlar; tarlalar, bahçeler ve meralar; pastaneler ve tarlalar; demiryolu hatları ve bozulmuş alanlar. Doğal yaşam alanı, Kuzey Afrika, Avrupa ve ılıman Asya'dır.

Sansevieria (paşa kılıcı) bitkisinin 70'ten fazla türü bulunmaktadır. Bazı popüler türler: Dracaena trifasciata. Laurentii. Moonglow. Bantel's Sensation. Dracaena angolensis. Dracaena pethera. Dracaena masoniana.

Ağaç ölçüleri çeşitli yöntemlerle alınabilir: Gölge uzunluğu yöntemi: Ağaç yanında güneşli, düz bir yerde durulur. Gölgenin uzunluğunu ölçmek için bir şerit metre kullanılır. Ağacın gölgesinin, ağacın tabanından gölgenin ucuna kadar olan uzunluğu ölçülür. En yüksek ucun daha uzun bir gölge oluşturduğu göz önünde bulundurularak, gövde genişliğinin yarısını eklemek gerekir. Son olarak, üç yazılan sayı kullanılarak ağacın yüksekliği hesaplanır. Kalem ve arkadaş yöntemi: Kol dik bir şekilde uzatılır ve kalemin ucu ağacın tepesinde olacak şekilde tutulur. Kalemin ucu sabit kalırken, başparmak yer seviyesi ile aynı hizaya gelene kadar ağaca yaklaşılır veya uzaklaşılır. Arkadaş, ayakları kalemin ucuna denk gelecek şekilde ağaçtan uzaklaşır. Arkadaşın ayaklarının ağaca olan uzaklığı, ağacın yüksekliğini verir. Ölçüm çubuğu yöntemi: Kol yana açılır, çubuk kolun üzerine yerleştirilir ve bir ucu omuzla hizalanır. Çubuk, avcun içine gelen kısımdan tutularak öne doğru dikey olarak tutulur. Çubuğun ucu ağacın tepesiyle hizalanana kadar öne veya geri gidilir. Ayrıca, eğimölçer, lazer mesafe ölçer gibi araçlar da kullanılabilir. Ağaç ölçümlerinde doğruluk için farklı noktalardan birkaç ölçüm alınması önerilir.

Kavun, çekirdekli bir yapıya sahip olduğu için meyve olarak kabul edilir. Ancak, kavun aynı zamanda salatalık ve kabak ile aynı ailenin üyesi olması, diğer sebze üretim sistemleri kullanılarak yetiştirilmesi ve tarladan diğer sebzeler gibi hasat edilip temizlenmesi nedeniyle sebze olarak da kabul edilir.

Evet, kiren ve kızılcık aynıdır, çünkü kiren, kızılcığın yöresel isimlerinden biridir.

Güllerin dikenli olmasının ana nedeni, bitkiyi savunma ve koruma amacı taşımasıdır. Ayrıca, gül dikenleri şu işlevlere de sahiptir: Tırmanma: Gül dalları, dikenler sayesinde komşu bitkilere tırmanır ve güneş ışığını tekeline alır. Destek: Dikenler, gül dallarının zayıf komşu bitkiler üzerinde tutunmasını sağlar. Gül dikenleri, odunsu yapıya derin bir şekilde gömülüdür ve kolay kolay kırılmaz.

Köklenebilen ağaç dallarına bazı örnekler: İncir, nar, ayva, çay, fındık, zeytin ve dut ile hemen hemen bütün asma türleri ve üzümsü meyvelerin çoğu. Bazı erik, kiraz klon anaçları. Köklenme yöntemleri arasında suda köklendirme ve havai köklendirme (air layering) bulunur. Hangi tür dalların kökleneceği, bitkinin türü, dalın yaşı ve durumu gibi faktörlere bağlıdır.

Pinus (çam) türleri, iki ana alt cinse ayrılır: 1. Diploxylon (Çıralı Çamlar): İki veya üç iğne yaprak bulunur. İki adet iletim demeti vardır. İğne yaprakların alt ve üst yüzünde stoma çizgileri bulunur. İğne yaprakların kenarları ince testere gibi dişlidir. Kın kalıcıdır ya da ender olarak düşer. Apofiz odunlaşmış ve mukro apofizin ortasında bulunur. Odunları serttir ve çok sayıda reçine kanalı vardır. 2. Habloxylon (Yumuşak Çamlar): İğne yapraklar 3 veya 5'er şekilde dizilmiştir. Yaprakları genellikle yumuşaktır. Tek tarafında stoma çizgileri vardır. Ayrıca, Pinus cinsi, kloroplast DNA dizilimi ve tüm plastid genomik analizlerine dayanarak bölümlere ayrılmıştır.

Tek yıllık yabancı otlar, bir yıl içinde çimlenir, çiçek açar ve tohum bağlar. Bazı tek yıllık yabancı otlar: Serçe dili (Stelleria media); Dam broomu (Bromus tectorum); Ballıbaba (Lamium amplexicaule). Bazı çok yıllık yabancı otlar: Tarla sarmaşığı (Convolvulus arvensis); Köygöçüren (Cirsium arvense); Ayrık otu (Agropyron repens).

Gymnospermae'nin (açık tohumlular) odunu şu özelliklere sahiptir: Basit ve homojen yapı: Gymnospermae odunu, dikotil odununa göre daha fakir bir yapıya sahiptir. Trake yokluğu: Odunda sadece trakeidler bulunur. Kenarlı geçit çiftleri: Trakeidler, kenarlı geçit çiftleri ile birbirine bağlıdır. Işınlar: Işınlar, parankima hücrelerinden, trakeidlerden veya her ikisinden meydana gelebilir. Yıllık halkalar: Kök ve gövdede sekonder büyüme sonucunda oluşan odun, yıllık halkalar içerir. Reçine kanalları: Bazı türlerde, örneğin Picea, Pinus ve Pseudotsuga gibi, odununda reçine kanalı bulunur.

Süpürge otunun diğer adı funda veya erika (Erica) bitkisidir.

Crepis paludosa'nın çiçek yapısı şu özelliklere sahiptir: Çiçek başları: Sarı renktedir ve tomurcukları siyah bez tüyleriyle kaplıdır. Çiçekler: Yaklaşık 15-25 mm çapındadır ve yalnızca ışın çiçekleri (ligulate) bulunur. İnvolukral brakteler: Dış kısmı iç kısımdan daha kısa olan, çoğunlukla iki sıralı yapıdadır. Meyveler (achenes): On kaburgalı, tüysüz ve gaga yapısı yoktur. Pappus: Kahverengi veya kirli sarı-beyaz renktedir.

Bordo ve vişne arasındaki temel farklar şunlardır: Renk: Bordo daha koyu kırmızı veya morumsu bir renge sahipken, vişne daha açık kırmızı veya pembemsi bir görünüm sergiler. Kaynak: Bordo genellikle bakteriyel enfeksiyonlardan kaynaklanırken, vişne daha çok fungal enfeksiyonlar ve iklimsel faktörlerden etkilenir. Etki: Bordo genellikle meyvenin dış yüzeyinde görülen bir bozulma iken, vişne meyvenin iç kısmında da çürümeye neden olabilir.

Eğrelti otu damarlı tohumlu değildir. Eğrelti otu, damarlı tohumsuz bitkiler arasında yer alır.

Evet, "U" harfi ile başlayan meyveler vardır. İşte bazı örnekler: Urmu Dut. Ulak Eriği. Uygur Kavunu. Ugli Meyvesi. Ugni Meyvesi.

Tallı bitkilerin, çoğu sularda yetişen ilkel yapıdaki örneklerine verilen genel ad yosundur.

Türkiye'de yaklaşık 10-15 çeşit palmiye bulunmaktadır. Bazı palmiye türleri: Akdeniz Yelpaze Palmiyesi. Kanarya Adaları Hurması. Arap Hurması. Datça Hurması. Çin Yelpaze Palmiyesi. Türkiye'de genellikle Akdeniz iklimi olan bölgelerde yetiştirilirler.

Pembe çiçekli ağaçlardan bazıları şunlardır: Japon kiraz ağacı (Prunus serrulata). Manolya (Magnolia). Orman gülü (Rhododendron Smirnowii). Kızılcık ağacı. Yengeç elma ağacı. Doğu erguvan ağacı. İran ipek ağacı. Tamarix gallica (Pembe çiçekli Fransız ılgın ağacı). Pembe çiçekli akasya ağacı (Robinia hispida).

Saçlı meşe (Quercus cerris), daha çok kurak ve kireçli topraklarda görülür. Tüylü meşe (Quercus pubescens) ise genellikle karaçam (Pinus nigra), saçlı meşe, kayın (Fagus) gibi ağaçlarla bir arada, nadiren makiliklerde, yaklaşık 0−1700 m yüksekliklerde bulunur. Her iki meşe türü de Türkiye'nin farklı bölgelerinde yaygın olarak bulunur.